In april 2018 werd ik gevraagd eens naar de verlichting op kantoor te kijken. Daar was 'iets' mee...

In de betreffende ruimte was zelfs een hele rij panelen uitgeschakeld, dus ik dacht in eerste instantie aan sluiting. Bij het inschakelen bleek echter dat de driver stuk was of het LED-paneel teveel stroom trok, waardoor het paneel onophoudelijk zo'n 2 keer per seconde aan het flitsen sloeg.

Defecte elco's?

Ik dacht als eerste aan defecte elco's. Hoewel ik geen idee had van de gebruikte spullen, wist ik wel dat de ruimte ongeveer 2 jaar terug volledig gestript en opnieuw ingericht was, waarbij ook alle verlichting vervangen was door LED-panelen inclusief losse drivers. Omdat dat in opdracht gebeurd was, kon het alle kanten op.

Een snelle rekensom leverde op dat de verlichting in die 2 jaar pakweg 4000 uur op de teller had staan, dus eigenlijk elk mogelijk defect vond ik wel mager wat betreft de levensduur.

Openen maar

Nieuwsgierig naar het defect wou ik de driver openen, maar die bleek al snel door een collega in een daarvoor bestemde afvalbak geworpen. Dus ik haalde 'm daar weer uit en opende het ding in een pauze. Een geur van elektronica die het al goed warm gekregen had, kringelde m'n neus binnen.

De WP-CE42-40-0,96 LED-driver van WeledPower oogde niet verkeerd. De behuizing was stevig en ook binnenin schrok ik niet. Dat het ding uit China komt zegt natuurlijk al helemaal niets.

De binnenkant

Zoals gezegd viel de binnenkant me best mee. Er zat duidelijk ontstoring in (of dat ook afdoende is kan ik niet meten) en ook de isolatie maakte een goede indruk. Aan de onderkant zaten behoorlijk wat SMD-onderdelen, die allemaal netjes en recht gesoldeerd waren.

Dat er een mini-zekering aanwezig is verbaast me niets, maar een beetje zorgwekkend vind ik zo'n brandgevaarlijk onderdeel in een (vaak) verlaagd plafond wel. Dergelijke zekeringen zijn vaak niet in staat veilig de foutstroom te onderbreken en exploderen dan. Of het krimpkousje veel uit gaat halen betwijfel ik dan.

Om een rotte elco in de voeding van de controller uit te sluiten, soldeerde ik eerste een ander exemplaar op de plaats daarvan. Dat was weliswaar een twee keer zo grote capaciteit, maar als snelle test zag ik dat wel goed komen.
Dat haalde niets uit: het paneel flitste nog steeds, maar nu ook twee keer zo langzaam, dus soldeerde ik het origineel weer terug.

Omdat ik verder geen meet-apparatuur voorhanden had om de secundaire elco's te testen, nam ik de driver mee.
De elco's in kwestie, twee 470 uF exemplaren van 50 Volt, hebben het 'merk' Beryl opgedrukt. Dat merk ben ik vaker tegengekomen en nooit in positieve zin.

Een maand later...

Thuis belandde de driver even op tafel, om er pas een maand later naar te kijken. Toen dat zover was, hoefde ik ook niet meer verder te zoeken.

Ongelooflijk! Wat een rotkwaliteit elco's! Zonder dat de driver sindsdien onder spanning heeft gestaan is een van de twee elco's overduidelijk bol gaan staan.

Daarop soldeerde ik ze uit om ze toch nog even na te meten, ook al wist ik hoe laat het was. Het was geen verrassing dat de capaciteit van beide niet meer klopte. De nog goed ogende elco haalde net aan de helft van de opgegeven capaciteit, maar had nog een vrij goede ESR van 1,2 Ohm.
Het bolstaande exemplaar haalde nog niet eens 80 uF en de ESR was zo groot dat de ESR60 alleen maar 'groter dan 20 ohm' aangaf.

Einde oefening

De driver is uiteindelijk afgevoerd zoals het hoort: ik had geen zin speciaal elco's te bestellen om te kijken of die het probleem verhielpen, omdat ik 50 Volt exemplaren niet op voorraad had.
Blijft de vraag of dit 1 slecht exemplaar was of dat er snel meer kantoordisco's gaan volgen...

---