Opmerking: Om de pagina niet te lang te laten worden heb ik de pagina in 2 stukken
gedeeld: onderaan is een link te vinden naar deel 2!
Met de bedoeling nu toch wel wat van bus-land te gaan zien, werd (wederom) bus 104 (Purmerend
Korenstraat - Amsterdam Centraal station) genomen.
Op het station was het even zoeken welke trein ik zou nemen: ik kon immers overal heen
waar ik heen zou willen die dag!
Uiteindelijk werd het toch de intercity naar Nijmegen, om op Utrecht uit te stappen.
De hele rit deze 'afdeling' met klapstoeltjes voor mij alleen gehad (bijna helemaal
voorin instappen heeft zo z'n voordelen)
De doedelzakspeler blijft in het IRM materieel dit keer grotendeels achterwege, alleen
bij het remmen wordt een venijnig gezoem hoorbaar, en zo glijd ik langs rustiek
aandoend water (met woonboot)
Maar onder andere ook langs een van de lelijkste gebouwen die op deze route te vinden
zijn: Een vaag schepsel met (uiteraard) veel glas... maar blijkbaar is men er achter
gekomen dat het er toch wel erg vochtig werd... getuige de vele witte kastjes die met
de slangen naar buiten gewurmd zijn:
Het is nog wat heiig op het moment, maar dat geeft wel een soort zondagmorgen
gevoel (ook al is het hartstikke woensdag)
Langzaam komt hij in zicht: de Utrechtboog, hij wordt de hemel ingeprezen, maar of het
nou echt een aanvulling is op het spoornet...
De wolken die het zonlicht gaan verdrijven komen langzaam op hun plaats, en onder het
laatste beetje zonlicht, rijd de trein de eerste stukjes Utrecht binnen.
Vlak voordat we Utrecht (zeer langzaam) binnenrijden, komt dit stukje materieel nog
langs het raam glijden, door de korte tijd die ik maar had is de foto nogal onderbelicht.
Tja, en dan 'terug' op Utrecht: op naar het bolwerk van lawaai: het busstation.
Als ze ergens gek op zijn in Utrecht zijn het wel dubbel verlengde bussen: busmaterieel
dat net aan de bocht kan maken om het hele buseiland heen, en daarbij geregeld halve
stukken stoep meeneemt (let op uw tenen!)
Deze bus is er overigens 1 van een serie die overal hetzelfde formaat deuren heeft (er
zijn bussen die 2 formaat draaideurtjes hebben, waarvan er maar 1 open gaat (de grote
deur, de kleine deur gaat erbij open wanneer er iemand met een kinderwagen
in moet (denk ik)
De postbank totaalreclame bus, deze bus zou ik later op de dag toevallig nog eens
tegenkomen:
Wat rondlopend op zoek naar een bus die niet ergens heen gaat waar ik zojuist met de
trein langsgesjeesd ben, houd ik even halt bij de halte voor de bus naar
Zuilen... grote drukte, iedereen wil mee zo te zien.
Uiteindelijk pak ik buslijn 8 naar Utrecht Overvecht NS, een station waar ik
nog nooit geweest ben.
Ik stap de heerlijk oude Volvo in, en kort daarna worden de deuren met een
welbekend aangenaam zuchtje gesloten.
We maken een bocht van 180 graden om het halve buseiland heen, waarna we een paar
minuten 'in de wacht staan'
Het waarom wordt snel duidelijk: er staat een Citaro met pech... de pechdienst van
het GVU is er al bij, maar de bus, die in een 'net wegrijd' positie staat, blokkeert
nogal wat.
Na de chaos die het inmiddels is geworden, rijden we verder naar de stoplichten, waarna
we de trambaan kruisen.
En dan wordt het centrum ingedoken... ik kan maar 1 zin bedenken: de eerste 4 haltes is
het centrum van Utrecht vergeven van de bussen... zeer regelmatig moet er
flink op de rem getrapt worden omdat er 'ergens' weer een bus de hoek omdraait en
vervaarlijk uitsteekt.
Regelmatig mindert de chauffeuse vaart... en regelmatig denk ik: die bocht ga je toch
niet redden met een verlengde bus? En steeds krijg ik toch weer het antwoord: wel dus.
Bochten van meer dan 90 graden zijn geen uitzondering op deze lijn.
Na stadsschouwburg Utrecht rijd de bus over een dorps aandoend weggetje langs zeer
in herfst zijnde bomen: ik zou er bijna voor uitstappen om er foto's van te
maken... maar de ronkende, warme Volvo zit net iets te aangenaam.
Voor mij probeert Meneer Spin zich krampachtig vast te houden aan de hoofdsteun, maar
bij elke hobbel zakt hij aan een draadje naar beneden.
Langzaamaan raakt de bus steeds leger, en denk ik steeds dat we de eindhalte wel
spoedig zullen bereiken, maar nee: we kruisen de spoorlijn zelfs een keer, en rijden dan
nog een flink stuk langs een bedrijventerrein.
Ondertussen bouwt Meneer Spin voor mij onbewust verder aan zijn nieuwe woonplaats, wan-
neer ik het beestje ineens voor mijn gezicht langs zie zakken, om een paar extra draden
voor zijn web te spannen, die ik nu toch maar eens moet doorbreken om te voorkomen dat
ik me straks rot zoek naar een of ander kriebelend spinnetje.
Eens moet dan toch het einde komen, en nam bij mij de spanning enigszins toe: zou
Utrecht Overvecht een groot station zijn?
Nou... dat bleek dus een flinke teleurstelling: het is dat ik kort de bovenleiding
tussen 2 gebouwen door kon zien, maar anders had niets me hier aan een station doen denken:
Bij aankomst was het al duidelijk: er wordt gebouwd: het gebouw ernaast heeft een
gigantisch bord aan de gevel hangen dat er wel een paar duizend vierkante meters
kantoorruimte te huur is.
Men bouwt... het zal wel weer een wanstaltig bedrijvencomplex worden wat vervolgens
leeg komt te staan:
Ik loop om de bouwwerkzaamheden heen, en ontdek dat ik hier (legaal uiteraard!) bij-
zonder dicht bij het spoor kan komen: het lijkt wel alsof er vroeger een spoorwegover-
gang heeft gelegen.
Het sein in de verte voorspelt veel goeds, dus stel ik alles alvast in, en jawel, daar
komt een Koploper aangesjeesd:
Ik kan er maar niet over uit wat het sein de andere kant op nou meld: met mijn
slechte rechteroog (-8,1) denk ik een B te zien staan.
In de hoop dat m'n camera met inzoomen verder komt, maak ik een foto... maar op
het schermpje wordt ik er ook niet veel wijzer van.
Dus thuis op het scherm: aja, er stond 13...
Kort daarna kwam de tweede Koploper voorbij snellen, ik vind het plaatje wel wat hebben
met die 2 'toegeknepen' frontseinen:
Ik besloot maar eens de onderdoorgang van het station op te zoeken, (via de minder-
validen afrit die men vriendelijk afgezet heeft met zigzag hekken om te voorkomen dat
men direct naar beneden kan fietsen) en op het 'eilandperron' wordt mijn aandacht
getrokken door iets klapperends: Deze helikopter vliegt constant rondjes boven Utrecht
(ik heb overigens zo ver mogelijk ingezoomd als maar mogelijk was (optisch en
digitaal, dus de kwaliteit is niet 100 %)
Alsof het vroeg in de morgen is komt deze Koploper door de heiigheid aan op Station
Utrecht Overvecht.
Net nadat ik me omgedraaid had begon er in m'n ooghoeken iets opvallend te
knipperen: Deze lichtreclame begon ineens zeer hyper een E te vertonen... het nut ontgaat me.
Daarna kwam Koploper nummer 3 doorzetten.
Trein 5745 van Leiden naar Utrecht Centraal station, is zojuist vertrokken, en rijd
onder de 'seinbrug' zijn eindbestemming tegemoet.
Daarna kwam de stoptrein... eeheheh kuch, Sprinter naar Baarn aanrijden, het sein toont
al groen knipper 8 voor de trein naar... uh ja welke trein eigenlijk?
Het sein toont groen knipper 8 (op de een of andere manier laat een knipperend lampje
zich zo moeilijk vastleggen...) maar voor welke trein is me een raadsel, kan deze
nergens terugvinden, op de 'grote' versie van deze foto zie ik een trein naar Rhenen
op de zogenaamde CTA's staan, maar zowel het treintype, de bestemming, en tijd komen
totaal niet overeen: en het was toch echt een trein die er stopte...
Trein 5549 en trein onbekend gebroederlijk naast elkaar.
Goed, nu maar eens de onderdoorgang zelf bekeken, een gigantische trap, waar je
aangestaard wordt door hoge (waarschijnlijk leegstaande) bedrijfsbouw en een soort
plein maken het tot een soort koude kermis: het lijkt heel wat, maar het is niet veel.
De rare onderdoorgang van Utrecht Overvecht:
Ik besluit wat te gaan wandelen, nadat ik op de perrons vreemd aangekeken werd (ze
doen maar, daar niet van) toen ik helemaal naar het einde van het perron liep kon ik
zien dat er een soort park aan de rand van het spoor lag.
Ik heb het station verlaten, en ben wat gaan lopen om eens wat andere plaatjes te maken.
De vogels floten rijkelijk, en met de wind blazend door de (eindelijk!) dor wordende
blaadjes was het heerlijk rustig.
Helaas begon men in het bouwwerk nabij het station met een trilmachine van het een of
het ander te werken: een zeer hol geluid van metaal dat op metaal trilde werd hoor-
baar, en bleef tot flink in de verte doorklinken.
Na een goed plaatsje tussen het hoge (zelfs met vochtdruppels bedekte!) gras en
riet (!) kwam trein 5544 aanrijden.
Kort daarna kwam het met ruisende remmen Plan V'tje aan, als trein 7449 van Utrecht
naar Ede-Wageningen.
Met dit boompje half in beeld vond ik het toch wel een geslaagd plaatje: Trein 5646
richting Utrecht Centraal komt 'uit de bosjes' tevoorschijn:
Een blik op het fietspad dat ik afloop langs de spoorbaan (het originele formaat doet
de foto meer eer aan)
"All the leaves are brown..." Nou 'All' de hefst is nogal laat dit jaar... trein 1746
zoeft voorbij...
Ik besluit iets terug te lopen, en kom dan deze gespleten wilg tegen, die ik op de
heenweg over het hoofd zag: dat kunnen nog wel eens bijzondere plaatjes worden...
Nou, hier laat ik het dan ook meteen bij, het is lastig met zoveel tegenlicht om een
mooi plaatje te schieten.
En nu begon het toch wat eentonig te worden: koploper nummer zoveel passeert:
Tja en dat is dan het enige nadeel wanneer je zonder doorkomststaten op weg gaat: de
Olympische Koploper passeert hier onverwachts, ik plaats beide foto's maar, omdat ze
beide van weinig kwaliteit zijn.
En voordat ik besloot nog wat fotoplaatsen te (be)zoeken, kwam er nog een plan V
gekoppeld aan één der vierstellige gemaskerden (plan T) langs.
Ik liep het fietspad omgeven door de wilgen af, en kwam bij een grasveldje waar een
onbekende gulle gever een hoeveelheid brood had gedumpt, de duiven waren er in ieder
geval wel tevreden mee.
Goed, even verder gelopen kwam ik bij een voetgangersbrug die over de weg heen liep, met
een goed uitzicht op de spoorbaan.
Of het nou aan verkeerd scherpstellen gelegen heeft, of aan het feit dat ik zo
imbeciel moest hangen op het puntige hekwerk om een beetje foto te krijgen weet ik
niet, maar deze plaatjes mislukten allemaal.
Bij de laatste foto's valt het niet echt op, maar daar heb ik digitaal aan gesleuteld.
Ik besloot terug te lopen nnar Overvecht NS, en daar de bus naar Lunetten NS te
nemen, net dat ik het viaduct overstak kwam er een ronkende verlengde Volvo langsrijden.
Ik wacht een tijdje op het door winkels omgeven plein tot de bus naar Lunetten NS aan komt rijden.
Er werd koers gezet naar de belangrijkste halte op deze lijn: Utrecht Centraal
Station, dit keer lijkt het echter met een stuk minder omwegen te gaan.
Onderweg rijden we door een nieuwbouwwijk, en nemen we nog even een wegwerkpaaltje
mee, een gigantische klap klinkt wanneer het van plastic zijnde, enigszins buigbare
geval de bumper vol raakt.
Vrij kort daarna draaien we Utrecht Lunetten op, en het eerste wat me opvalt is het
wat grote busstation, want op het eerste gezicht ziet het station er niet bijzonder
interessant uit.