Dans! - The Road to Heavies: les 107, 7 oktober 2016
Een paar foutjes, maar laat ik niet klagen...
Deze les wordt er vooral veel gepraat. Allerlei anekdotes over het Ierse school-leven komen boven en wat ik niet wist, is dat het onderwijs in Gaelic, de Ierse taal, wat de docente en een klasgenote betreft maar weinig zoden aan de dijk zet. Je schijnt vooral volgestopt te worden met spellings- en vervoegingsregels, zonder dat je het leert spreken.
Aan het einde van je schooltijd kun je dan ook geen gesprek in het Gaelic aanknopen met iemand die dat wél spreekt.
Dat had ik al eens gelezen op internet, waar iets als het volgende stond:
'Instead of focussing on spelling and rules, the emphasis should have been on the beauty of the language and the special words there are. That way, the language would not have gotten to the point of becoming extinct.'
Vertaald:
In plaats van het concentreren op de spelling en taalregels, was het een beter idee geweest de nadruk te leggen op de schoonheid van de taal zelf en de speciale woorden die er zijn. Dan was de taal nu niet op het punt van uitsterven gekomen.
Lisa Lubbe Memorial Feis: wedstrijd in het vooruitzicht
Over naar het dansen: op 6 november aanstaande is er weer de jaarlijkse wedstrijd georganiseerd door de Redmond School, waardoor het oefenen ervoor in volle gang is.
Beginners reel dus!
Een klasgenote van mij is kwijt wat we moeten doen en als ik het voordoe slaat bij haar de schrik toe. Of ze echt niet de Primary Reel kan doen.
Tja, geen idee. Het niveau is Beginner, dus of dat wel kan, moet ze maar aan de docente vragen. Ik zou zeggen van niet, maar weet natuurlijk lang niet alles.
Het antwoord, dat dat wél mag, verbaast me dan ook. Zelf doe ik dat echter maar niet. Sommige bewegingen uit het Primary spul kosten me gewoon echt moeite en die bewegingen nog sneller uitvoeren omdat de Beginners-muziek sneller is, lijkt me geen goed plan.
Naar voruh!
M'n klasgenote gaat echter haar gang. De Reel weet ik nog geheel, al heb ik 'm al heel lang niet meer geoefend.
Al tijdens het oefenen zie ik de docente wat hoofdschuddend bij de muziekspeler staan.
"That was the smallest movement towards the front I've ever seen! You want the judge to SEE you! MOVE towards the front of the stage!"
Ah ja! Inderdaad. Weer vergeten. Ik probeer er bij de andere dansen aan te denken, maar echt lekker wil het niet.
Bij de Light Jig moet ik even nadenken en ik ben al helemaal kwijt hoeveel bars ik moet dansen. Ik weet ook niet eens meer wát er na de sidestep komt.
Als ik 'm dans, weet ik het ineens weer. M'n klasgenote doet wel wat anders en dat laat de docente duidelijk weten ook. Met afwerende gebaren en ondanks haar 'stop, stop, stop...', staat m'n klasgenote raar te kijken wat ze fout deed.
De Slip Jig gaat bij mij wél mis. Allereerst merk ik tijdens het oefenen al dat ik er heel veel energie in stop. Dat vind ik ook weer niet zo erg, omdat ik minder het idee heb dat ik mezelf spaar.
Tijdens het dansen merk ik na de sidestep echter dat het mis dreigt te gaan. M'n benen worden zwaar en ik krijg ze met moeite van hun plaats.
Dat zegt de docente ook en ik weet het ook.
Voor de Slip Jig deed m'n klasgenote overigens ook de Primary-variant: die vind ik zo mogelijk nog moeilijker dan de Reel, die ik kwa bewegingen ook nog wel op Beginners-snelheid zou kunnen dansen.
Het gaat dan ook niet goed.
De Single Jig gaat lekker en ik stuiter lekker naar links en rechts, waarna we mogen wisselen van schoenen.
Daarbij zie ik dat de hiel van een van m'n schoenen los lijkt te raken, een probleem dat ook bij de harde schoen van een van m'n klasgenotes speelt.
De docente zegt dat de gemiddelde schoenmaker daar raad mee weet.
Dat verbaast me wel een beetje omdat ik me best voor kan stellen dat dergelijke schoenen niet elke dag voor zijn neus staan.
Nieuwe veters voor m'n heavies
De veters van m'n harde schoenen blijken wel aan het einde van hun leven en daar zal ik nieuwe voor moeten vinden. Ik wil nog aan de docente vragen welke ik moet hebben (omdat ik me voor kan stellen dat 'zomaar' een schoenveter niet opgewassen is tegen de krachten) maar vergeet het.
Op harde schoenen gaat het ook aardig: een beetje roestig is het wel, maar het gaat.
Ik krijg voor de Primary Treble Jig nog wat nieuwe bewegingen als ik de passen die ik al heb heel redelijk op muziek kan dansen.
De bewegingen die ik nu krijg zijn verradelijk: ik moet een hop doen met m'n rechterbeen en daarna m'n rechtervoet in z'n geheel tegen de vloer slaan, m'n linkervoet even optillen en nog eens flink stampen met m'n rechter, terwijl het linker in de lucht blijft.
Mijn klasgenote worstelt er mee (maar dan al langer dan ik), maar ik net zo goed. De docente zegt ook dat velen moeite hebben met deze beweging. De gewoonte in het Ierse dansen, bijna altijd 1 been in de lucht te hebben en vaak door te gaan met het andere been, wordt nu ineens doorbroken.