Dans! - The Road to Heavies: 4 april 2014. De Kilkenny Feis
4 en 5 April is het weer tijd voor de Feis van de dansschool waar ik ooit begonnen ben.
Dit keer ga ik op de eerste dag van deze competitie, omdat er iemand met me mee is die alleen de zaterdag kan.
Dit keer is niet het Wellant College van de voorgaande 2 edities het decor voor de competities, maar een ouder schoolgebouw in Den Haag.
De ruimte is enorm en het podium is werkelijk een prachtig geheel met een gelambriseerde soort uitkijkpost die schuin op het podium kijkt en 3 oude lampen er vlakbij.
Toegankelijk wedstrijd-niveau
De wedstrijd zelf is een openbaring: dit had ik zeker eerder moeten doen. M'n energie komt terug, maar het grootste verschil is het niveau. Tot nu toe was ik steeds op de tweede dag van de wedstrijd gegaan, op de dag dat alle hoogste niveau's en daarmee vaak ook oudere kandidaten aan bod komen.
Nu ik op de eerste dag naar de wedstrijd gegaan ben en dag 1 alle competities voor deelnemers onder de 18 betreft, is het niveau veel toegankelijker.
Mensen die kwa niveau al heel wat verder zijn dan ik zie ik met een net zo beroerde 'turn-out' (het uitkruisen van de voeten) als die van mij hun dans uitvoeren en ik hoef me als absolute beginner dus echt nergens voor te schamen.
Veel uitglijders
Of het aan het niveau toe te schrijven is weet ik niet, maar voor mij opvallend is het hoge aantal valpartijen. In de 2 uur dat ik er ben gaan er een tiental dansers bijna onderuit, maar 4 keer smakken er danseressen tegen de vloer, de een wat serieuzer dan de ander. De ernstigste verbijt eerst de pijn, maar moet uiteindelijk door 2 personen van het podium gedragen worden. Tot overmaat van ramp (wie dat vergeet is niet echt de slimste) blijkt er geen ijs aanwezig te zijn.
Vooral opvallend is de locatie. Werkelijk elke danseres gaat op exact dezelfde plek op het podium onderuit. Met de hoek linksvoor lijkt iets mis. Na een tiental bijna-glijpartijen is duidelijk te merken dat de resterende deelnemers, die hun voorgangers in de gaten gehouden hebben, de linkerhoek mijden. Uiteindelijk komt er iemand het podium inspecteren tussen 2 competities door, maar die kan niets bijzonders vinden.
Hoewel het niveau veel toegankelijker was zal ik de betreffende wedstrijd niet snel nog eens bezoeken op de eerste dag: alles tussen de 14 en 18 jaar houdt zich wel koest, maar alles onder die leeftijd rent vrolijk door de zaal, inclusief luid geroep en geschreeuw. Wat ook niet meehelpt is de hard-houten vloer van de zaal zelf, waarop de harde schoenen die vele kinderen nog dragen, extra luid klikken.
Ook storend, maar vooral onbeleefd is het grote aantal ouders dat tijdens de competities (luidruchtig) zit te praten. Het is niet verboden, maar ik vind het niet netjes. Een paar vrouwen achter mij spannen echt de kroon en zitten luid de ene na de andere deelneemster af te kraken als het op het niveau aankomt. Ik vermoed dat ze denken dat niemand hun nogal zware Vlaams kan verstaan, maar met enige moeite kan ik ontcijferen dat elke andere deelneemster behalve de dochter van een van hen, de grond ingeboord wordt.
Pondliner als vloerbeschermer
Op een moment dat het wat rustiger is, loop ik een oud-klasgenoot tegemoet om te vragen hoe zij het oefenen op harde schoenen aanpakt. Ik weet dat zij en haar vriend dat altijd deden door zoveel mogelijk gebruik te maken van de mogelijkheden in het gebouw van de les-avonden, maar dat is voor mij uiteraard onmogelijk.
Ik krijg de tip om bij een tuincentrum of vijverhandel op zoek te gaan naar 'Pond-liner' (dit wordt ook wel Aqualiner genoemd)
Dit zwarte folie, waarmee de randen van een vijver gevormd worden, schijnt uitstekend te zijn om het geluid te dempen, de vloer te beschermen én te voorkomen dat je uitglijdt. Precies hetzelfde dus als het professionele bescherm-rubber, maar dan veel goedkoper (het zou me zelfs niets verbazen als het hetzelfde materiaal is, maar het onder de noemer 'dans-vloer' meteen voor 3 keer de prijs van pond-liner verkocht wordt)
Thuisgekomen zoek ik er meteen op, maar kan het niet vinden bij de tuincentra die net even dichter bij Purmerend liggen. Ook de bouwmarkten verkopen het niet, tenzij je meteen 20 vierkante meter moet hebben.