Een paar schoenen: Hard shoes!

Veel sneller dan verwacht wordt er een pakketje uit Engeland bezorgd. Direct na m'n werk kom ik thuis en zonder er ook maar een moment bij na te denken, open ik de doos om meteen m'n zo gewilde paar Antonio Pacelli 'Ultra Flexi' heavy shoes aan te trekken.
Dat aantrekken is overigens een klus opzich en vereist echt een schoenlepel: je voet er stomweg induwen zal de levensduur van je schoen geen goed doen (en is ook niet fijn voor je voeten).

Na het veteren van de schoenen (ook een verademing, geen idiote 'schoenenwinkel-vetermethode') en het vastgespen van de bandjes die uitschoppen voorkomen, is het moment daar om er op te gaan staan. Overigens voelt het daarvoor al bijzonder oncomfortabel en ik krijg op slag meer respect voor al die showdansers en 'amateurs'.

Ik ga er voorzichtig op staan en merk hoe ik 'door m'n voeten zak'. De hiel is een dikke 3 centimeter hoog en de tip is ook een veel dikker blok materiaal dan ik had verwacht.
Daar tussen zit alleen een stuk stof dat wel redelijk stug is, maar geen enkele ondersteuning biedt. Het eerste wat ik dan ook merk is dat op de juiste manier op de tips staan een berg kracht kost. Ik zak stomweg 'door' de heel en tip heen.

Voor het eerst op heavies? Niet op een laminaatvloer lopen!

Voorzichtig loop ik naar de keuken. Nou, als je dergelijke schoenen voor het eerst aantrekt kan ik je alleen maar afraden om op een laminaatvloer je eerste stappen te zetten. Dat is werkelijk spekglad en ik moet heel voorzichtig lopen om niet uit te glijden.

Na een kwartiertje vind ik het welletjes: allebei m'n voeten doen zeer en vooral rond m'n tenen schreeuwt de boel om verlichting.
Ook kwa geluid zou ik niet veel langer in huis rond willen lopen op deze dingen. Elke aanslag op de vloer is zeer duidelijk hoorbaar en geeft een scherpe klik. Is het je niet om jezelf te doen, dan zijn het de buren wel.

Inlopen

Om de schoenen in te lopen trek ik ze een week lang in de pauze op m'n werk aan, tot hilariteit van m'n collega's.
In de kantine ligt een zware houten vloer, bekleed met zeil. Op de betreffende vloer klinkt het lopen buitengewoon indrukwekkend en ik kan alleen maar fantaseren hoe het is om goed los te kunnen gaan op die vloer (wat me, vanwege de beschadiging, waarschijnlijk niet in dank afgenomen zal worden)

Aan het einde van de werkdag reserveer ik wat tijd om de basisbewegingen te oefenen. In de werkplaats ligt een prima oefenvloer. Het ene deel is beton en absoluut onbruikbaar en gevaarlijk, het andere deel is van een soort kunststof, wat het precies is weet ik niet. De betreffende vloer is verboden terrein voor de heftruck en reachtruck en geeft een beetje mee bij op en neer springen: bijna ideaal dus.

Bewegen op heavies zeer pittig

Ik probeer wat te doen, maar merk al snel op hoeveel kracht het kost om überhaupt op de tips te gaan staan. Dat doet na 10 keer al zo'n pijn dat ik er mee stop. Na een paar dagen gaat het iets beter en probeer ik 'brush out, brush in, place'.
Wat me meteen opvalt is de controle die ik nog mis over de spieren. Raak ik de vloer niet juist met de tip, dan is dat meteen hoorbaar. Raakt het juiste gedeelte de vloer, dan wordt de klap die dat geeft meteen stukken intenser en scherper.

Ook 'schamp-schop' ik mezelf voor de eerste keer. Na een 'brush-in' trek ik m'n been iets te ver naar binnen, waardoor ik bij 'brush-out' per ongeluk m'n been strek en met de tip van m'n rechterschoen langs de tenen van m'n linkervoet ga. Het levert de eerste serieuze kras op het leer op.

Handig blijkt de fijne noppenstructuur te zijn die op de vloer aanwezig is. Bij het naar buiten 'schoppen' van je voet, dien je eigenlijk je enkel kort te bewegen om zo de tip tegen de vloer te slaan. Uiteraard gaat dat nog veel vaker fout dan goed en als het niet goed gaat, wordt er in plaats van een klik meer een soort 'roetsj' geluid geproduceerd.

• Les 24, onbekende datum
• Les 25, onbekende datum. Stoppen...

---