Terwijl ik bezig was het schuim voor station Mengelmoes te versnijden, sneed ik op een gegeven moment mis, wat een schuine snede in het schuim opleverde. Dat bracht me op het idee dat in de ontstane sleuf misschien een rijdraad voor het Faller Car System kwijt kon.

Dus aan de slag gegaan, een stuk afval multiplex gezocht en voordat ik het schuim ging leggen een gat geboord, waar een stopspoel in geplaatst zou worden.

Daarna het schuim vastgelijmd en voorzichtig met het stanleymes onder een schuine hoek de groeven in het schuim gemaakt. In de bochten volgde ik een lijntje dat ik er voor met een balpen had gemaakt.

Daarna het draad in stukken geknipt en, om het 'parcours' niet te saai te maken, aan de andere kant van de 'weg' een kruising gemaakt, waar het voertuig straks van de binnenste naar de buitenste baan gaat en omgekeerd.

Rechts zie je een detail-opname van de kruising: de soort 'V's die je ziet zijn 'vangdraden' die het magneetje aan de onderkant van het voertuig weer naar de juiste draad loodsen.

Het inleggen van het draad was meer duwwerk: als je het op de juiste manier deed, dan 'at' het schuim de draad als het ware op. Het draad heb ik even snel met plakband vastgezet, om daarna het busje er overheen te laten rijden. Dat bleek geen probleem, het volgde moeiteloos de draad.

Daarna de stopspoel getest: in de handleiding wordt hiervoor een maat van 11 mm tussen de rijdraad en het hart van de stopspoel gerekend. De spoel wordt vervolgens op 16 Volt aangesloten. Ik gebruikte 12 Volt en ook daarbij stopte het busje probleemloos op de juiste plaats.

En dat ziet er dan toch wel leuk uit, zo'n busje dat autonoom zijn weg zoekt.

Dus toen de muurvuller gepakt en voorzichtig een laagje aangebracht. Daarna weer een testrit uitgevoerd. Bij de kruising raakte het busje zo nu en dan het spoor bijster. Met wat opschuren van de bewuste plek reed het voertuig weer probleemloos.

Overigens wordt in de gebruiksaanwijzing voor het wegoppervlak aangeraden de modelleermassa te gebruiken die meegeleverd wordt met de startset, of het spul dat in modelbouwzaken verkocht wordt. Ik heb Alabastine Muurvuller gebruikt en dat werkt prima.

Omdat alles nog steeds goed ging, het potje met 'asfaltverf' dat bij de startset geleverd werd maar eens opengemaakt. Met een verfroller voorzichtig aan de gang gegaan. Wonder boven wonder werd het oppervlak veel egaler dan ik van tevoren had verwacht.

Helaas bleek dit de doodsteek. Bij de kruising ging het steeds mis en ook in de bocht naar de stopspoel toe koos het busje soms ineens een compleet andere koers. Opschuren van die gedeeltes mocht niet meer baten.

Kort hierna heb ik de weg weer gesloopt en was ik blij dat ik eerst een proefstuk gemaakt heb, voordat ik het op grote schaal toe zou passen op mijn baan.

Ik heb ook even ernstig nagedacht over het feit of ik dit systeem wel toe wil passen, want het is veel moeilijker dan ik dacht.

Rechts zie je het eindresultaat: onderaan zie je de twee witte plekken waar ik een poging gewaagd heb het oppervlak bij te schuren.

---

Een weg van gips...

De weg van isolatieschuim was duidelijk niet zo'n succes. De bus reed niet betrouwbaar, het inbouwen van de rijdraad was moeilijk en het wegoppervlak zelf was ook veel te kwetsbaar. Een schroefje dat per ongeluk op de gipslaag viel kon het wegoppervlak al beschadigen.

Na het idee een tijdje in de koelkast gezet te hebben, ontdekte ik bij de bouwmarkt ineens een hulpstuk voor de Dremel. Een kunststof houder maakte van het losse Dremel-multitool een simpele bovenfreesmachine.

Natuurlijk pastte mijn Hema-kloon niet in het Dremel hulpstuk, dus besloot ik uiteindelijk ook maar een 'echte' Dremel te kopen. Een klein puntig freesje (0,8 millimeter, kleiner dan bij de bouwmarkt verkrijgbaar is) haalde ik bij de modelbouwzaak.

Thuis het oude ontwerp afgetekend op het hout en twee kleine gaten gemaakt, waar de bovenfreeshouder zijn 'centreerpunt' voor het bochtenwerk kon vinden, het freesje in de Dremel gedaan, de Dremel in de bovenfreeshouder, de maximale diepte ingesteld en begonnen met frezen.
Na een paar minuten had ik alle sleuven voor het wegdek gefreesd en kon ik overgaan tot het leggen van de draad.

De draad klemt enigszins in de gefreesde groef en blijft daardoor redelijk op z'n plek zitten.
Conform de handleiding voerde ik een testrit uit door de draad even met stukjes tape vast te plakken (ik heb masking tape van Tamiya gebruikt).

Het busje reed moeiteloos de baan rond, zonder ook maar een keer te 'ontsporen'
Met de tape nog op z'n plek, heb ik een plamuurmes en een tube houtlijm gepakt. De houtlijm klodder je op 1 plek op de baan en smeer je daarna met een plamuurmes lekker in de groef, zodat de draad hopelijk goed vast blijft zitten.

Na het drogen was het tijd voor een tweede testrit: het busje reed nog steeds moeiteloos de baan rond, dus pakte ik de muurvuller, en maakte een lekker papje om de weg te gipsen, en van een echt wegdek te voorzien.

Na het uitharden van het gips begonnen de problemen. Het busje raakte bij het 'oversteken' van de kruising van de buitenbaan naar de binnenbaan constant het spoor bijster. Na intensief schuurwerk met korrel 80 en fijner schuren (korrel 400) bleek dat de gipslaag op de kruising wel erg dik was.
Het schuren had niet geholpen: op exact dezelfde plek ontspoorde het busje nog steeds.

Nader onderzoek wees uit dat een van de 'vangdraden' weggeraakt was. Daardoor zocht het busje bij het kruisen van buiten naar binnenbaan als eerste de draad van de binnenbaan VOOR de kruising op, en ontspoorde zodoende.

Na een nieuw stukje draad ingelijmd te hebben, was het tijd om te kijken of het geholpen had. Nu ging het busje in beide richtingen over de baan, zonder nu nog te ontsporen bij de kruising.

---