Met veel gezeur... gaat het fantastisch!

Ook deze vrijdag heb ik het eigenlijk wel gehad. Na veel gezeur aan m'n hoofd en privé zaken die ook niet lekker lopen, heb ik eigenlijk weinig zin om nog naar dansles te gaan. Het vergt een paar keer diep ademhalen, maar ik ga dan toch.

Ik ben wat laat, waardoor ik de opwarming mis. Er is een nieuw gezicht bij. Een man! Het is ongelooflijk, maar er is een tweede man bij ons begonnen.
Terwijl ik nog zit om te kleden, krijgt hij een deel van de Beginners Reel aangeleerd en dat gaat 'm zo te zien best goed af. Ik wil 'm ook wel weer eens dansen omdat het al zo lang geleden is, dus ik dans 'm uiteindelijk samen met hem.
"Don't look at him, he's doing something different," waarschuwt de docente hem nog.
Al bij de lead-around is hij het spoor bijster, maar ik neem het 'm niet kwalijk.

Ik begin met de Primary Reel. Dat gaat best aardig, al kost de sidestep moeite. De eerste keer gaat het al mis bij de hops, begin ik na te denken en is het gedaan. Na enkele pogingen lukt het uiteindelijk om 'm geheel te dansen.

Terwijl de Intermediates hun Slip Jig oefenen, oefen ik de Primary-versie ervan. Ik moet eigenlijk de Single Jig oefenen, maar wil weten of ik de Slip Jig nog weet. Dat kost dan ook veel moeite: de sidestep gaat vaak, heeeel vaak mis. Die lijkt ook erg op de beginners-variant van die dans en daar schakel ik dan ook vaak op over.

De Single Jig volledig, op muziek

Voor de Single Jig wordt ik even apart genomen en wordt er geoefend zonder muziek. Als ik de nieuwe passen in 1 keer laat zien, heeft de docente er zoveel vertrouwen in dat we het op muziek proberen. Dat gaat helemaal niet verkeerd, al blijf ik 'm pittig vinden: tussen de beginnersvariant en Primary zit naar mijn mening een groot verschil.

Vooral de hop-kick-out kost nog moeite. Ik heb de neiging om ook bij de kick-out op m'n linkerbeen te hoppen (en andersom) terwijl dat niet de bedoeling is. Ik heb ook flink geoefend op het voorkomen van dat hoppen, maar dat blijkt 'los' toch wat moeilijker dan in de dans.

De Primary Treble Jig gaat best aardig. Van alles wat ik nog weet, gaat het redelijk. Als ik de rest van de passen nog krijg, gaat het helaas minder omdat ik bij het oefenen 1 pas over het hoofd zie.

Nee, deze les mag ik ook niet klagen. Ik grap nog dat ik iemand moet vinden die elke week een hele hoop aan m'n hoofd zeurt zodat ik goed vol zit tegen het einde van de week, want tot nu toe is m'n geheugen geen gatenkaas en onthou ik ook nog wat ik moet doen.

Hielen tegen elkaar aan, niet 1 been voor en 1 been achter

Ik krijg nog wel wat mee met de passen van de Treble Jig. Daarbij moeten m'n voeten heel kort met de hielen tegen elkaar aan staan en niet uitgekruist, zoals normaal vrijwel altijd het geval is. Terwijl ik wat sta te wachten kijk ik eens naar de harde schoenen van een van de dansmoeders.

Toch weer die schuine tip van m'n harde schoenen...

Hoewel het niets met die pas te maken heeft, krijg ik inmiddels steeds meer het idee dat de tip van mijn schoenen niet helemaal juist afgeschuind is. Van een andere klasgenote was het me al opgevallen dat mijn tips naar de hiel wijzen, waar die van haar meer recht naar beneden gingen. Met de schoenen van de dansmoeder is het moeilijk vergelijken, daar zij geen vlakke tip heeft...

Ik heb inmiddels al meerdere keren minutenlang geoefend op het tegen m'n hiel slaan van m'n tenen. Daarbij nam ik vaak steun van stoelen om zo min mogelijk zelf op m'n tenen te moeten staan. Elke keer viel me op hoe ontzettend veel moeite het kost om in plaats van een doffe klap een goede klik te veroorzaken.
Vooral daarom denk ik steeds meer dat de tip net iets te schuin loopt. Het maakt de beweging tot een frustrerende gebeurtenis, omdat het veel vaker niet dan wel lukt en er ook geen enkele progressie in lijkt te zitten.

Als ik eens vergelijk met een klasgenote, vraagt ze me verwonderd waarom ik überhaupt vlakke kanten aan m'n tips heb. 'Mannen staan helemaal nooit op hun tenen, uh, geloof ik.'
Tja, ik had er ook niet om gevraagd, maar zo werden ze standaard geleverd. Maar, nu ze het zegt, ik kan me inderdaad niet herinneren ooit een man gezien te hebben die op z'n tenen staat. Nu is een man sowieso al snel een zeldzame verschijning op wedstrijden, dus dat helpt niet mee.