Dans! - The Road to Heavies: les 108, 14 oktober 2016
Een verrassing als ik binnenkom. Ik hoor geen gepraat aan de andere kant van de deur. Als ik binnenwandel zie ik een klasgenote op de plek van de docente zitten. De docente is bij een wedstrijd in Ierland, dus dit is meer een avondje om de passen in ieder geval door te nemen voor de naderende wedstrijd.
Daarnaast is het ook niet zo druk. Samen met het tempo dat, zonder allerlei anekdotes van de docente tuussendoor, enorm hoog ligt, maakt dat we ons na 20 minuten al compleet kapot wanen, waarop onze waarnemend docente even een pauze inlast.
Het beginnerswerk gaat goed en kost me weinig moeite. Ik heb de les van vorige week, een lead-around naar voren te maken in plaats van in een perfect cirkeltje, goed in m'n oren geknoopt en sta dan ook als enige vooraan. Dat ontlokt ook direct een opmerking van onze waarnemend docente, die de anderen aanspoort meer afstand naar voren af te leggen.
Minder geluk op zachte schoenen bij Primary dansen
Het zachte schoenenwerk op Primary-niveau gaat minder lekker. De Reel verpruts ik bij de sidestep als ik ineens volledig kwijt ben wat ik moet doen terwijl ik het vlak daarvoor nog wist.
De Slip Jig wil ook niet: als ik klaar ga staan staat alles helder voor me, maar als de muziek eenmaal start, ben ik echt volledig blanco. Wat ik moet doen, ik heb echt geen idee.
Als ik m'n klasgenoten zie weet ik het weer, maar echt lekker gaat het niet.
Hetzelfde gaat op voor de Single Jig. Die probeer ik 3 keer en pas bij de derde keer lukt het, maar niet zonder foutjes. Aan het einde ga ik zelfs door m'n enkel. Dat lijkt de eerste paar dagen mee te vallen, maar uiteindelijk besluit ik er toch naar te laten kijken door een fysiotherapeut. Het blijkt gelukkig mee te vallen.
Knap... zei de veter
Bij het harde schoenenwerk komt een probleempje om de hoek: vorige week zag ik al dat een van de veters nogal versleten was maar keek ik het nog even aan. Nu ik 'm aantrek merk ik al dat het weinig scheelt voordat 'ie knapt.
Als ik klaar sta en enkele bewegingen maak, voel ik 'm met elke beweging losser gaan. Na slechts een kwart van de lead-around voel ik 'm aan m'n voet hobbelen en besluit ik terug te gaan naar m'n zachte schoenen. Dit voorval vanwege de hiel, zodat ik nog enig geluid maak bij het raken van de vloer. Een andere reden is de gladde zool, die stukken makkelijker 'schopt' dan de rubberen zool van m'n sneakers.
Het ontbreken van de tip brengt me desondanks meteen van m'n stuk, dus de Treble Jig gaat een aantal keer mis. Helaas kan ik de sidestep die ik vorige keer pas volledig kreeg, niet volledig oefenen, daar onze waarnemend docente die niet kent.
De Saint Patrick gaat best aardig en weet ik in ieder geval te volbrengen, ook al voelt het raar, zo op m'n zachte schoenen. Bij de allerlaatste passen ga ik overigens wel de mist in. Een klasgenote had me vlak ervoor nog gevraagd hoe de laatste passen gaan, daar zij de volgorde vaak omwisselt. Als ik op hetzelfde punt kom, begin ik ineens na te denken hoe het ook weer was en dan is het ook meteen over.