Dans! - The Road to Heavies: les 78, 13 november 2015. Rotmedailles!

Even ter beginsel: dit is geen aanval op mijn docente of organisatie. Dit is puur hoe ik er zelf (inmiddels) tegenaan kijk.

Als donderdagavond de resultaten online komen, snap ik niet waarom ik bij competitie 46 (Beginners Reel over 19) niet vermeld sta.
Sterker nog, ook bij competitie nummer 47 en 48 ontbreekt mijn naam.
Bij de harde schoenen sta ik dan weer wel, maar hoewel ik bijna naast mijn klasgenote heb staan wachten, staat haar naam er weer niet tussen.

Als ik het de docente vraag, blijkt dat 'normaal'. Niet iedereen is vermeld vanwege een verdeling van de prijzen. Daar snap ik zelf overigens niets van en er lijkt eerder totale willekeur aan vast te zitten. De beginnerscompetities waar ik deel van uitmaakte kenden bijna allemaal eenzelfde aantal dansers, maar het aantal in de resultaten vermelde dansers wisselt sterk.

Van m'n eerste wedstrijd in Den Haag en de wedstrijd in Antwerpen had ik de resultaten gezien. Daarbij stond gewoon iedereen die mee had gedaan, vermeld. Dat vond ik ook niet meer dan logisch, geregistreerd was het toch allemaal, dus het tot een leesbare lijst prutsen moet geen al te moeilijke klus zijn.

Nu waren er enkele 'top 4' vermeldingen, hier en daar top 7 vermelding en soms nog meer.
Jammer is dat ik in dit geval niet kan zien hoe goed of slecht ik precies was. Misschien was ik wel vijfde bij enkele dansen, maar zelfs dat kan ik al niet meer zien: na plaats 4 is de lijst leeg.

Bij de Single Jig sta ik op plaats 4, wat ik opzich wel een prestatie vind, gezien het aantal deelnemers. Bij m'n harde schoenen sta ik twee keer op plaats 7. Ik schreef het al eerder: daar had ik ook niet een spectaculair resultaat verwacht.

Dit veroorzaakt wel meteen een enorme teleurstelling. Wat een klote-medailles! Ik zei het al bij de wedstrijd in Antwerpen, hoe stom ik het vond om voor een laatste plaats ook een medaille te krijgen, maar daar zat mogelijk nog een 'eerste keer' aspect aan vast. Het was de eerste wedstrijd in Antwerpen en zodoende zou het kunnen dat iedereen als een soort herinnering een medaille kreeg. In dit geval gaat dat uiteraard niet op en voelen de medailles misleidend, ook al hield ik daar vorige week nog rekening mee.

Ik wil die medaille verdienen: een vierde plaats vind ik nog een 'mwah-mwah' geval, maar alles daarboven hoef ik niet.
'Dan moet je beter dansen...' zegt de docente (er zat nog een verhaal aan vast waardoor dit lang niet zo negatief klonk als nu lijkt)
Maar daar gaat het me niet om. Het gaat mij om het principe van de medaille krijgen en die ook echt verdienen.
'That's not the point. If I have to dance better, fine. I can totally relate to that. But, as long as I'm not third, second or first: don't bother, don't care, keep the medal!'

Terwijl ik dat zeg besef ik ook hoe achterlijk dat voor mezelf voelt: als je me 2 jaar geleden had gezegd dat ik dat zelf ooit zou gaan zeggen, had ik je vierkant uitgelachen.

Ik zeg dat ze ze de volgende keer mag houden, waarbij ik denk dat ze de indruk krijgt dat ik de medailles 'op papier' terug wil geven (letterlijk 'de commissie' aanschrijven en de medailles weigeren en terugsturen) maar ik bedoel puur dat de docente ze terug neemt: het zijn 'massa-medailles' zonder inscriptie of ander kenmerk dat een jaartal, locatie of dans aangeeft, dus je kan ze zo opnieuw uitgeven.

De docente zegt dan dat ik ze maar in de prullenbak moet werpen en dat is dan ook precies wat ik ga doen.
Met een teleurstelling die ook een portie kwaadheid bevat, rijden we verder. Hoe moet ik in vredesnaam weten dat het 'logisch' is niet iedereen te vermelden? Zeker gezien m'n eerste twee wedstrijden, waarbij wél iedereen vermeld werd, kun je eigenlijk niet verwachten dat iemand dat begrijpt, zeker beginners niet.

Tel daarbij de indruk die de medailles wekken op (2 keer iets dat veel weg heeft van zilver en 1 keer iets dat veel weg heeft van goud) en je begrijpt dat iemand die niet zo bekend is met het Feis-wereldje, al snel op het verkeerde been gezet wordt. Hoewel ik ernstig twijfelde over m'n capaciteiten, dacht ik even dat het redelijk snor zat, om er dus achter te komen dat ik 2 keer 'zilver' heb gekregen voor evenzoveel zevende plaatsen en 1 keer 'goud' voor een vierde plaats.

Des te meer ik er over nadenk, hoe vreemder ik het ook vind dat er voor zoiets als het publiceren van resultaten juist géén regel bestaat in het Ierse dansen, dat voor de rest bolstaat van de reglementen.

Om erachter te komen hoe dat bij andere wedstrijden gaat, ga ik eens neuzen in allerhande resultaat-lijsten van diverse wedstrijden. Het blijkt behoorlijk willekeurig te zijn. De een vermeldt iedereen, inclusief verworven plaats, de ander vermeldt iedereen maar wijst alleen aan de eerste 3 of 4 een rang toe, weer een ander vermeldt iedereen maar zet alleen een rang bij die personen die een niveau hoger veroverd hebben en weer een ander zet een willekeurig aantal personen in de lijst.

Nou ja. Gelukkig is er nog wel wat positiefs: De les gaat goed. Er wordt vooral gehamerd op specifieke passen en niet zozeer op hele dansen. Ik krijg het begin van de Primary Slip Jig: een dans die ik al meerdere keren af heb staan kijken, maar desondanks moeilijker blijkt dan ik dacht.

Al na enkele keren pak ik m'n schrift om het op te schrijven: dit ga ik niet onthouden.
Als ik het later oefen, denk ik meteen: 'laat ik dit ook maar met links oefenen...' en dat blijkt een juiste keus te zijn. Ook deze lead-around begint eerst met rechts en doet daarna dezelfde serie passen beginnend op links. Die serie passen gaat, op de beweging in een rondje na (een lead-around is een cirkel) nog verrassend goed ook, al is de timing nog even gissen, zo zonder muziek.

De hornpipe die ik daarna nog even doorneem als ik zie dat de docente 'm aan het oefenen is met mijn klasgenoot die ongeveer op hetzelfde niveau zit, is een verrassing. Was ik begin dit jaar nog veel te langzaam, nu ga ik te snel voor de muziek.
Die muziek is weliswaar nog steeds langzamer dan waar je 'm op moet kunnen dansen, maar goed, het is een vooruitgang. Nadeel is wel dat ik het startpunt totaal niet vind: ik moet echt nog eens met de muziek op een koptelefoon luisteren om erachter te komen hoe dat in elkaar zit: ik ben of te vroeg, of erg laat.

Mooi is het wel als er tijdens 2 oefensessies een enorme hagelbui over de hal trekt en er een oorverdovend ruisend geluid over het dak rolt en met grote vaart over ons heen komt zetten.