Het mailtje, dat ik in het Engels stuurde, maar in het Nederlands beantwoord werd, was duidelijk: op 1 oktober was ik om 11 uur 's ochtends welkom om een les mee te doen.
Zo'n anderhalve week heb ik toch wel met enige zenuwen rondgelopen. Waarom weet ik niet precies. Dat ik hoogstwaarschijnlijk de enige jongen zou zijn wist ik al zeker en dat ik er niets van zou bakken stond natuurlijk ook al vast. Dat alles nu ineens in een stroomversnelling kwam gaf me waarschijnlijk de kriebels.

In ieder geval moest ik zaterdagochtend rond half 9 met de bus naar Amsterdam, daar overstappen op een trein naar Den Haag HS, om daar over te stappen op een tram richting de Waldeck Pyrmontkade.

Poging tot regelen van schoenen

Ik had nog geprobeerd in ieder geval iets van schoenen te regelen. Dat waren geen officiele soft-shoes, omdat die me voor iets waarvan ik toch nog niet wist of ik het leuk zou vinden iets te kostbaar waren. Daarnaast was het tijdsbestek te kort om dat nog te regelen: in Nederland kun je ze niet krijgen.

Nee, ik had van de KSID-website begrepen dat er als goed alternatief ook 'zachte jazz/gym schoenen' gebruikt konden worden en die ook bij winkels als Scapino en Bristol te verkrijgen waren. Ik ben op de koopavond voor de bewuste zaterdag 1 oktober zeven sportzaken of zaken die min of meer gespecialiseerd zijn in sport-benodigdheden binnengelopen, maar geen enkele zaak had de bewuste schoenen.

Op de vraag hoe die er dan uit zou moeten zien moest ik het antwoord schuldig blijven, maar het leverde bij menig winkel wel aardige samenscholingen van het personeel op, die allemaal even diep nadachten over het uiterlijk en het wel of niet hebben van de betreffende schoen.

Nu, achteraf gezien, is het maar goed dat ik geen schoenen had. Voor het controleren van de techniek bleek een schoen juist onhandig en ook kwa balans was het waarschijnlijk op een ramp uitgelopen. Zonder schoenen had ik al de grootste moeite om mijn evenwicht te bewaren!

• De proefles op 1 oktober 2011

---