Als ik de hal binnenkom, zie ik de fietsen van de leden van de groep voor ons al bij de ingang van de zaal staan. Wetende dat ik met de pont ben, ben ik min of meer precies op tijd, dus de docent zal wel binnen zijn.

Ik trek de deur even open en zie tot m'n verbazing alleen de groep voor ons: de docente is er (nog) niet.
Nu ja, ik wacht wel even.
Ik herken haar in eerste instantie niet, maar de andere Russin die sinds kort in onze groep zit, komt aanlopen. Ze vraagt mij verbaasd of we les hebben in de betreffende hal, waarop ik zeg dat ik niet beter weet van wel, maar Catherine er nog niet is.

Niemand...

Ze trekt een verbaasd gezicht en denkt wat ik denk: dit is niets voor Catherine, die normaal stipt op tijd begint en vaak een minuut of 8 voor het begin al aanwezig is.
Zijn wij wat vergeten? Hebben we wat over het hoofd gezien en is er vandaag geen les?

Nou ja, we wachten nog even. De Klaprozenweg, een van de belangrijkste toegangswegen tot de NDSM-werf is nogal een puinhoop door werkzaamheden en misschien is er een moeilijke omleiding.

Onze voorgangers klaar, maar geen docent...

M'n klasgenote stuurt de docente een SMS. Daar komt geen antwoord op, wat ik ook wel begrijp, achteraf. De groep voor ons komt naar buiten en vraagt ons verbaasd of wij dansles hebben. Ik zeg van wel, maar dat er geen docente is.
Het kost wat overredingskracht, maar uiteindelijk sluit ze de ruimte af, wat ik niet meer dan logisch vind.

Als het 5 over 8 is, besluit ik een van de dansmoeders te bellen.
Ik krijg haar antwoord-apparaat en hang direct op om een andere klasgenote te bellen.
Die neemt wel op. Of zij iets weet. Nou, nee, zij staat gewoon op de pont te wachten en weet niet beter dan dat er les is.
Ze zegt nog dat we misschien nog in een andere zaal zitten, maar ik zag geen aanleiding uit te wijken toen ik even in de ruimte keek, maar besluit toch te gaan kijken.

Net op dat moment hoor ik dat de dansmoeder terugbelt. Ik beloof m'n klasgenote te bellen als ik meer weet en neem het andere gesprek aan.
"Ja ik sta hier met .... uh, I'm sorry, I don't even know your name yet.' Verontschuldig ik me tegen de Russin.
Die blijkt dezelfde voornaam als de andere Russin te hebben waardoor ik even denk dat ze me verkeerd verstaan heeft, maar dan valt het kwartje.

Les. Maar wel ergens anders...

De dansmoeder zegt dat ze net de parkeerplaats afloopt richting de ingang. Ik zeg twijfelend dat we ze dan wel zullen zien verschijnen, waarop ik uit mag leggen dat de docente nergens te bekennen is.
"Zijn jullie op de NDSM-werf?" Vraagt ze met een bezorgde ondertoon: ik voel nu aankomen dat zij iets weet wat wij niet weten.

Helaas: de docente heeft de Chassé-studio's uitgekozen, maar ik en de Russin weten nergens van.
Ik hang zo snel mogelijk op en bel m'n andere klasgenote weer, die net op de pont staat en niet al te blij is al ik vertel dat ze daar weer vanaf mag.

Ik ga, samen met m'n klasgenote, weer richting pont. Ik besluit ook om niet naar de andere studio te gaan, daar het gewoon geen zin heeft: tegen de tijd dat de pont op het CS aankomt is het kwart voor 9 en voor ik bij de studio's ben is het vrijwel 9 uur. Met wat geluk kan ik dan nog 10 minuten meedraaien (de tijd komt nooit zo precies)

Jammer, maar helaas. Thuis zal ik zien dat ik rond 10 voor 7 's avonds een e-mail heb gekregen dat we ergens anders dansen, maar ja, dan sta ik zo'n beetje op het punt om naar de bus te lopen, dus dat kan ik onmogelijk lezen.