Ein-de-lijk de Light Jig, foutloos begin van de Primary Reel én foutloze Saint Patrick!

De les begint slecht. De pont is aan de late kant, waardoor ik ook wat laat aanwezig ben. Ik kleed me om en trek m'n schoenen aan. Bij gebrek aan een stoel was ik op de grond gaan zitten en na het strikken van m'n veter sta ik met een klein sprongetje op. Dat loopt vervelend af als ik verschrikkelijk door m'n rechterenkel ga. Waar het in maart nog onschuldig afliep, is het nu enorm pijnlijk en verlaat ik de ruimte maar even.

Het is opgevallen, want de docente komt al vrij snel vragen hoe het er mee is en ook enkele klasgenoten zoeken me even op. Ik weet dat in beweging blijven alles is, dus ik probeer zo goed mogelijk m'n voet warm te houden en te blijven bewegen door rondjes te blijven draaien.
Erop lopen doet pijn en zeker doorstappen doet nu nog gigantisch zeer. Elke keer als ik m'n voet neerzet en met m'n been voorbij de 90 graden buig voel ik schuin over m'n voet van m'n enkel naar m'n kleine teen een soort elektrische schok, alsof er een zenuw klem zit.

Langzaamaan gaat het beter, al blijft het gevoelig. Ook nu weer heb ik weinig last van m'n enkelbanden zelf, maar zijn het m'n kleine tenen die de klap op hebben gevangen, met alles wat er aan vast zit.
De docente spoort nog aan om in ieder geval een blikje uit de automaat (ergens in de hal) te halen om in ieder geval een beetje te koelen, maar ik vind dat zelf onnodig, al doet het nog steeds pijn.
Ik dans de Reel, die gelukkig goed gaat. Ook de Light Jig leg ik met goed gevolg af, al kan het beter. Her en der vergeet ik bepaalde passen. Wat daarnaast niet meehelpt is dat ik met de linkerhak nogal hard m'n rechterenkel raak.

Een nieuwe dans: de Primary Reel

Ze vraagt of ik de eerste passen van de Primary Reel wil zien, ik knik van ja en krijg die dan ook. Hop, hop-back, 1-2-3, 1-2-3, 1-2-3, over-2-3-4-5-6-7, hop-2-3, over-2-3, waarbij ik de 1-2-3's in een rondje met de klok mee om m'n eigen as moet draaien.
En dan met links? De docente knikt. Ik oefen het even in de hal en de pas zit er binnen de kortste keren in.

Als ik het op muziek moet dansen gaat ook dat goed, al krijg ik de indruk dat ik de 1-2-3 op de verkeerde manier doe, waarbij ik nog moet wennen aan de tijd die ik heb.
Als ik de volledige lead-around gedaan heb, is de docente behoorlijk verrukt: "first time completely without mistakes!"
Ik leg dan ook maar uit dat deze pas voor mij weinig verschilt van die van de Beginners Reel. Dan valt ook bij m'n lerares het kwartje. 'Haar' Beginners Reel wordt inderdaad anders gedanst dan zoals ik 'm geleerd heb, waar ik nu het voordeel heb dat alles vanaf de 1-2-3's in een rondje, al bekend is uit de Beginners Reel.

De Saint Patrick gaat goed. Zelfs mét rocks ben ik nu op tijd klaar. Bij het oefenen op m'n werk kwam de betreffende dans er eindelijk echt in en begreep ik de rocks nog beter, omdat die na het 'rocken' nog een pas gewoon op de vloer hebben, waar ik nogal paniekerig meteen door ging met de volgende pas en daardoor te vroeg eindigde.
Het enige wat me nog steeds moeite kost is het na de tip-down-step's overstappen op m'n andere been. Dat doe ik nog steeds te langzaam, maar waar het punt dan zit waarop het wel zou moeten gebeuren, dat hoor ik niet.
Wat niet helpt is dat ik met de hak van m'n linkerschoen nogmaals een bezoekje breng aan m'n rechtervoet: het is wel een ongeluksdag vandaag!

Het naderende optreden

Met het optreden gaat het gelukkig beter. Het oefenen mét geluid heeft geholpen, al begin ik wel te vroeg met het deel waar het bij mij echt om draait. Ik kan nu in ieder geval wel het tempo bijbenen. Dat was in het begin nog lastig. Ook het starten gaat beter.

Als ik helemaal aan het einde van de les de Treble Jig nog krijg, staat er naast me een nieuweling. Geen onbekende met Ierse dans, wel nieuw in onze klas.
Als ik haar naast me gadesla om op te letten of ik niet met haar in de knoop kom tijdens m'n lead-around, ben ik echt volkomen afgeleid als ik haar iets heel anders zie doen.
Ik raak zo in de war dat ik stop en dan maar met de sidestep verder ga.