Ik ben aan de late kant en als ik de trap oploop verbaast het me dan ook dat ik geen muziek hoor. Normaal hoor je die duidelijk en als je dat niet hoort, hoor je wel een paar harde schoenen van een van de meiden die in het uur na ons les heeft en dan al aan het opwarmen is.

Als ik helemaal boven ben en nog steeds geen muziek of schoenen hoor twijfel ik zelfs even of de docente er wel is. Als ik even luister bij de deur, hoor ik haar praten en weet ik genoeg. Ik kleed me om en trek de deur van de danszaal open. Volkomen verbaasd zie ik de docente op krukken voorbij komen. Wat krijgen we nu?

Ze blijkt haar enkel ernstig verzwikt te hebben, met groot genoegen en afgrijzen tegelijk laat ze een foto zien die ze vlak nadat het gebeurd was had gemaakt, waarop een enorme zwelling te zien is (een voet die twee keer zo groot is, is in dit geval geen overdrijving)

Als ze op een gegeven moment last krijgt van jeuk zeg ik ook nog dat ze haar schoenen gewoon uit moet doen, zodat ze kan krabben. "If I do that I can't get my foot back in." Zegt ze droog.

Bij bijna alle dansen die ik vandaag moet doen gaat wel iets mis. Bij dansen met een lead-around van 8 bars dans ik 'm alsof 'ie er 2 heeft en bij dansen met een lead around van 2 x 8 bars dans ik 'm alsof 'ie er maar 1 heeft. Daardoor kom ik steeds volkomen verkeerd uit of ik doe andere passen te snel waardoor ik met het verkeerde been eindig.

Dat betekent echter niet dat ik de enige ben. Als ik op een gegeven moment iets wél goed doe en de docente ineens begint te roepen dat er iets fout gaat, blijkt ze een van de meiden naast me te bedoelen.
Daar die kwa niveau beduidend hoger zitten, gaat het er kwa commentaar ook stukken steviger aan toe.

Gelukkig gaat het harde schoenenwerk werk wel aardig.

• Les 84, 5 februari 2016
• Les 86, 19 februari 2016. Kramp! Kraaaamp!

---