Dans! - The Road to Heavies: les 27, 9 mei 2014. Een allerbelabberdste vloer...

Gelukkig tref ik als ik de pont afstap m'n klasgenoten en dat is maar goed ook. Stond op Koningsavond zo'n beetje elke deur van de loods open, nu zit alles zo te zien dicht en ik zie niet hoe je nu binnen kunt komen. M'n klasgenoten gelukkig wel. Aan de buitenkant van een enorme loodsdeur blijkt een kleine deur te zitten, maar daarvoor geldt echt dat als je niet weet dát daar een deur zit én dat die open is, je 'm niet zult vinden.

Als uiteindelijk ook de docente ter plaatse komt, blijkt de ruimte bezet. Een van m'n klasgenoten steekt haar armen in de lucht en slaakt een sarcastisch hoera, waardoor ik al snel de indruk krijg dat er 'iets' is met de vervangende ruimte.

Nog meer behelpen...

Dat blijkt ook. Vond ik, vergeleken met Haarlem en Den Haag, de ruimte hier al behelpen, met z'n gebrek aan een kleedkamer, grote spiegelwand en de vele afgesleten stukken gaffer-tape om de vloer bij elkaar te houden, dit is nog veel erger.

Hoewel het beschermrubber wel beter aan elkaar geplakt is, is de vloer allesbehalve vlak. Overal zitten richels, kuilen en bobbels.
Ik zou het zelfs gevaarlijk willen noemen: voor die meiden is het opvangen van een stap op een verkeerd punt op de vloer waarschijnlijk een iets minder groot probleem. Het is dat we in de andere ruimte horen te zitten, anders was ik denk ik meteen teruggegaan naar Den Haag. Dit overigens niet om de schuld bij de docent te leggen, zij kan er helemaal niets aan doen.

Als ik op een gegeven moment enkele passen wil oefenen en 2 meiden naast me losgaan op hun harde schoenen, kan ik stoppen. De houten ondervloer is zo slecht ondersteund dat ik werkelijk centimeters op en neer bewogen wordt onder het geweld van de harde schoenen naast mij.

Dan maar op het beton...

De docente zegt zelfs dat ik anders beter op het beton kan oefenen, iets dat liever afgeraden wordt vanwege het risico op uitglijden en verwonding door de hardheid van het materiaal, maar zeker ook vanwege de slijtage van de schoenen.

Ik vind het niet zo erg. De ruimte van vorige week was 1 benauwde boel en dat is deze keer niet anders. In de loodshal is het veel koeler en zeker niet zo benauwd, dus dans ik liever daar.

Veel nieuwe passen... zie dat maar te onthouden

Uiteindelijk vertrek ik met 4 nieuwe passen. twee voor de Single Jig en twee voor m'n harde schoenen. Eigenlijk zijn het er drie, omdat de twee passen voor de harde schoenen eigenlijk bij elkaar horen.
Schreef ik in m'n tijd in Haarlem nog wel eens op wat ik moest oefenen, nu heb ik niets bij me. De komende week weet ik dan ook amper nog wat bij wat hoort, hoe de beweging precies ging of wat de volgorde was.

Een van de passen voor de harde schoenen onthoud ik alleen maar omdat hij uiterst lastig is: na een bepaalde beweging wil ik er op gaan staan, terwijl dat niet de bedoeling is. Het is alleen wel het meest logische gevoel wat je hebt om te doen, omdat veel passen tot nu toe toch een soort 'doorgaande' pas hadden.