Dans! - The Road to Heavies: les 77, 6 november 2015. Laatste les voor de Feis

Ik heb misschien wat veel geoefend deze week. Alleen de woensdag sla ik over, verder ben ik elke dag het laatste kwartier van m'n pauze aan het oefenen.
Ik ben blij te merken dat m'n benen al snel weer een beetje los komen. Het wordt deze les wel wat drukker, ik vermoed door de naderende wedstrijd. Er zit een gezicht tussen dat mij niets zegt, maar ach, het gaat z'n gangetje.

Light Jig zonder muziek bepaald niet 'light'

M'n rug doet behoorlijk zeer van vorige week. Pas na een paar dagen begon ik het echt te voelen en vooral bij het tillen van zaken voelde ik precies de plek die vorige week meteen als eerste voelbaar was.
Het zachte schoenenwerk gaat tja... wel aardig. Van de drie dansen die ik er doe wil alleen de Light Jig niet. De eerste keer mislukt het al bij de side-step. Ik oefen daarna even buiten, wat moeilijk is zonder muziek. Tot nu toe is de Light Jig de enige waarbij ik de muziek echt als leidraad nodig heb om de passen te plaatsen, anders is er geen beginnen aan.
In de herkansing mag ik het nog eens proberen. Dit keer gaat het in de sidestep mis.

Een groepje Primaries komt tussendoor en ik krijg een derde kans.
Die derde keer krijg ik sterk de indruk dat de snelheid niet klopt, zoals ik me in moet houden. Het is een ander muziekje waar ik even de maat in moet vinden, maar nog voor ik moet beginnen, heb ik dat wel gevonden. Desondanks blijft de indruk dat er iets niet klopt.

Het zou kunnen dat ik warmer ben geworden, maar ik krijg sterk de indruk dat dit Primary snelheid is. Ik kan de gedachten, dat het het verkeerde tempo is, niet van me afschudden en ga voor de derde keer de mist in, maar nu al aan het einde van de lead-around.
De docente gunt me nog een vierde kans, maar ik denk er niet aan. Een vierde mislukking verhoogt de druk voor de zondag alleen maar, in de categorie 'ik mag niet falen...' (een vermoeiende instelling).

De docente en ook een klasgenote zeggen nog dat het deuntje anders is en dat is het probleem ook niet, dat hoor ik zelf ook wel en dat verschil is me bekend. Na enkele keren maak ik duidelijk dat ik het er niet meer over wil hebben. Het is vanavond gewoon niet anders.

Meer geluk met de andere dansen

Met de Slip Jig en Single Jig gaat het gelukkig beter. Bij de Slip Jig verlies ik wel bijna m'n evenwicht, maar ik ga door. De Single Jig werk ik zonder problemen af.

Met de Treble Jig gaat het gelukkig ook best aardig. Ik verpest het begin, we beginnen gelijk overnieuw. Daarna gaat het wel goed, totdat de docente 'You need to move!' roept. Ik kijk haar verbaasd aan, raak in de war en dan blijkt dat het niet voor mij maar voor de dansgenote rechts van mij is, die te weinig afstand aflegt. We beginnen, terwijl de muziek nog loopt even met de sidestep maar dan met de spiegel tegenover ons en werken 'm nogmaals af.

De Saint Patrick wordt druk. We staan met 4 'man' op een rij en dat worden er uiteindelijk 5. We worden opgedeeld in één groepje van 3 en één van 2, om het niet te krap te maken.
Ik kan net aan meekomen, ik merk dat ik er moeite mee heb. Als na afloop blijkt dat er enkelen overnieuw moeten en dat dat 1 of 2 mensen uit mijn groepje betreft en 1 uit het andere groepje is er verwarring over de samenstelling, stappen we eerst met z'n drieën naar voren en uiteindelijk ook de andere 2.

Als er daarna nog 3 bijkomen die, Feis-deelname of niet, 'm ook wel even willen dansen, schikken we even in en staan we met z'n achten op een rij. Het is jammer dat ik het zelf niet kan zien, maar het moet er vast wel indrukwekkend uit zien, met z'n achten dezelfde dans doen.