Dans! - Ierse dans, hoe kom je daar nou op!?
Tja, hoe kom je erbij zo'n complexe dans als Ierse dans te gaan beoefenen...
Waarom kiezen mensen ervoor om (bijvoorbeeld) salsa-dans te willen leren? Er is altijd wel een reden waarom mensen voor een bepaalde dans kiezen.
Het is vaak de eerste vraag die ik krijg, meer dan eens gevolgd door de vraag of ik Ierse voorouders heb. Ik heb al meerdere malen te horen gekregen dat ik een nogal Iers voorkomen bezit.
Waarom van alle dansen nu net die van de Ieren? Ik weet het zelf ook niet zo goed. Ierse wortels heb ik voor zover bekend, sowieso niet: zowel mijn ouders als grootouders zijn van Nederlandse afkomst. Er zijn natuurlijk wel wat zaken die hebben meegeholpen...
Riverdance
Een van die zaken is Riverdance. In april 1994 werd de wereld veroverd met de Riverdance-act als intervaloptreden van het Eurovisie Song Festival. Ik was net 6 en heb dat allemaal niet bewust meegemaakt. Het begrip 'Ierse dans' was in de jaren negentig simpelweg zeer regelmatig op TV en ik wist gewoon niet beter dan dat het bestond.
Dat maakte (natuurlijk) indruk, zo'n enorme rij mensen die synchroon razendsnel hun benen en voeten bewogen en daarbij een overdonderend geluid teweegbrachten, op de maat van opzwepende muziek.
Daar komen de schoenen bij: het 'vette' geluid van een stel Ierse harde dans-schoenen is gewoon mijn ding. Ik vind het veel aanstekelijker klinken dan het kale geklik van tapdans-schoenen.
Traditionele Ierse muziek in de genen
Een andere factor die meegespeeld heeft in de keuze voor Ierse dans is de muziek zelf. Traditionele Ierse muziek is rotsvast verankerd in m'n systeem: ik ben er mee opgegroeid. Mijn vader was - en is nog steeds - een groot liefhebber van Ierse muziek en zang. Uit m'n kindertijd zijn de vrolijke, energieke deuntjes van alle muziek die hij draaide me het meeste bijgebleven.
Hij keek ook graag naar TV-registraties van The Dubliners en aanverwante artiesten. Daarbij zal vast wel eens een danser of danseres op het scherm verschenen zijn. Jean Butler bijvoorbeeld, de latere Riverdance lead-danseres heeft heel wat keren opgetreden met The Chieftains voordat ze internationaal doorbrak.
'Dat wil ik ook!'
De neiging dat wat ik op TV zag ook te willen leren, had ik al erg jong. Als die mensen op TV het ergens geleerd hadden, kon ik dat vast ook, al deed ik er toen niets mee. Dat was toen ook vrij lastig: in Nederland kon je het in de jaren '90 op maar weinig plekken leren en het internet stond nog in de kinderschoenen: je moest echt via-via in contact komen met iemand die op de hoogte was van het les-aanbod.
Pas in 2009 kwam de neiging er wel wat mee te doen veel sterker boven, toen Riverdance, na meer dan 15 jaar bijna non-stop optredens over de hele wereld, de afscheidstournee aankondigde. Na diverse filmpjes op het internet bekeken te hebben groeide de wens ook iets te kunnen.
Daarbij maakte ik me geen illusies: Ik besefte heel goed dat het Riverdance-werk topniveau was dat jaren oefening vergt en voor velen waarschijnlijk onbereikbaar is. De nieuwe Michael Flatley zou ik zeker niet worden, maar die ambitie had (en heb) ik ook niet.
Celtic Rhythms, Celtische koorts
Door gezondheidsproblemen belandden verdere plannen daarvoor in de koelkast, tot mei 2011. In Theater de Purmaryn bezocht ik Celtic Rhythms, een klein gezelschap dat de Ierse geschiedenis met zang en dans in beeld brengt.
De kleinschaligheid, maar vooral een niet over-gerepeteerd optreden, maakte het veel toegankelijker dan een gemiddelde Riverdance show.
Wederom spookte de wens dat te leren, door m'n hoofd. Ook nu besefte ik volledig dat het nog steeds hoog niveau was: dansen zoals die dansers op het podium leer je niet van de ene op de andere dag en het oefenen zou tijd en vooral heel veel wilskracht kosten, vooropgesteld dat een twintiger als ik er überhaupt nog aan kon beginnen.
De plannen werden wederom naar de koelkast verbannen, vooral omdat ik vermoedde dat een school in Nederland wel eens aan de andere kant van het land kon zitten. De plannen kwamen pas in september 2011 weer boven, toen de koorts tot ongekende hoogte steeg.
Op Youtube zat ik wederom videomateriaal te bekijken van de diverse Riverdance shows. Omdat je over de meest onbenullige zaken video's kan vinden maar ook voor de grootste leken complete instructievideo's over elk denkbaar onderwerp te vinden zijn, besloot ik eens 'How to learn Irish dance' in de zoekbalk in te geven. Ik kon me zo voorstellen dat er minstens enkele bruikbare, mogelijk zelfs professionele resultaten tussen zouden zitten.
Bij het indrukken van de enter-toets besloot ik daadwerkelijk een school te gaan zoeken: van het internet ging ik het niet leren.
Te ver weg... Of toch?
In een zoekmachine probeerde ik met 'Ierse dans in Nederland' te kijken hoever ik kwam. Dat gaf niet echt de juiste resultaten. Voornamelijk evenementen en optredens en niet de scholen erachter kwamen als resultaten naar boven.
Ik verfijnde de zoekopdracht in 'Ierse dansles in Nederland' of iets dergelijks. Dat was wel raak, maar helaas ook meteen de eerste domper. Diverse scholen in Den Haag, Eindhoven, Tilburg en meer van dat soort bestemmingen waren de zoekresultaten en die waren lang niet altijd actueel. De bestemmingen waren sowieso te ver weg om vanuit Purmerend te bereiken, of dat nou per auto of OV was.
Ik zag de droom dan ook op de afstand stranden. In de hoop dat een school in Vlaardingen misschien informatie over andere lokaties had of meer over scholen in of rond Amsterdam kon vertellen, stuurde ik een mailtje. Daar kwam uit dat de dichtstbijzijnde stad helaas toch Den Haag bleef: er zat niets anders op...
Ik liet alles een week bekoelen en zocht toen weer wat informatie over scholen. Ik bleek de vorige keer een resultaat over het hoofd gezien te hebben. Tussen de resultaten zag ik ineens 'Haarlem' voorbijflitsen: Kijk! Dat was nog wel te doen, met de kanttekening dat het per OV redelijk bereikbaar moest zijn.
De lessen in Haarlem bevonden zich in een opstartfase, maar na wat mailwisselingen was ik welkom om in Den Haag een proefles te volgen: zo is het balletje gaan rollen...
Virtueel duwtje van Jean Butler
Jean Butler gaf me overigens nog een duwtje in de juiste richting. Na een school gevonden te hebben op internet, heb ik het YouTube zoekresultaat dat me het meeste aansprak - een deel van 'Jean Butlers' Irish Dance Masterclass' - alsnog met veel interesse zitten kijken.
Binnen 24 uur werd de informatie-aanvraag beloond met antwoord van de Kilkenny School of Irish Dance. Anderhalve week later was de proefles. De aanloop daar naar toe en de proefles zelf is beschreven in: