Dans! - The Road to Heavies: 4 april 2013: De Kilkenny Feis
Om een beetje in het wereldje te blijven én omdat ik weet dat ik vaak toch de nodige energie krijg van een wedstrijd, besluit ik deze Feis te bezoeken. Uit 'veiligheidsoverwegingen' is die Feis 2 maanden later, in het voorjaar, geplaatst, om de gevolgen van allesontwrichtende chaos door sneeuwval op het spoor zoals vorig jaar, te vermijden.
Dat blijkt een goede keus, nu is het zonnig, met een graad of 22 zelfs bijna zomers en Leiden/Voorburg oogt een stuk levendiger.
Het is nu een stuk drukker op de Feis en de deelnemerslijst is talrijk.
Dit jaar ontbreekt het 'dance to the bell' aspect. Elke danser werkt zijn of haar dans volledig af en buigt dan.
Ik raak met een van m'n klasgenoten uit Haarlem aan de praat, die nog een paar dansen te gaan heeft.
De jurken die de vrouwen dragen ogen buitengewoon zwaar: het viel me de eerste keer dat ik ze zag al op dat bepaalde delen wel erg goed in model bleven. Dat kón gewoon niet gestijfseld zijn, zeker niet met alle beweging die de jurk te verduren kreeg.
Mijn vermoeden klopt dan ook, er zitten 6 platen kunststof in, die de jurk, naast de dikke stof, enorm zwaar maken.
Naast m'n ene klasgenoot en m'n docenten ken ik er niemand en zo raak ik aan de praat met wat volwassenen, waarvan enkele ouders van deelneemsters.
Uiteindelijk volgt dan ook op de vraag hoe ik van de Feis weet en vooral waarom ik er ben. Hoewel het nu veel drukker is, zou het me niets verbazen als er een hoog 'ons kent ons' gehalte heerst en ik meteen opval als onbekende.
Het oogst verbazing en bewondering als ik zeg dat ik zelf ook lessen gevolgd heb.
Ik heb het al geschreven: kijk niet gek op als je de enige jongen bent in een klas en verwacht hooguit een handvol jongens/mannen bij een lokale Feis.
Ierse dans-kriebels...
Langzaam komt ook de aanstekelijkheid terug. De live-muziek die de muzikant ten gehore brengt, is energiek en zeker een traditionele uitvoering van Riverdance's 'Reel Around the Sun' ligt lekker in het gehoor.
Wat me opvalt zijn twee ritmes die gestart worden. Met een deel van de uitgeprinte competitielijst in m'n hand weet ik waar we zijn en het valt me dan ook op dat ik bij bepaalde competities het spoor bijster ben wat betreft het startpunt.
Ik ben volkomen verrast als de danseres ineens losgaat op haar harde schoenen. Het punt waarop ik dacht af te tellen om te starten heb ik niet eens kunnen horen. Bij alle andere dansen lukt me dat gelukkig wel.
Er worden ook enkele 'Two Hand Reels' gedanst, een dans die met 2 personen gedanst wordt waarbij de handen van de ander vrijwel nooit losgelaten worden.
Een geheel ander aspect van het dansen valt me nu op bij het schoeisel. Wie denkt dat alleen mannen stinkschoenen hebben...
Naast me trekt een deelneemster haar harde schoenen uit omdat ze nog een ronde op haar zachte schoenen moet en plaatst haar heavies op de stoel naast mij. Binnen enkele seconden kringelt er een welriekende geur m'n neus binnen...
Met pruik en al naar buiten...
Als ik terugloop naar het station lopen er 2 deelneemsters met me mee die de weg niet weten. Vanwege de vele bagage die zeker de vrouwen met zich mee moeten nemen komen de meeste mensen met de auto. Een van die deelneemsters besluit haar pruik en tiara niet op te bergen en zo naar buiten te lopen. Dat vind ik wel van het nodige lef getuigen, omdat je er enorm de aandacht mee trekt.
De pubers die buiten bij het college met elkaar aan het stoeien zijn stoppen dan ook onmiddellijk met aan elkaar duwen en trekken als de deur open gaat en blijven ons met open mond nastaren.
Ook in de trein zie je de mensen vervolgens kijken én denken: 'Waar zou díe nou aan meegedaan kunnen hebben?