Dans! - The Road to Heavies: les 98, 3 juni 2016
Weinig verbetering, maar wel enkele groepsdansen én een openbaring
Ik heb me bewust onthouden van oefenen, terwijl ik eigenlijk wel moet. Gezien de rampzalige resultaten van vorige week, leek het me beter het eens niet te doen. In het verleden heeft juist enkele weken rust ook wel eens geholpen, dus misschien nu ook.
Helaas: ook deze les bak ik er weinig van. De Primary Reel gaat bij de laatste passen van de sidestep mis, zoals al eerder. Ik wéét het wel, maar het komt er gewoon niet uit, hoe graag ik ook wil.
De Primary Slip Jig ken ik ook, maar ook daar gaat meer mis dan goed. Vooral de laatste pas, waarbij ik na de laatste sidestep in de lucht over moet stappen op m'n andere been, verpest ik keer op keer.
Een beperkt wedstrijdlijstje
Ik krijg te horen dat ik voor de wedstrijd van begin juli alleen de Primary Reel, Light Jig, Beginners Treble Jig krijg en de Saint Patrick krijg, om te voorkomen dat er teveel misgaat. Ik ben het hartgrondig met de docente eens omdat ik zelf ook vermoed dat meer dansen uit zou kunnen draaien op een fiasco.
Als een docente in spé binnenkomt, is de docente net een raar verhaal aan het vertellen over een wedstrijd van jaren terug waar deelnemers tandpasta zaten te eten. Dat de aankomend docente de deur opentrekt en wij allemaal in lachen uitbarsten om dat verhaal, staat zij ons vragend aan te kijken en vraagt ze zich af of we om haar lachen of niet.
Groepsdans-oefenen-oefening
Vlak voordat ik aan m'n harde schoenen toe ben, wordt ik, samen met 5 anderen, apart genomen voor een nieuwe oefening groepsdansen voor de klasgenote die druk bezig is om haar groepsdans-examen te halen.
Omdat haar examen voor de deur staat, is het aan de docente om enkele dansen uit te kiezen. Dat wordt op het examen ook door iemand anders gedaan. De kennis van elke dans moet daardoor enorm hoog zijn, omdat je nooit weet welke dansen uitgekozen zullen worden.
De eerste is een serie achtjes draaien met 2 groepen van drie (als ik het me goed herinner) in een nogal complex patroon. In ieder geval komt het er op neer dat we in 8 bars heen en weer terug moeten dansen, waarbij ik de ander eerst rechts van mij passeer, daarna links van mij, daarna weer links en vervolgens weer rechts, terwijl de 2 dansgenotes van 'mijn' groepje ook achtjes draaien (als je je afvraagt waarom er in het studieboek met dansen plaatjes met nummers en tekeningen met bewegingen staan, weet je het nu).
Dat oefenen we even maar ja, de hop-1-2-3 die er in zit en waar ik nog zoveel moeite mee heb, lijkt dan ook nergens op en voor m'n gevoel klopt er niets van. Daar komt ook bij dat ik nog wel eens de verkeerde kant uitkies om het achtje mee te draaien, dus dat helpt niet mee in de timing.
Na het 'solo' achtjes draaien is het tijd om dat met de partner tegenover je te doen. En dat gaat dan als koppel ongeveer op dezelfde manier, alleen passeer je de ander dan met de ruggen naar elkaar toe in plaats van schouder aan schouder.
Dat oefenen we even zonder passen door 'm alleen te lopen, daarna oefenen we 'm zonder muziek, nemen dan het begin nog eens door en proberen het dan op muziek. Dat gaat niet erg lekker, maar ik merk ook dat ik niet de enige ben.
The Flirtation: keihard gaan
Even later doen we nog een groepsdans, maar dan met meer personen. De naam van de pas 'The Flirtation' is het enige wat me bijgebleven is. De naam van de dans waar de pas onderdeel van uitmaakt is me ontschoten (zoals erg vaak gebeurt, vermoedelijk onder het mom van 'de kans dat ik dat ooit nodig ga hebben...')
In ieder geval staan we in 2 cirkels, de mannen als ik het me goed herinner allemaal in de middelste cirkel, kijkend naar de vrouwen in de buitenste cirkel, die met het gezicht naar de binnenste cirkel kijken.
De opdracht is om met elke vrouw 'te flirten' door er in 2 bars een rondje mee te draaien.
Ik weet wat een bar is en bereid me voor op een snelle dans, maar als de muziek start en iedereen begint ben ik al heel snel de draad volledig kwijt. Ik word binnen de kortste keren rechts ingehaald door iemand die het ritme beter doorheeft en al snel merk ik dat ik het tempo totaal niet bij kan benen.
Ook merk ik hoe godvergeten lastig ik de hop-1-2-3 nog steeds vind. Het is een klein verschil tussen een 1-2-3, maar desondanks vergt het veel. Ik denk er gewoon nog téveel bij na om 'm automatisch te doen, laat staan dat ik ook nog moet onthouden wat ik nou precies in een groepsdans moet doen.
Halverwege is het dan ook wel voorbij: ik heb echt geen idee meer waar ik eigenlijk had moeten zijn, ben door meerdere personen ingehaald en vlieg min of meer uit de bocht bij een van de personen en geef het maar op. Bij deze dans is de groep beter af zonder mij.
Achteruit hop-1-2-3'en...
Als we redelijk uitgelaten allemaal weer tot stilstand zijn gekomen bedankt de docente ons en gaat de les weer normaal verder.
Ik vraag nog wel, omdat ik dat bij een groepsdans al eerder tegenkwam, hoe ik zo'n hop-1-2-3 zeg maar 'achteruit' doe.
Dat blijkt simpeler dan ik dacht. Het been dat bij een 'gewone' hop na de hop voor geplaatst wordt, wordt bij een hop achterwaarts gewoon achter gehouden en pas daarna wordt overgestapt op het andere been. Als ik dat even oefen, voelt dat ook buitengewoon logisch. Aha! Wéér een raadsel opgelost (voor mij dan)