Menno's treinenpagina

Maandag 13 Augustus 2007: Chippen bij het GVB: "Windows was unable to save all the data for the file \device\harddiskvolume1\TVM\out\data\recycled\cscdispenser.txt The data has been lost. This error may be caused by a failure of your computer hardware, or network connection. Please try to save this file elsewhere."

De vorige keer (6 dagen geleden) dat ik met het digitale strippenkaartje op stap ging, ben ik stom geweest: ik had een geldig
abbonement voor zone 5700: tot station Amstel had ik niet hoeven chippen. Maar goed, aangezien mijn abbonement nog geldig is, ga ik dit keer zonder chippen naar station Amstel, om van daaruit m'n reis te vervolgen naar weet ik veel welke bestemming. Het in de metro stappen en dergelijke sla ik maar even over...

Station Amstel: "U bent al in/uitgecheckt"

Wanneer ik op station Amstel uitstap, en in wil checken voor m'n volgende rit, gaat het meteen al mis: ik mag niet inchecken van het systeem. Nadat ik bijna alle lezers op het perron gehad heb, lukt het ineens wel, maar waarom nu ineens wel is me onduidelijk. Omdat ik inmiddels wel de ervaring heb dat een overstap plegen op dit station vaak hartstikke fout gaat, probeer ik 2 minuten later weer uit
te checken, wat zowaar in 1 keer lukt. Wanneer ik wat dingen opschrijf voor
mijn eigen administratie, en na een paar minuten doodgewoon weer in wil checken, zegt de lezer dat ik ingecheckt ben, maar direct daar achteraan krijg ik 'probeer opnieuw' (iets wat wel vaker gebeurt) Wanneer ik mijn kaart bij een saldolezer houd blijkt dat ik het GVB niets verschuldigd ben voor mijn komende metroritje: het saldo op mijn kaart is nog steeds zes-euro-vijf-en-tachtig, terwijl dat
eigenlijk 4,35 hoort te zijn. Ik print een bonnetje uit om er zeker van te zijn of alles wel goed gaat: maar nergens is terug te vinden dat ik zojuist ingecheckt ben, uitgecheckt ben, en daarna weer ingecheckt ben: ik ben op station Amstel ingecheckt, en weer uitgecheckt, maar nooit meer ingecheckt, terwijl de lezer niet stond te liegen en echt 'goede reis' zei en een groen lampje
toonde, én ook nog 1 piepje gaf.

De hiernaast afgebeelde scan van een bonnetje laat het ook zien: ik ben op Amstel ingecheckt, uitgecheckt, en vervolgens nooit meer ingecheckt. Daarom mag ik op Spaklerweg waarschijnlijk ook 2,50 euro neertellen om uit te checken: omdat ik een 'ongeldige actie' gepleegd heb: ik heb echter niets fout gedaan: de lezer zei 'goede reis', maar dat is nergens in het systeem terug te vinden.

Ik probeer er achter te komen of ik in mag checken, maar dat geef ik na een paar pogingen op, de lezer blijft 'U bent al in/uit gecheckt zeggen' en nu vind ik het wel welletjes: m'n tocht om in te mogen checken was al half belachelijk te noemen (ga na: ik heb iets van 18 lezers gehad) maar als dat straks echt zo gaat mogen ze het lekker zelf uitzoeken (ja, en de reiziger ook eigenlijk, want die mag zijn 'ongeldige actie' betalen, en weer zo'n ellendig formulier opsturen)
Tijdens het uitprinten van mijn eerste bonnetje zijn 2 controleurs van het GVB het perron op komen lopen. Ze staan, die indruk krijg ik tenminste, geamuseerd te kijken naar die vreemde persoon die van lezer naar lezer loopt in de hoop het systeem in te mogen. Wanneer ik ze aanspreek en zeg dat het zeker op station Amstel een ramp is, vragen ze of ik bij een test-team van het GVB zit of niet. Ik zeg nee, maar ik zeg er maar niet bij dat ik niet eens wist dat die er waren, want dan wordt mij waarschijnlijk een persoonlijke kaart aangesmeerd, eentje die ik nog niet wil hebben. Ik vraag of de controleurs ook al controle-apparatuur voor de chipkaart hebben. Hij zegt ja, maar dat ze die eigenlijk niet gebruiken, want het is nogal moeilijk... (Kijk, een treinkaartjes-kniptang kan zelfs een kleuter bedienen: indrukken en hopla, er staat een stempeltje op, maar blijkbaar zijn de chipkaart lezers voor controleurs net zo vaag als het gehele systeem zelf) Nadat ik de metro instap om bij de volgende halte weer uit te stappen, zeg ik dat ik hoop dat ik er uit mag op het volgende station (op zich is dat 'eruit kunnen' wat vreemd geformuleerd: want als ik onverhoopt echt niet door een poortje het station mag verlaten, kan ik altijd nog via de open poortjes naar buiten, maar ja, ik benader alles vanuit een compleet afgesloten station, waar je dus niets anders kunt dan door een poortje weg te gaan. De controleurs vragen nog of ze de machinist even moeten vragen of hij de metro even laat wachten op mij, tot ik weer terug ben. Omdat ik echter dan de trap af moet rennen, moet proberen uit te checken, en weer naar boven moet rennen om te zeggen dat het wel of niet werkt (en in het laatste geval weer de metro in te stappen) sla ik dat aanbod af. Ik wordt al half belachelijk aangekeken wanneer ik de chipkaart voor een incheck lezer houd, en deze mij niet in laat checken, en ik enigszins geërgerd naar de volgende loop, en een metro aanhouden voor 1 lullige chipkaart reiziger gaat mij toch wel een beetje ver. Daarnaast is het voertuig nog snikheet ook, dus de koelere buitenlucht is wel welkom.
Ik wens de controleurs nog een prettige dienst (voor zover ze die hebben, want in de metro verroeren ze geen spier) en loop naar beneden, richting de poortjes op station Spaklerweg. Wanneer ik mijn kaart ervoor houdt mag ik probleemloos naar buiten. Omdat ik de bonnetjes met hun onderlinge verschillen ook niet echt meer vertrouw print ik vast een bonnetje. Wanneer ik weer op het punt sta in te checken hoor ik achter mij geldgerinkel: twee toeristen staan bij de papieren-kaartjes-automaat uit te vogelen welk kaartje ze moeten hebben. Ik wacht even, en bekijk de metalen poorten eens wantrouwend... hoe dat straks een deel van die 900.000 reizigers die het GVB elke dag te verwerken krijgt moet gaan verwerken weet ik niet, maar in totaal maar 8 poortjes (4 voor incheck, en 4 voor uitcheck) zijn nou niet bijster veel te noemen. Net als ik m'n pas voor de lezer van het poortje houd, lopen de toeristen naar de poortjes, en staan met hun zojuist in de automaat afgestempelde kaartje in de stempelautomaten voor strippenkaart te loeren of daar 'iets' zit wat met die metalen poorten van doen heeft. Wanneer de man van het duo zijn papieren kaartje over het logo wil halen in de hoop er iets mee te bereiken, zeg ik dat ze gewoon door kunnen lopen, omdat ze al een geldig kaartje hebben.
Het hele moment heeft waarschijnlijk maar 2 seconden geduurd, maar het poortje is onverbiddelijk: het sluit net op het moment dat ik door wil lopen: Wanneer ze bijna dicht zijn en ik er op af loop gaat het metalen geval toch nog open, maar begint daarna metaan piepend alarm te slaan: een rood knipperend lampje op het display aan mijn kant (en vast ook aan de andere kant) probeert mij iets duidelijk te maken: 'Ongeldige actie!' staat er op het schermpje. Wat dit nou precies betekent weet ik niet, of ik nou correct betaald heb weet ik ook niet.
Ik loop maar gewoon verder, en stap op de metro om op van der Madeweg weer uit te stappen. Het zal blijken dat ik, ondanks het feit dat ik op station Amstel volgens het saldo op mijn kaart niet in heb kunnen checken, ik toch een overstap gepleegd heb op station Spaklerweg, bij het inchecken, waarbij het poortje alarm sloeg (overigens meld een ander bonnetje weer GEEN overstap...)

Bij het uitchecken op Van der Madeweg, gaat niets mis, en bij het daarna vrijwel meteen weer uitchecken, inchecken en weer op de metro stappen ook niet. Wanneer ik toch maar eens op de halte Venserpolder uitstap, en me naar beneden geef, richting poortjes, ondervind ik ook daar geen problemen. Het is bijna een voorbode van wat me nog te wachten staat. Wanneer ik de saldolezer zoek, die altijd te vriend gehouden wordt door een verkoop- en oplaad-automaat van chipkaarten, bekruipt me toch even het gevoel dat er geen saldolezer is.
Oh, he, jawel, hij is er wel, maar is zeer onhandig tussen een glazen afscheiding van de poortjes en de oplaad-automaat geplaatst. Zodanig dat je 'm echt over het hoofd ziet. Wanneer ik mijn kaart voor de lezer houd vliegt een oorverdovende piep me om de oren, de pieper in deze lezer staat veel en veel te hard, zo hard dat het echt onprettig is en pijn doet aan je oren. Na 1 keer vind ik het dan ook wel mooi, en bekijk m'n reis die ik tot nu toe gemaakt heb maar op de automaat er naast.

Wanneer ik op zoek ga naar een mogelijk mooie plaats om foto's te maken van treinen, en daarna zonder enige foto terugkeer (de plek was toch niet zo mooi als ik had gehoopt) check ik in, en wederom gaat er niets mis.
Wachtende op de volgende metro kijk ik gewoon wat rond in de omgeving: de snelweg die redelijk dichtbij ligt veroorzaakt een eindeloos geruis onder het net zo eindeloze verkeer. Een man samen met een kind van een jaar of 5 komt het perron oplopen, in een fractie van een seconde weet het kind aan de aandacht van zijn begeleider te ontsnappen, en rent richting de informatiezuil op het perron, neemt een sprong, en drukt op de blauwe knop, om informatie op te roepen. Een huiselijk klinkende toon van een telefoon die overgaat schalt hard over het station. Na 3 keer is er nog niet opgenomen, en na 5 keer ook niet. Een paar minuten lang gaat dat door, en na een minuut of drie houdt de zuil er zelf maar mee op. Het kind krijgt een represaille van de begeleider, in een eventuele poging van hem om voor de omgeving streng en consequent over te komen.

Denkende aan de telefoon die aan de andere kant van de lijn van de informatiezuil niet opgenomen werd krijg je bijna de neiging op de SOS knop te drukken, en te vragen waarom er op de informatielijn niet opgenomen wordt. De metro komt aansuizen, en ik laat het redelijk ongure station Venserpolder achter, en in de snikhete metro, waar een kind van een jaar of 3-4 de hele tijd loopt te blèren en tegen de ramen loopt te slaan, begeef ik me met nog 1 tussenstop terug richting station Amstel. De ouders van het blèrende kind lijken nogal in verlegenheid gebracht door het kind dat, zo te zien voor de lol, op de ramen aan het slaan is, en daarbij onverstaanbare leuzen aan het schreeuwen is. Misschien voelt dat kind zich wel net zo gevangen in de metro als ik in het OV-chipkaart systeem.

Op station Spaklerweg wil ik een bonnetje van mijn chip-activiteiten printen, maar de automaat vertoont een foutmelding.
Duidelijk leesbaar staat er een Windows venstertje, met een wit kruis in een rood rondje: "Windows was unable to save all the data for the file device\harddiskvolume1\TVM\out\data\recycled\cscdispenser.txt The data has been lost. This error may be caused by a failure of your computer hardware, or network connection. Please try to save this file elsewhere."
Wanneer ik, nieuwsgierig als ik ben, het scherm aanraak, verschijnt er een muisaanwijzer, en kan ik op 'Ok' 'klikken' waarna dezelfde melding opnieuw op het scherm komt te staan, vergezeld van een hard Windows geluidje uit de automaat. Nadat ik een keer of 5 op 'Ok' heb kunnen klikken blijft de melding ineens weg.

Wanneer ik een bonnetje uitprint blijkt ook dat geen probleem te zijn, en is er voor mij dus niets aan de hand, en loop ik terug naar boven, waar ik dan maar een foto van een Vlaflip-Sprinter maak. Daarna stap ik snel de metro in om op Amsterdam Amstel aan te koersen. Op Amstel aangekomen slaan de problemen toe: Ik mag niet uitchecken van het systeem, en omdat ik redelijk aan het begin begonnen ben loop ik maar gewoon het hele perron af. Wanneer ik aan het einde van het perron nog steeds niet uit heb kunnen checken, herhaal ik mijn tocht in de hoop ergens uit te mogen checken, alleen nu in de andere richting, waarbij ik weer alle lezers die ik tegenkom probeer. Wanneer ik het andere einde van het perron bereikt heb, loop ik 4 lezers terug (nog steeds proberend of ik uit mag checken) maar ik krijg telkens 'U bent al in/uitgecheckt'

Een mannetje van de NS (ik kan niet zien of het een conducteur of machinist betreft) kijkt redelijk geintrigeerd naar de gele lezer, alsof hij voor het eerst iemand met zo'n plastic kaartje ziet reizen, en ook voor het eerst de melding 'U bent al in/uitgecheckt' ziet (vooral dat laatste lijkt me sterk, want dat is tot nu toe de meest voorkomende melding op dit station)
'Ik mag er niet uit van het systeem,' zeg ik tegen het mannetje, waarna ik het maar opgeef, en zeg dat ik maar weer een formuliertje ga versturen. Ik had al eerder 4 GVB mannetjes onderuitgezakt zien zitten op een van de vele 'patatroosterbankjes' die de NS ooit overal heeft laten plaatsen. Het personeel dat ik zie zitten heeft schijnbaar net zo weinig te doen als de controleurs die ik eerder vandaag tegenkwam, maar misschien verwachten ze ook helemaal niet zo'n lastige chipkaart reiziger zoals ik.
Ergens in mij zit toch nog een drang voor de allerlaatste keer proberen uit te checken: EN WAREMPEL! HET LUKT!
Na een compleet belachelijke tocht van 41 pogingen ben ik officiëel van het station af, en loop ik direct naar het GVB personeel dat ik eerder al zag zitten.

"Er zit te weinig tijd tussen..."

Wanneer ik mijn probleem, dat vooral op dit station voorkomt, aan de mannetjes van het GVB voorleg willen ze bijna alle vier in 1 keer reageren, maar de enige vrouw van het viertal komt boven de 3 mannen uit, en zegt 'dat er te weinig tijd tussen zit'
Omdat dat natuurlijk een vage omschrijving is, wil ik vragen waar te weinig tijd tussen zit, maar zij is sneller. "Ja ik zie jou zo hop, hop, van lezer naar lezer, er zit veel te weinig tijd tussen." Ik heb zin om keihard in lachen uit te barsten, want dat is de grootste onzin die ik tot nu toe gehoord heb. Omdat een lachbui mij waarschijnlijk niet in dank afgenomen wordt, blijf ik maar serieus.
Korte uitleg: een RFID kaart, wordt uitgelezen door een lezer, die met precies dezelfde frequentie als waar de spoel in de kaart op afgestemd is, kort een stroompje aanlegt. In dit korte stroompje wordt de chip van stroom voorzien, en kan via de spoel zijn informatie doorgeven aan de lezer: er kan dus stomweg niet te weinig tijd zitten tussen twee lezeingen: het kan wel, maar dan zou de kaart door 2 lezers tegelijkertijd uitgelezen moeten worden: en dan wint 1 van de twee het, maar in het geval van het chipkaart systeem, moet er 1 weigeren, want bij de eerste handeling check je in, en bij de tweede handeling check je uit. Goed, na het complete onzin verhaal van GVB mevrouw A, gooit ze het op een tweede theorie. "Er zit te weinig tijd tussen in en uitchecken." Nou breekt m'n klomp: dit moet toch niet veel gekker worden. Ik ben op de Venserpolder ingecheckt, (half 3 's middags) heb vervolgens op Van der Madeweg een tussenstop gemaakt, en bijna 15 minuten geleden heb ik daar ingecheckt. Als ik diezelfde 15 minuten later op Amstel uit wil checken, en daar te weinig tijd tussen zit, dan hebben heel wat reiziger straks een heeel groot probleem.
Nu word ik langzaamaan kwaad: als ze zo slecht over dit systeem nagedacht hebben dat ik mijn tijd even moet verdoen op een station om uit te mogen checken 'omdat er anders te weinig tijd tussen zit' hoeven ze niet meer op mijn aardigheid te rekenen. Ik verhoog het volume van mijn stem enigszins, wat duidelijk niet op prijs gesteld wordt door andere wachtende reizigers, maar dat kan me niets schelen.
"Dat is dan niet zo best, als ik op Van der Madeweg incheck, en een kwartier later op een ander station, hier dus, probeer uit te checken, en dat een tussentijd van 15 minuten oplevert, wat vervolgens te weinig tijd tussen in en uitchecken oplevert." zeg ik geagiteerd. De vrouw wil verder praten, maar de man naast haar onderbreekt haar: ook hij ondervindt mijn problemen vrijwel alleen op station Amstel, verder nergens anders.
De man helemaal links van het rijtje spreekt mij aan en zegt: 'Ooit gehoord van kinderziektes?' Minder kwaad, eerder grinnikend, antwoordt ik dat dat niet zo best zou zijn, na anderhalf jaar testen in Amsterdam, en in Rotterdam, waar dezelfde kaart al 5 jaar te verkrijgen en te gebruiken is (voor zover dat laatste mogelijk is)
Uiteindelijk eindigt de discussie en komt het erop neer dat ik het fout gedaan heb, en dat het niet aan het systeem kan liggen. Tja, zo kan ik het ook. Een gewone papieren strippenkaart doet het gewoon altijd, en daarnaast heb ik nog nooit een weigerende stempel'tang' gezien, en hoefde ik vooral niet bij het uistappen wederom een stempel te laten zetten.

Terwijl ik stond te praten is er een metro richting Centraal station gekomen en gegaan.
Misschien omdat ze het aardiger vonden om te blijven zitten heeft het GVB personeel diezelfde metro ook voorbij laten gaan. Ik stap in de eerstvolgende metro richting Amsterdam CS, en verwijder mij van het GVB personeel, want dat zal me anders wel weer op een preek komen te staan over hoe ik in en uit moet checken.
Bij het onvermijdelijke eindpunt stap ik weer uit: ik heb uiteraard niet ingecheckt, want ik heb een geldig abbonnement, dus uitchecken hoef ik ook niet.
Ik spreek wel een van de controleurs aan de onderkant van de trap aan, om te vragen of ze mijn chipkaart eens uit willen lezen met een mobiele scanner. Zij zegt dat alleen de mensen van het GVB die hebben, want zij is weer van een ander BV'tje, dat slechts kaartjes controleert. Wanneer ik hun uniform eens nakijk, verschilt er inderdaad nogal wat met het uniform van de controleurs die ik eerder op de dag tegenkwam. Een of ander vaag logootje van een beveiligingsbedrijf (denk ik) valt mij op, met daaronder 'Toezichthouder' Ik zie het al voor me: er wordt iemand in elkaar geslagen op het perron, maar nee, die controleurs mogen niets doen,

want ze zijn slechts 'toezichthouders'...
Ik bedank de toezichthoudster toch, en loop de trap op, richting een van de geopende poortjes, en bij de eerste de beste automaat print ik een bonnetje uit.
De 'ongeldige actie' die ik op station Spaklerweg gemaakt heb kan ik nergens terug vinden, en volgens het bonnetje heb ik op Station Amstel, tijdens mijn absurde hoeveelheid pogingen uit te checken, een overstap gepleegd: dat hebben de automaten mij nooit gemeld, maar het staat wel op het bonnetje, op de bovenstaande scan van het bonnetje is dit ook te zien.
Terwijl ik bezig ben zie ik naast mij 2 toeristen met allebei een gigantische rugzak op bij de automaat hangen, om te kijken of er een stukje plastic uit te halen valt. Ik waarschuw ze dat een chipkaart duurder is dan een gewone strippenkaart, maar mompelend krijg ik 'yeah, we're figuring that out right now' als antwoord. Wanneer ik een paar seconden later nog een keer op kijk zie ik dat het kwaad al geschied is: beide toeristen hebben een chipkaart, en zijn die nu aan het opladen. Omdat ik er nu niet veel meer tegen kan beginnen loop ik naar de uitgang: tenminste, dat wil ik, maar in de Amsterdamse metro raak ik altijd mijn oriëntatie kwijt, dus loop ik richting de uitgangen die bij het treinstation uitkomen. Net als ik de trap oploop bemerk ik dat ik de verkeerde uitgang te pakken heb, en loop terug naar de juiste uitgang. Halverwege kom ik de 2 toeristen van zojuist tegen, die beiden met hun chipkaart staan te wapperen, op een manier van: 'goh, leuk zo'n kaartje, maar wat kan je er mee?'
Ik leg ze uit wat de bedoeling is van het electronische kaartje, en dat het duurder is dan een papieren kaartje.
Verbouwereerd zeggen ze allebei in koor: 'yeah, we first had to pay 3 euros to get it, and then you can't even travel with it!' (daar had ik ze voor gewaarschuwd, maar toen was het al te laat)
Zo duidelijk mogelijk probeer ik uit te leggen dat je de kaart bij de lezers moet houden. Vrijwel direct wil de jongen van het stel zijn kaart voor een van de uitcheck poortjes houden, maar ik verwacht niet dat dat effect heeft (daarnaast is het lastig, want je moet je dan tussen alle reizigers die het station uit willen door wurmen) Ik leg uit dat hij echt in moet checken, waarop hij vraagt wat er gebeurt als je dat niet doet. Zwartrijden... tja, hoe leg je dat uit... Blackriding wil ik even gaan zeggen, maar gelukkig zegt hij zelf 'cheating'
Ik zeg ja, en hij verklaart dat dat natuurlijk heel makkelijk is, en vooral hoe ze het controleren. Ik zeg niet, want de controleurs hebben er geen apparatuur voor. Daarop lacht hij schamper en vraagt wat dan eigenlijk het voordeel is van het systeem. Ik antwoord dat dat er niet echt is, en dat het systeem tot nu toe een rotzooitje genoemd kan worden.
Daarop staat de jongen even te twijfelen of hij wel de juiste keus gemaakt heeft.
Ik begeleid ze naar de poortjes, en de jongen houd zijn kaart voor de lezer: het poortje gaat moeiteloos open, en de jongen kijkt vol verwachting naar zijn metgezel, die haar kaart voor dezelfde lezer houd. Maar het systeem weigert: de kaart komt vers uit de automaat, is nog nooit gebruikt, en toch heeft ze volgens het systeem al een keer in of uitgecheckt. Bij de tweede lezer krijgt ze hetzelfde verhaal. Ik merk dat ook zij snel geïrriteerd is, en snel houd ik mijn kaart voor het derde poortje dat dicht is. Ik mag er doorheen, en wanneer zij het probeert mag zij er wel doorheen, maar waarom ze er bij een ander poortje wel doorheen mag snap ik niet.
Aan de andere kant van de barricades leg ik ze uit dat ze niet moeten vergeten uit te checken, want anders zijn ze hun instapborg kwijt. Wanneer de jongen hoort dat die 2,50 euro bedraagt, is hij bijna meteen boos: 'That's pretty expensive, only because you want to go with the metro?' Dus ik leg uit dat je het terug krijgt wanneer je weer uitcheckt, en vooral bedoeld is als 'presentje' wanneer je de bus of tram weer uitstapt (waar uitstappen zonder uit te checken niet moeilijk is) Meteen komt een controleur het gesprek onderbreken, en in steenkool-engels maakt hij ook nog even duidelijk dat je 'most niet forgeet toe sjek out' Daarna lopen ze naar beneden en ga ik weer riching uitgang, waar ik zowaar in 1 keer door de poortjes kan lopen.

Overstap? Welke overstap!?

Wannneer ik thuis de bonnetjes bekijk blijk ik op station Amstel, bij het uitchecken van het ritje vanaf Van Der Madeweg, ook een keer 'overgestapt' te zijn, en daarna ook weer uitgecheckt te zijn: maar die automaten hebben dat nooit gezegd: ik heb 41 keer 'U bent
al in/uit gecheckt' voor mijn kiezen gekregen, en toch echt geen enkele
keer 'overstap ok' gelezen.
Maar ja, bewijzen kan ik dat laatste niet, want als het bonnetje het zegt, dan zal het ook wel zo gegaan zijn (tenminste, die theorie zullen de vervoersbedrijven er wel op na houden)

Overigens maakt het GVB veel reclame voor de OV-chipkaart: op elk station hangen posters met een reden waarom het digitale kaartje zo snel mogelijk ingevoerd moet worden.
Op station Van Der Madeweg kwam ik ook zo'n poster tegen: het is blijkbaar nog niet
tot het GVB doorgedrongen dat een chipkaart hebben iets anders is dan hem
gebruiken: als die 40.000 Amsterdammers die er 1 ontvangen hebben, omdat ze in het .. kuch, gelukkige bezit zijn van een jaarkaart van het GVB, de chipkaart daadwerkelijk zouden gebruiken, had ik allang meer mensen zien reizen met dat kaartje: maar tot nu toe hoor ik bij een hele kleine minderheid reizigers (GVB personeel niet meegerekend)
Het GVB meldt ook nog dat ze vooruit gaan: gelukkig maar, maar ik vraag me wel af of zo'n tekstje wel past onder een reclame voor de OV-chipkaart: we gaan er niet op vooruit: het wordt alleen maar onoverzichtelijker, duurder en vooral lastiger.

Wanneer ik in de bus terug naar huis zit zie ik vanaf mijn zitplaats - die zowaar nog te vinden is, nadat zojuist iedereen via alle deuren in mocht stappen omdat de chauffeur vanwege het te krappe dienstrooster veel te laat was - in een andere bus de chipkaartlezers branden. Ze zullen het vast wel niet doen, en dat zou me ook verbazen.

Ik overdenk alles eens... het gaat straks de grootst mogelijke chaos worden... maar daar gaan de vervoersbedrijven keihard achter komen.