De les van vorige week ging niet door omdat de docente gekneusde ribben opliep na een val. Het is dan ook een beetje opletten met grappen maken, omdat lachen nog steeds niets erg fijn is voor haar. De les is wat rommelig voor mijn gevoel, ook omdat de geluidsinstallatie niet helemaal meewerkt.

Als we bijna willen beginnen besluit ik na het opwarmen toch maar te wisselen naar m'n sneakers. In m'n Reel shoes doen aan mijn rechtervoet 2 tenen ongelooflijk pijn. Waarom weet ik niet, maar zodra ik ze uittrek, is de pijn ook weg. Met de sneakers is er geen vuiltje aan de lucht.

Door de val heeft de docente geen beginnersmuziek voor handen. Dat weet ik eerst niet, dus als we de Beginners Reel dansen, vind ik de muziek nogal sloom gaan en start ik te snel en moet ik gaandeweg corrigeren.

Wat ik 'leuk' vind: een van de Russinnen kan de muziek niet verkroppen die ze voor een van haar dansen zal moeten gebruiken en eist de geluidskabel op en prikt haar eigen telefoon in. Daar lachen we allemaal een beetje om. Ik ben dus niet de enige die soms moeite heeft met de muziek.

Voor de hornpipe denk ik nog dat het een voordeel is dat er geen beginnersmuziek is, omdat het tempo dan lager ligt. Het nadeel is dat ik het muziekstuk wat er wel opstaat niet kan doorgronden. De docent begint voor mij volkomen onverwachts en eenmaal dansende kan ik werkelijk geen enkel punt vinden waarop ik een ritme kan ontdekken.