Dans! - The Road to Heavies: les 68, 5 juni 2015

Weer een verrassing... en een Saint Patrick die niet wil

Als ik de hal in kom, zie ik de groep Tai Chi beoefenaars, een gezelschap dat de hal voor ons bezet, buiten de zaal oefenen. Gezien het feit dat de thermostaat van de luchtbehandeling vaak op 25 graden staat als wij binnen komen en het vandaag tropisch warm geworden is, kan ik me niet voorstellen dat ze het binnen te warm vinden, dus waarom ze buiten staan, geen idee.

Veel vervelender wordt het als blijkt dat de ruimte bezet is door een flink decor voor het een of ander. Dansen is er in ieder geval onmogelijk. Dat wordt ons pas tegen 8 uur door de Tai-Chi groep meegedeeld, terwijl de docente en enkele leerlingen er al een tijdje staan te wachten.

In ieder geval moeten we uitwijken naar een andere ruimte. Dat wordt de ruimte die ik de tweede keer dat ik hier les had, ook al meemaakte en gewoon gevaarlijk vond. Eerst lijkt het nog dat we daar ook niet terecht kunnen, omdat er geen beschermrubber op de vloer ligt.

Muziek-malaise

Dat blijkt opgerold aan de kant te liggen en na uitrollen en met wat plakband op de naden hier en daar kunnen we in ieder geval onze gang gaan.
Daarna is er geen muziek: de geluidsinstallatie staat nog in de andere ruimte, het netsnoer ervan blijkt verdwenen en het vervangende snoer blijkt niet te passen.
De docente besluit het zonder muziek te doen, maar knopjesfreak als ik ben kan ik niet verkroppen dat het 16-kanaals mengpaneel wat er staat, alleen maar ingeschakeld wordt en verder ongebruikt blijft staan.

Terwijl de rest opwarmt, kan ik het niet laten om op zoek te gaan naar een kabel die past. Uiteindelijk vind ik die en begint het grote zoeken naar de knopjes: ik ben niet onbekend met mengpanelen, maar nu duizelt het me toch wel een beetje.

Als ik ineens de VU-meters zie reageren, ga ik op zoek naar een schakelaar voor de versterker: er hangen 2 enorme luidsprekers in de zaal, dus die moet er ergens zijn. Als ik een schakelaar vind met een stuk zwarte gaffer-tape erop waar nog net een 'V' in te herkennen is, denk ik de juiste gevonden te hebben. Als ik de schakelaar omhaal en de verlichting in de ruimte zie dimmen, vermoed ik dat ik iets anders inschakel dan een versterker en doe ik 'm weer uit.

Als ik daarna toch niet anders kan bedenken dan dat dat juiste schakelaar is, haal ik 'm nogmaals om, zie de verlichting in de ruimte weer wat dimmen en voel dan ineens in de tafel duidelijk gebrom van een transformator. Kort erna komt er een ventilator in, buk ik onder de tafel en zie een gigantische versterker hangen... Geen wonder dat de verlichting wat zwakker ging branden...

Kort erna hebben we de zo gewenste muziek en kunnen we met 20 minuten vertraging eindelijk aan de gang.

De docente moppert nog over de vloer en begint dan met een van de deelneemsters van de aankomende Feis. Een van m'n klasgenotes heeft kort ervoor op haar kop gekregen van de docente, toen ze zei dat ze bang was om te vallen. Dergelijke gedachtes werken vaak niet echt mee in het voorkomen van ongelukken, maar gezien de staat van de vloer, kan ik het me wel voorstellen.

Terwijl ik in de hal even de Primary Reel doorneem (wat ik ervan weet tot nu toe dan) en weer terugkom, eist de vloer ook net z'n eerste slachtoffer. Een van de meiden verzwikt haar enkel in een enorme kuil in de vloer. Die wordt gemarkeerd, waarna we vlak voor het begin van een andere dans, nog een kuil vinden die zo diep is dat er in stappen garant staat voor problemen.

De sidestep van de Primary Reel

Voor de Primary Reel krijg ik, na een foutloos begin van de lead-around, de sidestep. Bijster complex? Nee, ik vind eerder dat de passen onlogisch overkomen.
In de hal gaat het best aardig en probeer ik het ook nog met links. Gezien het feit dat ik nog veel aan het denken ben wat ik met rechts moet doen, lukt dat niet.
Verbazingwekkend is wel dat thuis zal blijken dat ik de passen vrijwel compleet uit m'n hoofd op kan dreunen... Dat is lang geleden!

Bij de side-step merk ik wel dat ook ik nu bang ben om te vallen op die rotvloer. Een van de andere meiden zei dat ook al en daardoor gaat het bij mij nu niet zo snel. Met een rij-examen over minder dan 2 weken in het verschiet wil ik niet het risico lopen dat af te moeten blazen wegens een forse blessure.

Ik vind het dan ook niet helemaal eerlijk dat de docente nogal nadruk legt op het feit dat de Saint Patrick niet goed gaat. Vlak na de set haak ik af als ik de ene keer in een richel tussen 2 planken dans en daarna ineens weer op een boller stuk hout sta. Toen ik de Saint Patrick net in de hal oefende ging het 4 keer achter elkaar vlekkeloos, op soms iets achterlopen in tempo na.

Ik oefen op aandringen van de docente nog even in de hal, maar dan is de fut eruit. Het wil totaal niet meer en telkens ga ik bij de rocks de mist in. Na een keer of 5 besluit ik gefrustreerd het nog één keer te proberen en bij mislukking meteen in te pakken. Dan blijkt het al tegen half 10 te lopen, de les is inmiddels afgelopen.

Het is buitengewoon benauwd: de zo beloofde stevige onweersbuien hebben het gebied van Amsterdam tot Purmerend zo goed als gemist en veel meer dan een mild regenbuitje is het niet geworden. Alles plakt en m'n jas kan ik beter uit laten.