Dans! - The Road to Heavies: les 51, 23 januari 2015
De laatste les voor de Antwerpen Feis
Om het kort te houden: ik heb best getwijfeld of ik nog wel naar dansles moest gaan, zo vlak voor de wedstrijd. Is het niet het risico op spierpijn, dan is het wel de tijd. Via een van m'n klasgenotes wist ik al dat ik vroeg in de ochtend zou moeten dansen wat (extreem) vroeg opstaan (4:45) noodzakelijk zou maken.
Met m'n chef kom ik gelukkig wel tot overeenstemming om enkele dagen langer te werken om zo op vrijdag te compenseren en een halve dag vrij te kunnen nemen. Dat geeft me de gelegenheid om in de middag nog anderhalf uur m'n bed in te duiken en wat slaap in te halen. Nu ik dit zo opschrijf lees ik eens terug wat ik in het begin schreef. Toen had ik nooit verwacht ooit zo ver te gaan voor een wedstrijd.
Die rot-Light Jig
Bij dansles gaat het met het soft-shoe spul best aardig, al gaat de Reel de eerste keer mis.
Als ik daarna de Light Jig moet doen is het weer mis. Ik krijg die dans maar niet onder de knie. Ik oefen, op aanraden van de docente, een tijdje in de hal. Als ik een tijdje later de Single Jig moet dansen, ben ik 'het' ineens kwijt.
Na de eerste serie hops wil ik het uitstappen veel te snel doen en raak ik volkomen de timing kwijt. Als ik bij de tweede poging weer de mist in ga, spring ik even kwaad op en neer. Verdorie! Hoe kan dat nou... Ik gooi het maar op het onafgebroken oefenen op de Light Jig van zojuist. Ik vind de Light Jig ontzettend snel, waardoor ik nu even in de war raak.
Bij de derde poging gaat het uiteindelijk wel goed, al moet ik echt opletten dat ik dezelfde fout niet nog eens maak bij het uitstappen.
Ondanks dat er morgen een wedstrijd is waar ik alleen op m'n zachte schoenen aan mee doe, wordt ik uitgenodigd van schoenen te wisselen.
Ik oefen een paar keer de eerste passen van de Treble Jig, maar om de een of andere manier wil het niet. Als ik het 'buiten' in de hal oefen, gaat het al stukken beter.
De Treble Jig. Op snelheid!
Als ik terug in de zaal ben en even de bewegingen doorneem in m'n hoofd, wordt er muziek gestart voor enkelen die morgen aan de wedstrijd deelnemen. Dat is de muziek waar wij (de beginners) ook op moeten dansen en puur om te kijken hoe ver ik kom sta ik klaar in de starthouding om op het juiste moment te beginnen. Volkomen versteld sta ik vervolgens te dansen op de juiste snelheid: AHA! Nu snap ik ook nóg beter hoe de timing ligt van enkele bewegingen.
Als de lerares daarna voor m'n mede-beginneling langzamere muziek start, raak ik zelfs volledig in de war. Ik start op 'volle kracht' en vind de muziek zelfs ontzettend sloom overkomen en na enkele passen ben ik de muziek zodanig kwijt dat er geen beginnen meer aan is.
Ik krijg daarna de kans nog eens op de juiste snelheid te dansen, wat vrijwel vlekkeloos gaat. HAHA! Overwinning!
Ook de lerares heeft dat door en zegt verrukt dat ik met een van de meiden mee kon komen kwa tempo.
Met het vervoer voor de Feis van morgen spreek ik de tijd nog even door. Het wordt vroeg... kwart voor 5 's morgens. Ik ben de laatste 3 dagen van de week bewust om kwart voor 8 's ochtends op m'n werk begonnen, omdat de wekker dan om kwart voor 6 's ochtends gaat. Dan komt nog een uurtje vroeger in het weekend niet zo hard aan.
Zeer zwaar weer verwacht voor komende zaterdagmorgen
Na het uitwisselen van telefoonnummers ga ik op huis aan, om daar m'n ouders met toch wel wat bezorgde gezichten te treffen.
De eerste vraag is dan ook of we nog wel gaan, maar mijn eerste antwoord is dat ik niet zou weten waarom niet. Dan hoor ik dat de weersomstandigheden voor morgen niet best worden...
Als ik de website van het KNMI er even bij pak, zie ik inderdaad dat het weinig scheelt tot een regionaal weeralarm, al is altijd twijfelachtig hoe erg het dan écht wordt. Ik SMS het vervoer nog of we misschien moeten vervroegen, niet wetende dat zij al in bed ligt en mijn bericht pas de volgende dag zal lezen.