Dans! - The Road to Heavies, zomerstop 2014. Periode 28 juni - 21 augustus

Ik weet mezelf ertoe te bewegen elke ochtend kracht-trainingen of rek-oefeningen te doen. Hoewel ik daar niet zo heel veel profijt van lijk te hebben, merk ik wel dat m'n voeten de rest van de dag veel beter warm blijven. Handig is ook dat ik in bed geen last meer heb van kramp-aanvallen.

Ierse dans op TV

Op TV heb ik bij de BBC nog net voor de zomerstop 'Jigs and Wigs' ontdekt. Een korte serie over Ierse dans en al z'n eigenaardigheden, waarbij elke aflevering een half uur lang een diep kijkje in de wereld van dansers zelf gegund wordt, iets wat niet vaak voorkomt.
Bij die serie ziet mijn vader voor het eerst een overdreven, bijna lelijk opgemaakte danseres inclusief pruik en snapt hij eindelijk wat ik met 'wandelende Barbie-pop' bedoel.

Oefenvloer kwijt

Helaas ben ik per juli m'n dansvloertje kwijt. Mijn contract liep af en daar mijn oefenvloer de vloer van de werkplaats betrof, kan ik daar ook niet meer op oefenen. Thuis gaat dat gewoon niet, dus moet ik zo goed en kwaad als het kan oefenen op m'n sneakers.

Om dat te omzeilen koop ik ergens in deze periode ook zogenaamd pondliner, een rubber-mat om vijvers mee te vormen.
Het is de bedoeling er een dansvloertje mee te maken, samen met een ondergrond van laminaat. Op die manier kan ik ook thuis op m'n harde schoenen oefenen.

'Zo hard is dat toch niet?' (Aldus pa)

Mijn vader, die dat allemaal een beetje onzin vind, denkt dat ik wel in de huiskamer kan oefenen. Ik weet zeker dat dat niet kan vanwege de overlast die dat geeft (zowel voor m'n ouders als de buren in het hele blok)
Als de geluidsoverlast het probleem niet is, dan loop ik grote kans dat ik het laminaat beschadig.

Desondanks is hij niet overtuigd en wil hij zien of dat gaat. Na het verschuiven van wat meubels en het neerleggen van een deel van het pondliner kan ik mijn gang gaan. Zonder waarschuwing start ik een serie trebles. Vrijwel meteen zie ik m'n vader met een verbeten gezicht toekijken. Dat is véél harder dan hij had verwacht!
Hij vraagt ook meteen of het bij dansles dan niet oorverdovend is (en inderdaad, soms is het lawaai erg pittig).

Kwa spierkracht schiet het zeker tegen het einde van de zomerstop goed op: ik kan steeds vaker echt op m'n tenen gaan staan. Ook met rekken merk ik langzaamaan dat ik m'n handen over m'n tenen kan vouwen, tot ontzag van m'n moeder, die alleen maar kan dromen dat ze ooit zo ver komt.