Vandaag wordt er behoorlijk gewaarschuwd voor onweer of in ieder geval pittige regenbuien. Overdag gebeurt er niets in mijn omgeving: het is steeds op afstand. Ik hou diverse weerdiensten en radars behoorlijk in de gaten en tegen etenstijd lijkt het hier zover te zijn, maar het sterft uit.

Na het eten vertrekt mijn broer naar mijn grootvader in Amsterdam. Op de radar zie ik wat buien in die omgeving, maar ik denk er geen moment bij na dat dat is waar hij zich nu bevindt of dat dat pittige exemplaren zijn.

Tegen kwart voor 8 gaat de telefoon. Zonder introductie wie de beller is, vraagt m'n broer wat ik zie als ik naar het noorden danwel noord-westen kijk. Aan zijn stem hoor ik dat er iets speciaals gaande is en op de achtergrond hoor ik een raar geruis dat ik niet kan plaatsen.

Ik vraag verbaasd waarom en als ik toch even naar buiten kijk en naar links draai zie ik een machtig moederschip hangen. Ik maak bijna een soort vreugdesprong want de bui lijkt alle tekenen te vertonen van rotatie op hoger niveau, zo mooi rond is die in de hogere luchtlagen.

Het blijkt dezelfde bui te zijn die in Amsterdam Osdorp een apocalyptisch onweer over de stad uitstort, inclusief zeer hevige slagregens en hagel.

De bui ontstond razendsnel. M'n broer zag bij het verlaten van de tram wel dat de lucht behoorlijk kolkte, maar dacht dat hij het wel ging redden. Uiteindelijk was hij net op tijd binnen toen het losbarste.
Zo snel als het begon was het ook weer voorbij.

Met enkele flitsen en diep gerommel sla ik de bui hier gaande die binnen 4 minuten van een mooie zonsondergang een dreigende lucht maakt, als de bui gestaag verder trekt en de zon blokkeert.

---