Houding... Houding... Houding...

Het wordt bijna eentonig, maar het hoort er helaas bij. Het gaat langzaam van een uiterst vermoeiende oefening naar iets gewoons.

Voor m'n klasgenoten staat het oefenen van de dans voor een verrassings-optreden ter ere van Saint Patrick's day centraal. Ik kan helaas niet 'toevallig' in de buurt zijn als het optreden plaats gaat vinden, omdat ik moet werken. Als ik het eerder had geweten, had ik vrij gevraagd.

De Single Jig probeer ik in 1 stuk te dansen (dus zowel lead-around als daaropvolgende sidesteps) maar dat mislukt: het tempo ligt net even te hoog.

Single Jig op het ritme van de Saint Patrick

Ik krijg de docente dan ook aan het lachen als ik de passen voor de Single Jig nog eens moet voordoen en daarbij de muziek van de Saint Patrick gebruik, de dans die de meiden oefenen voor het verrassingsoptreden. Zonder al teveel moeite werk ik op die manier de Single Jig foutloos af.

Vreemd. Ik heb 2 weken totaal niet geoefend, maar blijkbaar heeft de rust me toch geholpen. Ik kom sowieso ook vrij ver met m'n benen naar achteren. Althans, dat zegt de docente, die meedeelt dat ik me als beginner zeer zeker niet hoef te schamen hoe ver ik al kom met sommige bewegingen.

Het 'T-woord' valt dan ook: Talent. Talent? Ik? Ik antwoord of de docente niet zo raar wil doen, maar moet ook zelf zeggen dat het niet de eerste keer is dat ik na 1 of 2 weken zonder oefening flinke vooruitgang boek. Als ik terugkijk kan ik mezelf gelukkig prijzen omdat ik 7 maanden terug niet eens had durven dromen dat ik nog aan het dansen zou zijn!