Dans! - The Road to Heavies: les 44, 7 november 2014. Dat gaat al beter...

De afgelopen week is er van oefenen niets terecht gekomen. Daarnaast is oefenen op m'n zachte schoenen moeilijk, omdat het op de hiel gaan staan op de laminaatvloer werkelijk bloedlink is. Als ik veel geoefender zou zijn, zou het vast geen probleem zijn, maar ik ben, met de wedstrijd in het vooruitzicht, wat voorzichtiger.

Zachte schoenen aan in huis

Ik heb thuis een dag eens een uurtje m'n zachte schoenen aan gehad. Om hinderlijk geluid te vermijden liep ik daarbij zoveel mogelijk op m'n tenen.
Het werd leuk toen ik de keuken in liep om borden te pakken. Met een duidelijk gevoel van 'wow... wat ben ik lang' bukte ik om de borden uit de la te pakken. De pijn is stukken minder, al zal ik nog steeds niet zeggen dat het comfortabele schoenen zijn.

Wederom in uniform

Vanwege de aankomende Feis heb ik wederom m'n 'uniform' aan. Ik ben het gewoon niet gewend om in zo'n net 'pak' te lopen en het voelt gewoon een beetje vreemd. Nu kan ik er nog aan wennen, dus dat doe ik dan ook. Daarnaast vind ik het wat link om op basis van 1 les te bepalen of ik beperkt wordt met bewegen. Daarnaast merkte ik vorige week een zweetprobleem. Onder m'n oksels werd het duidelijk donker. Gek genoeg merk ik daar deze keer niets van.

M'n eerste wedstrijdbriefje

Ik krijg ook m'n allereerste wedstrijdregistratie ooit in handen. Ik loop snel alles eens na en blijf dan hangen bij de leeftijdscategorie. Ik heb geen wedstrijdervaring, maar begrijp ook nog wel dat 'Over 30' (de leeftijdscategorie waar ik volgens m'n bewijs in val) niet klopt.

Ik laat het de docente weten, die verbaasd kijkt. Pas dan zie ik dat ik naast de leeftijdscategorie voor 30 en ouder, zelf ook als 33 jaar oud vermeld staat. Vleiend, dat is weer eens wat anders dan 8 tot 10 jaar te jong geschat worden zoals me normaal overkomt.

Het wordt in ieder geval gecorrigeerd en ik ontvang een dezer dagen nog een nieuw bewijs.
Omdat de aandacht puur gericht is op de dansen die voor de Feis opgegeven zijn, komt het harde schoenenwerk deze week niet aan bod.
Met tussenpauzes werk ik een uur lang de Beginners Reel en de Beginners Single Jig af.

32 bars. Toch?

De Reel verpruts ik 2 keer, al snap ik totaal niet waarom. Ik heb toch 32 bars gedanst? Nee, dat heb ik niet. Als ik in de hal eens na ga wat er verkeerd gaat merk ik op waar ik de mist in ga. De Single Jig, de dans die ik net even leuker vind dan de Reel, kent een lead-around van 2 x 8 bars en een sidestep van een volle 8 bars. Omdat je de sidestep zowel naar links als rechts moet doen, ben je na de complete lead-around en de sidestep naar links en rechts door je 32 bars heen en dus klaar.

De Beginners Reel kent echter een lead-around van 8 bars, een sidestep naar links én rechts in 8 bars, dan een serie passen naar rechts in 8 bars en als laatste een serie passen naar rechts, wederom 8 bars. De complete dans (32 bars) dien je dan ook op de wedstrijd te kunnen.

En daar ga ik dus de mist mee in. Na m'n sidestep stop ik netjes en staat de docente me aan te kijken of ik een idee heb wat ik fout doe. Pas na 2 keer ontdek ik het en ga ik vervolgens bij de Single Jig de mist in. Niet omdat ik daar te weinig passen doe, maar omdat 'completely' zoals de docente net bij de Reel zei, voor mij dan ook de complete Single Jig inhoudt.
En dát is nu weer niet de bedoeling. Na de sidestep naar links moet ik ophouden met dansen omdat ik de 32 bars heb gehad.

Een eerste blaar?

Overigens merk ik halverwege dat m'n schoenen gewoon niet lekker zitten. Vooral rechts doet zeer en trek ik uiteindelijk maar even uit om te kijken of er soms iets in zit wat er niet hoort.
Als ik wat op m'n grote teen duw, merk ik ineens een brandende plek op. Ik vermoed mijn eerste blaar.

Een van de leden die op veel hoger niveau danst, merkt bij de vierde keer Reel op dat ik die anders dans dan gebruikelijk.
De lerares legt uit dat de Reel er al te lang in zat en ze een beetje bang was om die te gaan veranderen. Omdat ik zo lang niet gedanst heb is het geen probleem, maar anders had er een 'transfer' moeten plaatsvinden. Een begrip dat ik niet ken en waar ik toch best het fijne van zou willen weten.

Aan het einde van de avond vraagt een van de dansmoeders (zowel zij als dochter dansen) of ik vertrouwen heb in de Feis. Ik antwoord eerlijk van niet, maar leg ook uit dat ik, toen ik begon, ook helemaal niet aan de competities heb gedacht. Eerst maar zien hoe ver ik zou komen, de competities kwamen later wel.
Ik ben alleen maar blij dat ik er al meerdere keren een bezocht heb. Daarop wordt verbaasd geantwoord waarom, maar ik ben gewoon eerlijk als ik zeg dat ik er als man toch wel iets anders in sta dan de gemiddelde vrouw en dat zo'n Feis niet aan een leek uit te leggen is kwa 'gekkigheid'.

Direct daarop wordt ik bedankt voor de 'herinnering', namelijk dat ze nog in de weer moet met zelfbruiner om de benen van dochterlief 'Feis-ready' te krijgen...