Er wordt alleen op harde schoenen geoefend deze keer. Ik vind het eigenlijk wel fijn, eindelijk eens niet die oncomfortabele soft-shoes aan m'n voeten. Helaas merk ik meteen wat ik vergeten ben: nagels knippen! Vooral m'n grote teen krijgt het te verduren in m'n heavies en dat voelt absoluut niet fijn.

De MP3-speler van de docente weigert helaas dienst, dus wordt er van een telefoon wat muziek betrokken. Dat betekent dat ik de Treble Jig langzamer moet dansen en ik merk vrijwel elke serie passen hoeveel moeite ik moet doen om niet veel te snel te willen. Desondanks weet ik, met wat foutjes, bijna tot het einde vol te houden, pas daarna raak ik de muziek teveel kwijt en daaraan denkende gaat het met de passen ook de verkeerde kant op.

Een nieuwe dans! De Saint Patrick

Daarna krijgen we de eerste serie passen van de Saint Patrick: een traditional set dance. De eerste 4 passen zijn makkelijk maar het vervolg is pittig en ik ben blij om te zien dat ook mijn medebeginner met een moeilijk gezicht naar de spiegel staart als de docente de beweging voordoet.

Dan blijkt dat ook die beweging zijn voordelen haalt uit de Light Jig, waar die beweging meerdere keren in voorkomt, maar die ik als laatste beginners-dans geleerd heb, waar het normaal de tweede is. Dat ik nu juist met die beweging zoveel moeite heb, maakt dat het in de Saint Patrick ook niet wil.

Ik schrijf de beweging op in m'n schrift en probeer woorden te vinden om duidelijk te maken wat ik moet doen. Ik doe de beweging enkele keren om na te gaan op welke voeten ik sta en ik hoop maar dat ik thuis nog weet wat ik bedoel...