Een tijdje terug kocht ik via Marktplaats een van de oerversies van de 2200 van Roco: artikelnummer 4155A. Kenners weten meteen wat dat inhoudt: Deze versie van de 2200 locomotief heeft geen zwaailichten, geen sluitseinen en staat bekend om z'n limoengroene jasje, waar NS-geel hoort te zitten.

De geopende Roco 2200 (4155A) als voorbereiding op werkzaamheden Naast deze 'tekortkomingen' (er is namelijk wel wat aan te doen) staat het model bekend om z'n lawaaiproductie. De motor heeft geen cardanas-koppelingen, maar 2 metalen veren, die de overbrenging vormen. De motor zelf is verantwoordelijk voor het meeste lawaai. Op internet wordt door anderen ten onrechte gemeld dat dat door de veren veroorzaakt wordt. Sowieso neem ik voorlopig genoegen met de aandrijving.

Om ervaring op te doen met het overschilderen van 'nieuwe' modellen, of beter gezegd, de vrees die ik heb om de luchtkwast of spuitbus ter hand te nemen bij modellen die van zichzelf strak in de lak zitten, heb ik deze lok gekocht: mocht het heel erg misgaan dan heb ik geen dure loc verprutst.

De werkzaamheden

Een overzichtje wat deze loc te verduren gaat krijgen:

De eerste, makkelijke stap was het overspuiten van de uitlaatdemper: de echte 2200 heeft vooral in het begin veel geluidsoverlast veroorzaakt bij het aanzetten: de herrie die daarbij geproduceerd werd was zodanig dat er al snel een demper op de uitlaat geplaatst werd.

De betreffende demper is vanuit de fabriek in hetzelfde grijs gespoten als de huif van de loc: dat is foutief, want de demper hoort aluminiumkleurig te zijn. (Leuk detail: het dak van de cabine is in de kleur van de demper gespoten)
Met een Tamiya spuitbusje 'Silver Leaf' (TS-30) is dat zo opgelost, door gewoon over de aanwezige laag verf te gaan.

Het dak van de loc is nou juist in de kleur gespoten die de demper hoort te hebben, maar daar doe ik pas wat aan als de verf verwijderd is.
Het deel van de kap dat de cabine voorstelt is gemakkelijk te verwijderen door de gehele huif van de lok te verwijderen en daarna het cabinegedeelte los te klikken.

Ik had dit keer geen zin in lange poets-sessies met alcohol en een doekje. In plaats daarvan heb ik een flesje alcohol leeggegoten in een glazen schaaltje en het model daarin te weken gelegd. De Roco verf bleek geen partij voor de alcohol: al na een half uur begon de verf te verliezen en lieten er hele plakken tegelijk los.

Nadat het kapje volledig ontdaan was van de verf, was het tijd voor de primer. Inmiddels ben ik bekend met de moeilijkheden die grijze primer met gele verf geven, dus ga ik voor een witte primer.

De spuitbus van Vallejo liet ik dit keer links liggen. Die had ik al eens gebruikt voor een van m'n hondekop-bakken, maar het spul is zo aggressief dat het plastic dagen lang zacht bleef. Ik kijk dus liever om naar iets anders.
Ik ga dit keer voor Motip primer. Een primer waar ik al veel over gelezen heb, maar die ik nog nooit uitgeprobeerd heb.
Bij een automaterialenzaak bleek het betreffende merk verkrijgbaar en bleek het ook nog eens veel goedkoper dan een bus Dupli-color primer.

Voordat het geheel in de primer gezet ging worden was het tijd om de eerste zwaailichtsteun te maken. Van wat styreen heb ik iets gemaakt dat ongeveer het voorbeeld benadert: of het allemaal klopt boeit me niet zoveel.

Op het dak heb ik daarnaast, na het wegsnijden van de originele 2 luiken, met een strip styreen 1 'luik' teruggeplaatst, zoals het voorbeeld dat ook heeft.
Dat heb ik toen met Plastic Weld van Plastruct vastgelijmd, maar dat liet even later zonder enige moeite los. Misschien dat dat aan het alcoholbad lag, maar zeker weet ik dat niet.

De zwaailichtsteunen heb ik met Contacta van Revell vastgelijmd. Dat zat goed vast, maar de cabine vervolgens uit je handen laten vallen, waarbij natuurlijk precies de zwaailichtsteun afbreekt, is niet bevordelijk voor het bouwplezier.

Die val deed me wel realiseren dat de steun te kwetsbaar gemonteerd is. Alleen lijmen is niet zo'n goed idee. Het plan is nu om een kleine sleuf te maken en het plaatje styreen in de sleuf vast te lijmen. Zomaar afbreken is er dan niet meer bij.

Naast deze werkzaamheden moest ook het derde frontsein aangepast worden. Dat is veel te groot in vergelijking met het echte voorbeeld.
Door de hele lamp weg te snijden en de oneffenheden bij te werken, en daarna in het ontstane gat een stukje styreenbuis te lijmen, dat daarna uitgeboord werd, werd een heel toonbaar kleiner derde frontsein gemaakt.

Met een boortje van een mij ontschoten diameter, werden vervolgens aan beide zijden de sluitseinen opengewerkt. Het topsein aan die kant zou ook aangepakt worden, maar dat was een mooi klusje als de primer op de cabine te drogen stond.

Daarna verwijderde ik het glaswerk en de lichtgeleiders: erg leuk, die waren namelijk zeer stevig vastgelijmd.

Cabine van Roco 2200 in de grondverf Na al deze werkjes was het tijd voor de primer en die van Motip blijkt erg prettig te werken.
De spuitkracht is weliswaar wat hoger dan ik gewend ben, maar de hechting is prima.

Er lijkt wel wat minder spuitnevel te ontstaan maar het blijft opletten, want je spuit al snel te veel. Hiernaast het resultaat: om het werkstuk goed vast te kunnen houden en toch te kunnen draaien heb ik het via dubbelzijdig plakband op een stukje rondhout geplakt.

En vanaf hier zit een groot gat in de beschrijving van de werkzaamheden. Ik ben lekker aan de slag gegaan met Chrome Yellow (TS-47) en Gunship Grey (TS-48) maar toen brak de zwaailichthouder af.

Die breuk beschadigde ook de verflaag, dus zat er eigenlijk niets anders op dan overnieuw te beginnen. Dat was ook niet zo heel erg: ik was niet echt tevreden over het spuitwerk.

Cabine van 2200 wekend in een alcoholbad om de verf te verwijderen Dus wederom in een badje alcohol. Ik wist dat dit lang niet zo makkelijk ging worden als de Roco-verf en het heeft dan ook veel meer tijd gekost.

Een maand weken, schrobben, vervolgens nog een maand weken en daarna weer schrobben hebben de verf aardig laten verdwijnen, maar het ging niet zo mooi als met de Roco verf.
Vooral in de kieren is veel verf achtergebleven.

Inmiddels staat deze loc even te wachten op de voortgang van de zwaailichten: dat heeft wat voeten in de aarde, maar komt binnenkort in orde.


22-9-2009 Zwaailichten en een probleempje...

Van wat plexiglas staf heb ik 2 op zwaailichten gelijkende onderdelen gemaakt. Het grootste probleem was de kleur. Ook overdag moeten de zwaailichten een blauwe kleur tonen, in plaats van doorzichtig. Veel geklooi met CD-markers, paint markers en andere blauwe verfmiddelen leverde niets op. Het bleek vooral van de mate van verdunning af te hangen.

Na verschillende pogingen met wat wasbenzine en een potje Revell nummer 52 (donkerblauw) had ik eindelijk een goede blauwe kleur, die ook nog doorzichtig genoeg was om licht door te laten.

Cabine van Roco 2200, zonder verf, met nieuw luik op dak Nu dat gedaan was kon ik eindelijk verder, maar natuurlijk gooide de cabine weer roet in het eten.
Ik schreef al eerder over het 'luik' van het een of ander dat op het dak van de cabine aanwezig is. Daarvoor in de plaats heb ik een stripje styreen gelijmd, maar geen enkele lijm houdt.

Ik heb, op secondelijm na, alle lijmen die ik in huis heb uitgeprobeerd. Plastic Weld, Revell Contacta, een tolueenvrije lijm uit de modelbouwzaak... niets houdt. Na elke lijmpoging kan ik het stripje styreen met een penseeltje weer van het dak afduwen, daar het kunststof van de cabine geen enkele neiging toont een verbinding aan te gaan met het andere plastic.

En dus staat de cabine binnenkort nog eens 24 uur op de hiernaast getoonde wijze te wachten tot de lijm uitgehard is.


7-10-2009: Toch maar secondelijm...

Na een tijdje te overwegen wat te doen met het luik op het dak, heb ik toch maar de secondelijm ter hand genomen, dat was niet makkelijk, want het moest uiteraard recht en in het midden gelijmd worden, en met secondelijm heb je geen tijd om te corrigeren.

Daarna was het tijd voor verf voor het dak. Ik weet nu weer waarom ik de vorige keer gewacht heb met het aanbrengen van de zwaailicht-steun: het afplakken wordt er aardig door bemoeilijkt, en je dient heel voorzichtig af te plakken, om te voorkomen dat het steuntje afbreekt.

Voor het dak heb ik een mengsel van een aantal druppels Humbrol nummer 79, en een druppel Humbrol nummer 33 gebruikt: dat leverde een kleur op die heel aardig in de buurt komt van het al bestaande grijs van de loc.

Het geel dat ik wil gaan gebruiken is het geel dat in Tamiya spuitbussen 'Chrome Yellow' aanwezig is. Ik heb ooit gelezen dat sommige mensen dergelijke spuitbusjes gewoon lek 'prikken', om de verf op te vangen, dus dat wil ik ook eens proberen.

De werkwijze is als volgt: koop een spuitbusje en laat het een tijdje op zijn kop staan. Daarna spuit je het busje op zijn kop geplaatst leeg. Op die manier komt er amper verf uit en ontsnapt vooral het drijfgas.
Blijf dit lang doen, ook al hoor je geen gesis meer. Daarna is het tijd om met een blikopener, of een boortje een gaatje te maken en de verf op te vangen. De verf bewaar ik in een glazen potje met deksel, speciaal bedoeld voor de airbrush.

Als je de inhoud in het busje al geschud hebt, dan is de verf waarschijnlijk dun genoeg om meteen in de airbrush te gebruiken, maar verdunnen kan je altijd naar smaak doen (niet te letterlijk nemen)

Handgrepen van Roco 2200 in de primer gezet De kleine plastic onderdeeltjes, zoals handgrepen en de hekwerkjes op de huif van de loc zijn ook citroengroen, daar heb ik al eens een spuitbusje Chrome Yellow (TS-47) overheen gehaald, maar die laag verf liet bij het terugplaatsen van de hekwerken zonder moeite los: de schilfers vlogen van het plastic af.

Die onderdeeltjes heb ik daarom eerst met de spuitbus in de grondverf gezet. Erg efficiënt is dat niet: 99 % van de verf gaat er naast. Een airbrush was mooier geweest, maar een witte primer voor de airbrush heb ik nog niet.

Hiernaast 2 van de handgrepen die ik, in mijn enthousiasme, al van de gietboom afgehaald had. Daardoor waren ze moeilijk vast te houden tijdens het spuiten en moest ik een klem gebruiken, waar niet erg betrouwbaar in bleven zitten.


18-10-2009: Spuitbusverf is regelrechte airbrush-verstopper

De cabine van de Roco 2200 met witte grondverf en een donkergrijs gespoten dak Voor de hierboven beschreven 'spuitbus-methode' geldt: eens maar nooit meer. Het spul is werkelijk een ramp om te verwerken met de airbrush. De druk komt zeer nauw en verdunnen lukt eigenlijk niet.

Na een tijdje, of bij teveel verdunnen, lijkt het mengsel te schiften en blijft er alleen nog maar klonterige rotzooi over, die natuurlijk niet door de airbrush heen komt.

Gesputter van de spuit, druppels die aan de nozzle bleven hangen... en een naald die binnen de kortste keren helemaal onder de verf zit. Het schoonmaken van de spuit kost door deze chemische troep ook 3 keer zoveel tijd als met Humbrol verf en wasbenzine als verdunner.

Ondanks dat, is het resultaat toch heel aardig geworden. Door de afstand tussen het voorwerp en de airbrush wat groter te maken dan ik gewend ben, bereikten de grove spetters, ontstaan door het sputteren, het model niet en bleef er alleen een mooi laagje geel achter.

Cabine van Roco 2200 in z'n nieuwe jasje van donkergrijs en geel Wat minder goed ging waren de hekjes en handgrepen. Bij het plaatsen van deze onderdelen op de huif van de lok bleek de primer niet zo goed gehecht aan het plastic en liet deze in schilfers los. Ik ga het daarom nog 1 maal proberen met de lekker agressieve Vallejo primer.

Na het spuiten van een geel jasje is dit het resultaat. Op de foto het verschil tussen het oorspronkelijke 'geel' en het nieuwe geel.

Schilfers van de hekwerken En weer schilfert de verf van de hekjes af... GRRRR...


Licht voor de 2200!

Twee elektronica-printjes voor de Roco 2200 Vanaf de fabriek is deze versie van de 2200 niet voorzien van erg denderende verlichting, al heeft Roco wat dat betreft ergere modellen. Ondanks dat moesten de gloeilampjes en lichtgeleiders plaatsmaken voor LED's.

Deze operatie heeft eigenlijk 2 redenen. Ik wil ook werkende zwaailichten aanbrengen, maar dat niet via de decoder regelen.

Ik wil twee aparte schakelingen bouwen die de LED's volledig 'geïsoleerd' van elkaar aansturen en daarmee een natuurgetrouw zwaailicht-effect nabootsen (in het echt draaien 2 zwaailichten van hetzelfde type nooit even snel)

Als ik dan toch met printjes bezig was om die schakelingen te maken, kon ik ook meteen printjes voor de front en sluitseinen maken. Die zie je dan ook hiernaast. Dit zijn niet m'n beste printjes en nu zou ik er betere varianten voor maken, maar ja.

Onderkant van elektronicaprintje met printbanen om straks een lichtprintje te dragen Voor de front en sluitseinen zijn aan de andere zijde (het betreft dubbelzijdige printplaat) gewoon printbanen aangebracht. Hier soldeer ik straks kleine massieve koperdraden op/aan, die de printjes voor de front en sluitseinen 'dragen'

Bestukt printje met enkele transistoren, diodes en weerstanden En een bestukt printplaatje. Ik heb bij dit printje een klassieke beginnersfout gemaakt door de IC-bussen, waar later de decoder ingeprikt wordt, amper 'vlees' mee te geven in het ontwerp. Omdat deze onderdelen mechanisch nogal wat te verduren krijgen is een groter soldeer-eiland aan te bevelen.

Voor een van de IC-busjes is te zien dat er zo weinig koper overbleef dat het busje zelfs niet meer bleef zitten. Ik heb het verwijderd en het ontwerp meteen aangepast.

Misschien valt ook de ontbrekende verbinding tussen de functie-uitgangen en het schakelingetje op. Ik heb dat gedaan omdat ik bij het maken van het printje nog niet wist welke uitgang ik daarvoor zou gaan gebruiken.

De Roco 2200 met verlichte onderste frontseinen Na het eerste front- en sluitsein printje was het natuurlijk verleidelijk om even te testen. Dus de kap erop, en eens zien hoe dat staat... dat ziet er niet verkeerd uit.

Het derde frontsein ontbreekt, dat klopt. In een iets te enthousiaste bui heb ik geen rekening gehouden het met het feit dat ik voor een aan iedere zijde separaat schakelbaar rangeersein, een functie-uitgang te weinig heb op een Lokpilot V3. Er zijn decoders die dat wel kunnen, maar de vraag is of dat past. De ruimte in de 2200 is zeer beperkt.

Overigens is het geen megagroot probleem. Door het doorverbinden van 2 contacten op het printje is het rangeersein in een handomdraai een gewoon derde frontsein geworden, zonder de mogelijkheid er een rangeersein van te maken.

Lichtprintje met PLCC-2 LEDs in de lange huif van de Roco 2200 En een beeld van een bestukt printje: de frontsein LED's zijn zogenaamde PLCC-2 LED's. De sluitseinen bestaan uit 1206 SMD LED's.

De reden dat ik voor PLCC-2 LEDs gekozen heb ligt aan het formaat van de frontseinen. Die zijn bij dit model nogal fors uitgevallen. De seinen van een lichtgeleider voorzien en die weer in laten stralen zou dan ook in slechte verlichting kunnen resulteren.

Daarnaast vond ik de kleur van m'n andere SMD-LEDs teveel naar oranje neigen om die hiervoor in te zetten.


25-4-2010 Eindelijk hechtkracht!

Voor de schilferende verf op de hekjes blijkt de bus Vallejo-primer inderdaad de oplossing te zijn. Ik krijg de laag primer nu met geen mogelijkheid meer van de onderdelen af.

Omdat de primer het plastic zo week maakt is het wel zaak dat tijdens het uitharden van de verf de hekjes recht blijven. Als het hekje kan verbuigen tijdens het uitharden krijg je het niet meer terug in de oorspronkelijke vorm.

Het wachten is nu op nummers voor de loc: er zat wel een velletje van Roco bij met nummers, maar die lijken eerder zilverkleurig dan correct grijs: daar ga ik dus andere voor zoeken.

Wordt vervolgd!