29 Februari 2008: 'Bedrijven gaan door met invoering ov-chipkaart'

Het hele theater gaat dus door.
Mijn vergelijking die ik in deel 14 maakte, die tussen een orkaan en de ov-chipkaart, gaat dus steeds meer op: dat ding is niet te stoppen, hoe slecht het ook werkt, hoe onveilig de kaart ook is, hoeveel onnodige gegevens er ook opgeslagen worden.

Laatst heb ik nog eens een chipkaartreisje ondernomen, maar slechts om van station naar station te komen. Alleen dan werkt die kaart een beetje, maar zelfs toen is het een keer goed misgegaan, zoals te lezen was in deel 2.
Een paar dagen geleden stapte ik de tram in in Amsterdam, en per 1 Januari 2008 is de instapborg van de chipkaart verhoogd, zoals een foldertje ook aankondigde, zodra de chipkaart ook in bus en tram bruikbaar zou worden. Maar niets van dat alles (ik had niet anders verwacht eigenlijk) maar inmiddels is de instapborg (zeg maar gerust het straftarief) gewoon verhoogd naar 4 euro.

De lezers in de tram zijn zo mogelijk nog erger dan de 'standaard' lezers: iets te futuristisch vormgegeven kastjes, mat een naar boven gericht display (wat natuurlijk perfect te lezen is door het spiegelende plastic)
Het rode lampje dat aan het branden was, samen met de melding 'buiten werking' toont maar weer aan hoe snel men dit systeem op de rails denkt te hebben, want als het aan de overheid ligt wordt ons over ongeveer 9-en-een-halve-maand die chitkaart door de strot geduwd, ook al probeert mevrouw Huizinga ons te doen geloven dat dat ding er pas komt als het echt helemaal werkt en technisch 100 % in orde is.
Dat ze echt in hogere sferen verkeert bewijst wel het zinnetje 'Tegen Rotterdam heb ik gezegd: Ik zet niet eerder de strippenkaart uit dan dat het systeem goed, en voor de reizigers betrouwbaar werkt' kort daarvoor had ze het wederom over kinderziektes, maar dat zijn het allang niet meer. Meer dan twee jaar na invoering in Rotterdam en nog steeds is het systeem hopeloos. Talloze 'pauzes' en periodes van uitstel zijn al voorbij, in de hoop dat een oplossing ineens vanzelf boven komt drijven.

Ik vraag me eigenlijk ook af wat een verschrikkelijke baan dat moet zijn, als staatssecretaris (Tineke Huizinga) maar ja, zij zal vast niet met het openbaar vervoer naar haar werk hoeven, en al helemaal niet met die klotekaart, als ze er überhaupt al eens 1 in haar handen heeft gehad.
Eerlijk gezegd snap ik ook de hele heisa niet. Dat hacken vind ik het grootste probleem niet: zorg eerst maar dat dat systeem werkt, maar aangezien dat het belangrijkste is waar het bij dat systeem aan schort maar daar vrijwel niet over gedebatteerd wordt in de Tweede Kamer, gaan we het maar over de hackbaarheid hebben.

Er overkwam me op 8 Maart 2008 in Amsterdam weer zoiets geweldigs: Vrijwel alleen voor doorsteken door een metrostation is die kaart een succes, tot nu toe is dat nog maar 1 keer geweldig fout gegaan, tegenover honderden keren dat ik met dat kaartje even door het station gewandeld ben.
Die 8ste Maart ging het echter toch niet helemaal goed: bij de uitgang aangekomen houd ik mijn kaart voor de lezer van het poortje, maar er gebeurde niets. Kaart maar even weghalen van de lezer dan. Soms vertikken die dingen het je kaart te lezen als je die er bij het voor de lezer houden kort voorbij laat gaan. Maar nee, het ding doet het gewoon niet.
Dus maar even op een controle-mannetje afgestapt, en het probleem uitgelegd.
Meteen kon ik m'n kaart weer uit handen geven: iets dat me tot nu vrijwel altijd is overkomen als ik een probleem meld. Het komt op mij over alsof ik de schuldige ben, alsof ik de fout gemaakt heb, en de reiziger maar lariekoek meldt tegen de controleurs.

Het mannetje constateert inderdaad hetzelfde, en houd mijn kaart bij de lezer van het poortje ernaast. Verder zal er wel niks gebeuren, maar wat een lol straks, stelt u zich eens voor: In de spits stroomt net de metro leeg, en persen honderden mensen zich via de (rol)trap omhoog richting maar 5 pootjes. Drommen mensen komen bij een poortje waarvan de lezer het niet doet... en dan mag u zich in een andere rij mensen zien te worstelen...

Maar dit is niet het enige, al regelmatig is de saldolezer defect geweest bij de ingang Oosterdokskade, en daar staat maar 1 saldolezer, dus dan ben je gebonden aan de automaat die er naast staat, als die het tenminste wel doet, want ook die is al regelmatig defect geweest.
Dat was volgens een mevrouw van het GVB geen probleem, dat zo'n automaat ook later nog wel eens stuk zou kunnen gaan. Mijn broer die vroeg hoe druk het dan wel niet zou worden omdat zo'n automaat defect zou zijn, waarop hij het advies kreeg 'niet te wachten tot het druk wordt'

En zo... Terwijl ik bezig ben verder te typen komt het bericht dat de ov-chipkaart nu echt gekraakt is: de sleutel is bekend, en natuurlijk wordt TNO verzocht wéér een onderzoek te starten, met waarschijnlijk net zo'n 'onafhankelijke' uitkomst als daarvoor, dat er vrij weinig met dat ding aan de hand is.

Het was bijna toeval: op dezelfde dag (10 Maart 2008) komt er op AT5 een nieuwsartikel op tv, waarin de resultaten van een onderzoek onder chipkaartgebruikers in Amsterdam bekend gemaakt worden. Het is weer het bekende verhaal: 'er zijn problemen aan het licht gekomen'
Problemen die er tot nu toe steeds al waren, maar door overheid en politiek natuurlijk stelselmatig genegeerd worden.

Ik was ook blij te horen dat ik niet de enige was die last heeft(had) van poortjes die niet opengingen: ook dat bleek onder de personen die gebruik maken van dat ding, voor te komen.
Het meest vreemde vond ik nog het zinnetje dat er vaak lange rijen voor de poortjes stonden. Waar ze dat vandaan halen weet ik niet: ik heb al meerdere keren in de spits staan kijken, maar nog nooit heb ik meer dan 2 mensen een chipkaart zien gebruiken, dus van opstoppingen was al helemaal geen sprake.

Op 14 Maart bereikte de chipkaartautomaatidioterie een hoogtepunt. Nadat ik even naar een paar winkels in Amsterdam geweest ben, trek ik mijn chipkaart om, zoals gebruikelijk, ondergronds naar de bussen te lopen.
Voordat ik dat doe print ik altijd een bonnetje, voor het geval de automaat aan de andere kant het niet doet (iets wat redelijk vaak voorkomt)
Ik leg m'n kaart in de automaat, en laat een bon printen. Inmiddels ben ik hier zo aan gewend dat ik het bonnetje na een paar seconden uit de automaat haal. Dit keer heeft de automaat er echter zin in. In het bakje zie ik de strook papier verder dubbel vouwen, dus trek ik de rest van het bonnetje er ook maar uit, maar de automaat gaat maar door.
"Oh jee, das niet zo best," zegt een vrouw die een voor publiek niet-toegankelijke deur doorgaat (ja, zij heeft daar dus een sleutel voor) Ik maak me niet zo druk over wat er gebeurt, want ik heb niets fout gedaan, ik probeer alleen een bonnetje te printen.

Dit artikel is een beetje een andere richting opgegaan dan de bedoeling was, maar, hieronder dan, hopelijk voor de allerlaatste keer, eens wat 'leuke' plaatjes van chipkaartlezers met meldingen die er niet op thuis horen, en vreemde bonnetjes.

http://player.nos.nl/index.php/media/play/tcmid/tcm:5-355896/