Dans! - The Road to Heavies: les 73, 28 augustus 2015
Op vertrouwde grond.... spekgladde grond
We zijn weer terug op de NDSM-werf. De groep voor ons treuzelt enorm en is zelfs nog in de ruimte als wij al aan de opwarming beginnen.
Al tijdens het opwarmen valt mij en de docente op dat een deel van de vloer enorm glad is. Als ik even met een vinger over de vloer wrijf blijkt het vettig te zijn: Het lijkt iets van siliconen-vet of spray te zijn. Het maakt de vloer in ieder geval bijzonder glad en als ik even later de Primary Reel moet doen, ga ik ook bijna onderuit in de draai rechtsom.
De docente besluit er uiteindelijk wat aan te doen met een methode die ik maar niet vermeld om haar problemen te besparen.
Het zachte schoenenwerk gaat redelijk, maar niet echt naar mijn zin.
Ik krijg zelfs op een gegeven moment kramp en stop direct.
De Primary Reel is me overigens gedeeltelijk ontschoten. Als ik m'n schrift erbij pak, kan ik me niet herinneren dat dát het begin was. Dat klopt ook, het zijn de passen die erna komen en waar ik enorme moeite mee heb. Vooral de 'skip-hop-down' zit er ritmisch totaal nog niet in.
Het harde schoenenwerk gaat best aardig. De Russin in onze groep vraagt of ze 'haar' Treble Jig mag dansen. De docente is echter onverbiddelijk, dat gaat niet gebeuren.
Ze vraagt daarop waarom dat niet mag. De docente legt uit dat dat op een wedstrijd grote kans op een klacht oplevert, omdat ze dan de dans van een andere school uitvoert, een kans die nogal groot is gezien de omvang van de school waar ze (in Rusland) begonnen is.
Ik vraag of dat soms pas vanaf een bepaald niveau is, omdat ik zeker weet dat mijn Reel van een andere school is, terwijl er niet al te moeilijk over gedaan is voor zover ik me herinner.
De docente is echter heel duidelijk: ook ik loop gewoon risico een klacht aan m'n broek te krijgen omdat ik de passen van een andere school onder haar naam uitvoer. Daar het slechts de allereerste beginnersdans betreft, is de kans dat het ook daadwerkelijk tot een klacht komt, niet groot, maar het kan wel.
Als we vervolgens met de Saint Patrick verder gaan en daarna de Hornpipe weer ophalen, moet ik even goed denken hoe dat ook weer ging. Nu, dat weet ik dus ook niet meer.
Ik blijk niet de enige te zijn: de Russin en de dame naast mij weten het ook niet meer.
Na instructie en rustig oefenen wordt er muziek opgezet en bijten we ons alledrie stuk op de razendsnelle bewegingen. Ik ben blij dat ik nu wel meteen hoor waar het startpunt ligt, maar het tempo ligt nog te hoog om het vervolgens bij te benen.
Als ik op een gegeven moment na instructie weer aan de gang ga heb ik blijkbaar m'n armen in m'n zij, ik heb het zelf in ieder geval niet door, maar zodra de docente zegt 'Oh look at his arms, all riverdancy! Flatley like... ' weet ik genoeg. Ze mompelt er nog een deuntje achteraan. Ik kijk de Russin aan, die net als ik een wat griezelig gezicht trekt (ik heb het niet zo op Michael Flatley)
Met het huiswerk (de Hornpipe) vertrekken we weer.