Mooi. Kunnen ze me daar vast wel vertellen waarom ik de acties die ik in Amsterdam verricht heb niet kan zien.
Ik sta relatief kort in de rij, en leg mijn vraag voor. eerst toon ik mijn chipkaart, waarna het kalende mannetje achter het glas al op zijn hand begint te steunen.
"Waarom weten de automaten van de RET niet wat ik bij het GVB met deze kaart gedaan heb?" Vraag ik luchtig.
"Tja, misschien omdat het in Amsterdam nog niet werkt?" Probeert het mannetje: nee dan koop ik ook echt een chipkaart natuurlijk...
"Waarom zou ik dan een chipkaart kopen?" Zeg ik tegen het mannetje.
"Tja, dan weet ik het ook niet."
"Wat is dan het idee van 1 kaart voor alle veroersmiddelen?" Poog ik nog.
"Tja, dat weet ik ook niet." Zegt het mannetje. Je kan het bijna opnemen en vast voor hulplijnen rondom dit systeem inzetten, want nergens lijken vervoersbedrijven, die er zelf mee begonnen zijn goed op de hoogte te zijn van het hele systeem.
Goed, op naar de tram. Wanneer ik naar buiten kom lopen, komt net tram 21, naar Woudhoek aanrijden. De Citadis ziet er wat lelijk uit, maar de stoeltjes binnenin en het comfort zijn zeker beter te noemen dan van de Combino's in Amsterdam, die in bochten hinderlijk in het spoor lijken te knallen, en vooral stoeltjes op de meest onmogelijke plaatsen hebben.
Ik stap bij de voordeur in, die de minste passagiers kent. Ik check in, maar dat gaat niet helemaal goed. Ik krijg 'probeer opnieuw' heel kort een groen lampje, en daarna weer 'probeer opnieuw'
Omdat ik wel wil weten of ik nou ingecheckt ben of niet, hou ik de kaart er nog een keer bij. De informatie die kort op het scherm komt te staan is zo snel weg dat ik het niet eens kan lezen. Met een 'ting' van een echte bel (of een verdomd goede electronische imitatie ervan) zet de tram zich in beweging. Ik besluit bij het Kruisplein weer uit te stappen (de eerstvolgende halte na Rotterdam CS) Het uitchecken is lastig: de lezers zitten redelijk laag gemonteerd, ik ben niet lang met mijn 1 meter 64, maar zelfs ik moet even door de knieën zakken om het scherm, dat natuurlijk hinderlijk spiegelt, te kunnen lezen.
De informatie die erop komt te staan is wederom slecht te lezen, want die verdwijnt veel te snel.
Terwijl ik probeer te lezen wat er op het scherm staat wordt ik langzaam aan de tram uitgewerkt door mensen die met een papieren kaartje reizen en er ook uit willen, en de mensen die in willen stappen zijn ook niet zo blij met mij. 'Schiet op man!' hoor ik uit de mond van een van de zeer aanstaande passagiers, de andere mensen kijken mij geïrriteerd aan, en stappen daarna in.
Ik loop terug naar de halte Kruisplein vanwaar de trams weer richting CS gaan. Het inchecken gaat dit keer goed, en ook het uitchecken vertoont geen problemen. Toch is de informatie op de schermen te snel verdwenen om te kunnen lezen, maar waarom ze die mogelijkheid in de bussen en trams eigenlijk ingebouwd hebben weet ik niet.
Bij de automaten in de metrohal print ik maar weer een bonnetje uit. Nadat ik het eerste stuk papier er niet uit krijg, en ook het tweede niet, print ik maar een derde, die ik er, na veel geworstel en gegraai in de idioot brede bak toch uit weet te krijgen.
|
|
Goed, op naar de bus: Nadat ik eerst op de bufferplaats van zowel het Connexxion en RET materiaal terechtkom, en een vriendelijke buschauffeur mij doorverwijst naar de juiste plek loop ik toch nog even te zoeken: de bouwwerkzaamheden maken het er niet overzichtelijker op.
Wanneer ik een paar minuten sta te wachten komt bus 33 richting Rotterdam Airport aan. Bij de voordeuren zit een vreemde rode stang, die veel met het opendoen van de deuren te maken heeft. In de weg zit hij bij het instappen allerminst, maar het is een vreemd gezicht als je het nog nooit gezien hebt.
Ik zie voor mijn begrippen ontzettend veel mensen met de chipkaart instappen, en dat duurt, dat merk ik nu, verschrikkelijk lang: iedereen wil weten of het wel goed gaat, en dat duurt toch echt langer dan het afstempelen van een strippenkaart, of het tonen van een abbonement. Voor mij stapt een ouder echtpaar in, waar de vrouw mee reist weet ik niet, maar de man heeft een chipkaart in zijn portemonnee zitten, maar die wordt niet zonder slag of stoot gelezen. De chauffeur geeft wat aanwijzingen, en bijna tegelijkertijd piept het apparaatje aan een van de stangen.
Daarna ben ik aan de beurt om 'gechipt' te worden. In een keer wordt mijn kaart gelezen, en wil ik eigenlijk de meldingen op het scherm lezen, maar de mensen achter mij werken mij de bus in.
Terwijl ik een zitplek gevonden heb zie ik nog bijzonder veel mensen met de chipkaart instappen, en ik kan nu op mijn gemak zien hoe geweldig lang dat duurt. Mensen met een jaarkaart of ander abbonement laten die kort zien, en kunnen doorlopen: straks moet iedereen aan de ov-chipkaart, en moet dus iedereen inchecken, en dat duurt nu al lang. Wanneer dat ding echt ingevoerd wordt gaan bus- en trammaatschappijen er niet aan ontkomen de dienstroosters flink te verruimen, om punctueel te blijven. Maar dat laatste zal wel niet gebeuren, want onder het mom van aanbesteden moet alles zo goedkoop mogelijk, en wordt er natuurlijk vooral op dienstroosters beknibbeld.
Ik maak het eerste ritje niet te bont, en stap uit op de Statensingel. Dit ritje kost mij, zoals later uit het bonnetje zal blijken, 12 cent. Op het scherm van de lezer kan ik het niet nakijken: voordat ik goed en wel doorheb wat daar allemaal op getoond wordt is de betreffende boodschap alweer verdwenen, maar daar had ik het eerder al over.
Ik besluit te gaan lopen naar de halte Vroesenpark, waar bijna meteen dat ik op de halte aan kom een bus aan komt rijden.
Dit keer zie ik heel wat minder mensen met het plastic kaartje instappen, maar vrijwel gelijk valt me in bus 49 richting Station Noord al meteen op dat er op het scherm, die de haltes toont bij elke halte groot '9991' komt te staan.
Zo nu en dan flitst de naam van de halte er tussen door, maar zodra de haltenaam weer groot zichtbaar wordt op het scherm, wordt dat onmiddelijk weer vervangen door 9991.
Nadat ik dat een paar keer heb aangezien loop ik naar voren, naar de chauffeur, die net staat te wachten tot het stoplicht weer groen wordt.
"Hoe moet ik nu weten of het systeem de juiste halte voor zich heeft?" Vraag ik.
"Hoezo?" Vraagt de chauffeur.
"Er staat in plaats van de haltenaam steeds 9991 op het scherm," zeg ik, terwijl ik in
spanning de eventuele onzin die de bestuurder mogelijk gaat verkondigen, afwacht.
"Ja, dat is voor het systeem, dat 'ie het doet," Verkoopt de chauffeur mij. Daar zal wel weer niets tegen in te brengen zijn: "dat ie het doet" Tja, leuk, maar daar heb ik niets aan.
Ik ga maar weer zitten, en vertrouw er maar op dat het systeem het bij het rechte eind heeft. De chauffeur is duidelijk niet zo behulpzaam, of compleet onbekend met het systeem, of allebei, in ieder geval heb ik niets aan systeem-meldingen.
Ik stap uit bij de Bergsingel, en loop naar de overkant van de weg, direct naar de halte waar de bussen in tegengestelde richting rijden.
Het inchecken in de bus die voor komt rijden gaat foutloos. Ik ga richting CS, en vraag aan de chauffeur of ik aan de voorkant uit mag stappen: Ik heb namelijk gelezen dat voor uitstappen in een bus van Connexxion je 2 keer de instapborg kost, dus wil ik dat wel eens testen, ook al betreft dit een RET bus.
De chauffeur sputtert tegen: "Mwah, tja, dat hebben we liever niet," Zegt hij aarzelend.
"Waarom niet?" Vraag ik hem.
"Nou ja, vanwege de hele administratie van dat systeem, daarom hebben we liever niet dat
mensen voorin uitstappen." Tuurlijk, alsof de hele administratie tot zijn taak behoort.
"Maar omdat het toch m'n laatste halte is, mag je het van mij proberen."
Ik blijf zitten waar ik zit, en vlak voordat we CS bereiken moeten we wachten op een bouwvrachtwagen die achteruitrijdend het terrein af moet. Een paar bouwvakkers blokkeren de weg, maar onze chauffeur is koppig, en rijd langzaam door, wat hem op een represaille komt te staan van een van de werkers, de chauffeur zijn dienst zit er alleen bijna op, en hij wil gewoon naar huis (en gelijk heeft 'ie)
Daar heeft de bouwvakker gelukkig begrip voor, en laat hem voorgaan (de halte ligt nog een meter of 15 voor ons)
Ik stap voor uit, en later zal blijken dat dat geen probleem opgeleverd heeft: wel vraag ik me af of alle chauffeurs zo koppig gaan reageren als ouderen dat vragen, maar deze chauffeur zal wel last gehad hebben van het feit dat ik er niet oud uit zie, en hij me met zo'n argument hoopte af te serveren (ik wordt regelmatig 3 tot 4 jaar jonger ingeschat dan ik ben)
Overigens raakt het argument kant noch wal: het werd toch zo gemakkelijk met die kaart? Alles in 1 systeem, nooit meer gehannes met verschillende kaarten, maar blijkbaar is de administratie een karwei van heb ik jou daar.
|
