Samen met Sophie Hilbrand én m'n broer, die op verzoek van de productie meegegaan is naar dansles, een cameraman, geluidsman én regisseur, stappen we de dansruimte in.
Na veel wachten kan ik eindelijk m'n gang gaan en net als Catherine (de docente) de muziek wil starten, gaat de cameraman op hooguit anderhalve meter afstand voor me staan. Ik waarschuw ze wat ik precies ga doen en ik hoop stiekem dat ze er een hele kluif aan hebben gehad met het volgen. Bij de lead-around hebben ze voor zover ik er op gelet heb, meegedraaid en daarna hebben ze me gevolgd.

Verrassing voor de crew

Sophie is, samen met de crew, compleet verbaasd. De NDSM-werf is ze bekend, maar dit hadden ze er écht niet verwacht.
Wel ben ik blij dat de Reel volkomen foutloos gaat. Ik voel gek genoeg geen zenuwen, maar dat is waarschijnlijk vanwege de hectiek van het filmen, waar ik inmiddels behoorlijk genoeg van heb. Ik ben nogal klaar met het geregisseer van die dag en wil nu m'n eigen ding doen.

Als ik voor de Slip Jig nog wat passen krijg, hoor ik later van m'n broer dat Sophie enkele passen heeft geprobeerd mee te doen.

De passen voor de harde schoenen die ik vorige week kreeg weet ik nog. Dat mag ik gerust een zeldzaamheid noemen. Tot nog toe had ik steeds elke avond grote moeite te onthouden wat ik thuis moest oefenen.

Wel de passen, nu de timing nog

Dat ik de passen nog weet is één ding, nu de uitvoering nog. Die klopt niet kwa timing. De docente doet het voor: staand op je rechterbeen en met je linkerbeen achter je omhoog gebogen en dan overspringen op je linkerbeen en in die tijd van de sprong 2 bewegingen maken met rechts. Jaja!
Ze doet het een paar keer voor en ik probeer een paar keer te volgen, maar veel bak ik er niet van. Dit heeft ook veel te maken met snelheid én angst. De snelheid missen geeft enige angst dat ik val, daar ik in de tussentijd eigenlijk geen voet op de grond heb staan.

Desondanks waag ik me er thuis toch aan en na een tiental keren krijg ik wel een iets betere indruk wat het uiteindelijk moet worden. Desondanks blijft de timing door m'n hoofd spoken. Hoe dóe je dit in vredesnaam?

Onbewust toegenomen kracht

Tijdens het oefenen merk ik op een gegeven moment ook hoe ver de kracht in m'n tenen toegenomen is. Met m'n zachte schoenen aan krom ik de tenen van m'n rechtervoet eens tot ik m'n schoen mee voel geven. Als ik op een gegeven moment iets meer kracht zet, lijkt het alsof iemand met een touwtje m'n tenen tegen de onderkant van m'n voet probeert te trekken. De kracht is zo groot dat ik er zelf een beetje van schrik.