Weerpagina - Weervideo 2 juli 2015. Onverwacht zware onweersklappen
Nadat we al een aantal dagen gebukt gingen onder een hittegolf, was het op 2 juli 2015 raak. De dag ervoor was al gewaarschuwd dat de hitte met zwaar onweer verdreven zou worden, maar het is altijd afwachten hoe erg het wordt. De kustprovincies staan niet bekend om het écht zware werk.
De eerste waarschuwingen
In de vroege middag begon het KNMI waarschuwingen uit te geven voor zwaar onweer dat aan het eind van de middag tot aan 6 uur de ochtend op de dag erna over de kustprovincies zou trekken. Estofex had de dag ervoor al waarschuwingen uitgegeven, maar met behoorlijke onzekerheid over de locatie.
Op deze dag werd er ook gewaarschuwd voor de hitte: er konden mogelijk records aan flarden gaan. Dat gebeurde niet, maar het werd met een graad of 33 in Purmerend wel erg warm. Sommige plaatsen tikten zelfs de 37 graden aan.
Het onweer in aantocht
Tegen kwart voor 10 's avonds begon de lucht te betrekken en werd er gerommel hoorbaar. Het ging gigantisch los met regenen, maar dat duurde niet lang. Het onweer klonk als een hoogte-onweer, waarbij het geluid niet zo spectaculair is en de flitsen vaak van wolk tot wolk overspringen, waardoor er ook weinig te zien is.
In de categorie 'je weet maar nooit' bleef ik toch doorfilmen.
Het onweer kwam wat dichterbij en uiteindelijk besloot ik m'n eigen kamer op te zoeken.
Met een middengolfradiootje op een stil stuk van de band afgestemd was ik net wat aan het filmen toen er een korte knetter hoorbaar was en er binnen een seconde een enorme knal volgde. Een onmetelijke 'donder' kwam via het wijd geopende raam naar binnen.
Het werd tijd om wat stekkers te gaan trekken, daar het me wat te dichtbij kwam. Ik zette de camera neer om dat te gaan doen en wou net een stekker grijpen toen de tweede inslag plaats vond (daarbij hoor je m'n broer roepen die vanaf de zolder beter zicht had)
Toen ik daarna nogmaals een poging waagde stekkers te trekken (daar een aangesloten verlengsnoer over m'n voeten liep en ik voor het raam stond) was het voor de derde keer raak, maar dit keer met de camera in de goede richting. De bliksem was enorm fel en op de foto, een still uit de Youtubevideo, is zelfs mijn reflectie in het raam te zien (linksonder, ik hou de camera vast).
Na deze inslag besloot ik het te laten de stopcontacten te benaderen en heb een veiliger plek in m'n kamer opgezocht. Met de adrenaline gierend door m'n lijf, heb ik per ongeluk de camera stopgezet. De geluidsrecorder bleef doorlopen, zoals in de video te zien is.
Geen schade gevonden
In een geluidsbewerkingsprogramma heb ik de tijd tussen de knetter en de donder van de eerste inslag gemeten: dat was slechts 410 milliseconden, waardoor de afstand ruim onder de 150 meter was. Het waaide iets, dus daardoor zou het geluid iets sneller bij ons geweest kunnen zijn.
In een straal van ongeveer gelijke afstand werd in de omgeving gezocht naar schade, maar er werd niets gevonden. Ook m'n dansdocente, die enkele honderden meters verderop woont, had daar niets van gehoord.
Ook in de krant stonden geen berichten en ook op internet was er niets over geschreven, het liep dus met een sisser af.
02-08-2020: Donder nummer 5 gevonden!
Het duurde even, maar dan heb je ook wat. Naast de vier zware klappers van dit onweer, waarbij ik per ongeluk na de derde inslag stopte met opnemen, volgde nog een vijfde.
Omdat ik na de eerste vier een opname heb waarin ik tegen mijn vader zeg dat 'ik ze alle vier heb', moest de vijfde nog ergens uithangen. Het uitpluizen van de bandjes had zo snel niets opgeleverd, het blijft gewoon saai werk om zoiets uit te zoeken. Ik sprong dan ook bijna uit m'n stoel toen ik een van de ruwe beelden liet spelen, me op het geluid concentreerde en tegelijkertijd iets anders ging doen.
Als dan ineens de inslag volgt die je zoekt...