Modelbouw - Hondekop-ombouw: op weg naar de werkelijkheid
Het zal op de koninginnemarkt van 2000 geweest zijn dat mijn broer me wees op een verkoper die 2 kopbakken van een Lima Hondekop aanbood. Weliswaar 2 motorloze kopbakken, maar voor slechts 4 gulden een koopje. Lange tijd zag ik er dé trein der treinen in, maar nadat mijn oude baan afgebroken was las ik steeds meer over het ombouwen/aanpassen van een Hondekop met behulp van Mastica setjes.
Grootste probleem was dat ik totaal niet wist waar ik een dergelijk setje kon kopen. Daarnaast twijfelde ik sterk aan mijn ombouw-capaciteiten: wanden uitzagen, nieuwe inlijmen en alles weer strak samenbouwen leek me een aardige operatie...
Op Eurospoor 2007 kwam ik bij de verkoopstand van Spoorcuriosa in Haarlem een ombouwset van Mastica tegen, voor een Hondekop-vier, Plan F. Voordat ik de zaag in mijn hondekoppen zou zetten, oefende ik eerst wat met het spuiten van verf en plamuren.
Zondag 9 december 2007 besloot ik de gok te wagen en zaagde ik de eerste zijwand uit het model.
Daarbij ben ik begonnen met de kopbak die ik mijn jongere jaren al toegetakeld heb. In een iets te fanatieke bui had ik al eens geprobeerd frontseinen in te bouwen maar ik had niet de juiste maat LEDs.
Ik boorde de gaten op om er 3 millimeter LEDs in te kunnen proppen, waarbij het hele sein sneuvelde.
Aan de slag
Benodigde gereedschappen
- Fijn zaagje (een metaalzaagje werkte perfect bij mij)
- Figuurzaagbeugel voor het bovenstaande zaagje
- Set sleutelvijltjes
- Stanleymes
- Liniaaltje van 15 centimeter (die het liefst ook halve millimeters kent)
- Stalen/aluminium linaal van 30 centimeter of langer
- Eventueel een klein blokschaafje
- Om af te tekenen: een 'Write-4-All' stift (fijn) (een vulpotlood kan ook)
- Eventueel een zogenaamde 'vargus' (ook bekend als afbramer)
Benodigde materialen
- Uiteraard 1 Mastica ombouwsetje voor een Hondekop-vier.
- Secondelijm
- Aantal A4-tjes
Voorbereiding
Pak voordat je enthousiast gaat zagen eerst de onderdelen voor 1 wand om een idee te krijgen hoe alles aan elkaar gelijmd moet word. Leg alles neer volgens gebruiks-aanwijzing, maar zonder ook maar 1 druppel lijm te gebruiken.
Wanneer je dit een paar keer geoefend hebt, kun je op de kopbak de lijntjes trekken zodat je weet waar je straks moet zagen.
TIP: Teken een halve millimeter minder af dan de handleiding opgeeft, wegvijlen of schuren kan altijd nog.
Goed... ik haalde een aantal keer heel diep adem... en zette het zaagje (na aftekening natuurlijk) in het plastic.
Vanaf de cabinedeur tot 4,5 millimeter aan de rechterkant van de bak moet de hele zijwand eruit. Mijn werkwijze was als volgt:
Na het tot 27 millimeter hoogte inzagen van de zijkant, teken je een lange lijn af om straks de zijwand te kunnen verwijderen: zagen werd moeilijk, dus besloot ik de zijwand er met beleid uit te breken. Dit gaat als volgt:
Gebruik een liniaal om het mes te begeleiden
Pak een stanley-mes (of scalpel) en ga een keer of 5 rustig, vrijwel zonder druk uit te oefenen, langs de liniaal: langzaam aan kun je hierna de druk op het mes opvoeren.
Wanneer je vermoed dat de groef die je gemaakt hebt diep genoeg is, kun je VOORZICHTIG kracht uit gaan oefenen op de wand, door deze naar binnen te drukken. Gaat dit moeilijk, snij dan nog een paar keer in de lengterichting om de groef dieper te maken.
Als je diep genoeg gesneden hebt zul je het plastic gemakkelijk kunnen verwijderen, omdat het door de al aangebrachte groef op de juiste plaats breekt. Daarna kun je al een beetje pasvijlen. Het echt op maat maken komt wel als de wand in elkaar zit.
Lijmproblemen...
Het tot 1 geheel lijmen van de nieuwe wanden volgde. De deuren moesten aan de wand-delen gelijmd worden. Geen probleem dacht ik, ik heb een flesje Revell Contacta staan. Maar wat ik ook deed, elke keer lieten de deuren los van de wanden. Soms pas wanneer ik voorzichtig aan het vijlen was, andere keren bleven de deuren spontaan op tafel liggen als ik het geheel op probeerde te pakken.
Na 3 mislukte pogingen het geheel goed aan elkaar te lijmen besloot ik hulp te zoeken op het beneluxspoor forum.
Diverse oplossingen werden aangedragen, maar echt een duidelijke oorzaak kwam er in eerste instantie niet uit.
Integendeel, er waren zelfs mensen die al meerdere Mastica sets met Revell hadden gelijmd.
Pas een aantal oplossingen later bleek het probleem te zitten in de deuren. Mijn setje is afkomstig van Spoorcuriosa uit Haarlem. De deuren daarin zijn van giethars en dat kan Revell niet lijmen.
Secondelijm was de enige oplossing, dus dat heb ik een paar dagen later in huis gehaald. En inderdaad, met Pattex Original zat alles nu muurvast. Tijdens het passen viel de hele wand per ongeluk uit mijn handen op de grond, maar alles bleef heel.
In elkaar zetten van de wanden met papier
Ik heb het in elkaar zetten van de wanden op een manier gedaan die ik overgenomen heb van een lid van het beneluxspoor forum:
Neem een A4'tje en leg daar een stevige (GEEN plastic) liniaal op.
Tegen de liniaal aan leg je de eerste 2 te verlijmen onderdelen. Voeg secondelijm toe en voeg de onderdelen samen. Laat de lijm ondanks de naam toch even een minuut uitharden voor je verder gaat.
De liniaal zorgt ervoor dat de wand recht gelijmd wordt.
Bij het oppakken van de wand zal het papier zo nu en dan scheuren. Dat is niet erg. Na het schuren en plamuren zie je er niets meer van.
Na nog meer pasvijlen van de kap, heb ik alvast 1 van de lipjes aan de nieuwe wand gemonteerd. Deze lipjes voorkomen dat de wand naar buiten kan gaan staan en haken achter de onderbouw.
Na het allerlaatste vijlwerk aan zowel de kap als de nieuwe wand heb ik een tweede lipje vastgelijmd. Aan de kant van de cabine werden 2 stripjes van de oude wand aan de nieuwe gelijmd, om straks meer stevigheid te geven bij het lijmen aan de kap.
En dan ziet het er ongeveer zo uit:
De wand is op de foto nog niet vastgelijmd aan de kap, omdat de andere wand nog vervangen moet worden. Om te voorkomen dat de in elkaar gelijmde wand beschadigt bij het vervangen van de andere wand, laat ik deze voorlopig nog even los.
Pffieuw... dat viel eerlijk gezegd nog best mee...
Wordt vervolgd!
Aanvulling: 15-12-07
Liefde maakt blind zullen we maar zeggen. De ombouwset van Mastica die ik heb liggen voorziet niet in een IC-viertje (intercity treinstel met blauwe baan over de ramen)
Na tekeningen op internet nog eens goed bekeken te hebben en die te vergelijken met de tekening die bij de ombouwset geleverd wordt kwam ik tot de ontdekking dat er inderdaad geen onderdelen bij de ombouwset geleverd worden om er een IC-viertje van te maken.
Zonder hulp van het beneluxforum had ik dit foutje over het hoofd gezien.
Ik ga even nadenken wat ik wil. Een IC-vier heeft niet zo heel veel voeten in de aarde, maar de onderdelen moet ik wel zelf maken.
Aanvulling: 04-01-08
Na lang wikken en wegen zie ik af van een IC-vier. Op het beneluxspoorforum werd gewaarschuwd voor de blauwe baan. Die moet over het gehele treinstel op dezelfde hoogte zitten, anders ziet het er niet uit.
Dan is een stel zonder baan over de ramen, maar alleen reclamebanen toch net wat makkelijker om mee te beginnen, maar betekent wel dat ik op zoek moet naar een kleur grijs voor de deuren.
Overigens heb ik een nieuwe werkwijze voor het verwijderen van de zijwanden:
Teken eerst de lijn af waar gesneden moet worden, en snijd dan ook eerst zodanig dat je bijna door het plastic heen bent.
Teken hierna pas de zaagsnedes af, en zaag pas daarna de zijkanten in: op deze manier heb je geen last van de wand die al instabiel geworden is door de eerder gemaakte zaagsnedes aan de zijkanten.
20:42 9-1-08 En op den duur, tijd voor plamuur!
Als je plasticdelen aan elkaar lijmt, ontstaat er in de meeste gevallen een naad, de ene keer wat groter dan de andere keer.
Om dergelijke naden te camoufleren/vereffenen, gebruik je plamuur. Dat is een soort vloeibaar plastic, dat een tijdje verwerkbaar is na aanbrengen. Daardoor kun je het makkelijk in kieren en naden drukken, waardoor de wand straks uit 1 deel lijkt te bestaan.
Ik heb wat geoefend met auto-plamuur van Alabastine, maar ben kort daarna overgestapt op 'Putty' van Tamiya.
De eerste keer dat ik aan de slag ging met plastic plamuur bracht ik het goedje met de hand aan op het model. Ik had gelezen dat iemand dat gewoon met zijn vingers deed, maar de stank van het spul doet mij vermoeden dat dat niet zo'n gezond idee is, dus trok ik een latex handschoen aan.
Achteraf vond ik het echter erg moeilijk om het goed en egaal te verspreiden, dus bij de tweede keer heb ik een paletmes (de kleinste die ik kon vinden) gebruikt.
Overigens zal Putty wel barsten van de oplosmiddelen, dus adviseer ik je niet in je kamer te gaan plamuren, want het stinkt nogal.
Maar ja, waar dan. In de schuur kan het wel, maar op de grond gaan zitten leek me niet zo'n goed idee.
Met 2 opklapstoelen en een multiplex plaat had ik een primitief tafeltje waar ik perfect mijn gang op kon gaan.
De slachtoffers van vandaag: 1 kopbak en 2 zijwanden voor een tussenbak ervan. Ik las dat het een mooier resultaat geeft eerst de wand op de beschikbare punten te plamuren en daarna pas in het model te lijmen.
Achteraf bleek ik dit ook veel makkelijker te vinden. Je kan de wand vastplakken op de tafel en je hoeft niet voorzichtig te zijn dat je de wand kapotdrukt bij het aanbrengen van het goedje.
Overigens kan je zien dat ik de wanden afplak. Dat doe ik met gewoon schilderstape, om te voorkomen dat je de hele wand ondersmeert met plamuur.
En niet zo heel veel later is het resultaat zoals op de foto. Aangebracht plamuur op 2 zijwanden, op elke lijmnaad.
Laat de plamuur in ieder geval 24 uur uitharden. Daarna kan de wand in het model gelijmd worden, waarna de daarmee ontstane naden geplamuurd worden.
Inmiddels heb ik ook de collectie spuitbus-verf weer uitgebreid en hoop ik een juiste kleur gevonden te hebben voor de deuren. Wordt dus vervolgd...
Aanvulling: Ramen inzetten, echt niet moeilijk. (Nou ja...)
Onoplettendheid bij de modelbouwzaak leidde tot de aankoop van doorzichtig in plaats van wit styreen. Eerst wist ik niet wat ik er mee moest, maar al vrij snel kwam er een idee in mij op. Op internet zijn juweeltjes van ombouwoperaties te vinden. Vrijwel altijd las ik dat daar los ingezette ramen aan te pas kwamen.
Met de ombouw van mijn Hondekop wou ik dat het liefst ook veranderen, maar ik wist niet waar je het materiaal vandaan haalde, en nu lag er ineens, door een miskoop, het materiaal dat ik zocht voor me.
Ik sneed een stripje en knipte daarna verschillende stukjes. Daarna was het vijlen tot ik erbij neerviel. Na 3 uur had ik de 5 ramen voor één cabine klaar. Ik heb daarbij flink lopen foeteren op de stukjes doorzichtig plastic, die zo nu en dan op de grond vielen en - eenmaal gevallen - vrijwel onvindbaar zijn.
Het begin: hier zit het originele 'raamplastic' nog in het model:
En de allereerste inzet-voorruit. Het wordt er gewoon meer trein door, de cabine krijgt diepte.
Tot slot nog een plaatje van de eerste tussenbak van het treinstel dat inmiddels zijn nieuwe wanden ingelijmd gekregen heeft.
Aanvulling! 23:12 25-2-08
De allereerste mijlpaal is bereikt! Gisteren is de allerlaatste kopbak voorzien van z'n nieuwe wanden. Daarmee is het gehele treinstel gecompleteerd wat de ombouw betreft. Het uiterlijk, het plamuurwerk van de laatste kopbak, moet nog gedaan worden.
Eergisteren was een spannend moment, toen de eerste-klas bak in de primer gezet werd.
Dat is heel wat anders dan die vlakke plaatjes styreen waar ik tot nu toe op geoefend heb. Ik had dan ook al snel de eerste loper te pakken.
Een laag verf heeft zijn voordelen. Ik kwam er achter dat ik me niet hoef te schamen voor mijn plamuur- en schuur kwaliteiten, de meeste naden heb ik veel beter weg kunnen werken dan ik dacht.
De naden en kieren die bij de deuren zitten is een heel ander verhaal. Ik vind dat ook een erg lastige plek om plamuur aan te brengen. Je zou, als je dat wil, de regengootjes boven de deuren weg kunnen schuren en die later opnieuw aan kunnen brengen. Dat maakt het dichten van de naden een stuk makkelijker.
Frontseinreconstructie
Meer in het begin schreef ik al dat de kopbak waar ik deze ombouw-operatie mee begon, al wat toegetakeld was. Iets te fanatiek in willen bouwen van de verkeerde maat LEDs, betekende het einde van het derde frontsein.
Voor het herstel heb ik een stukje styreenbuis genomen. Het heeft een buitendiameter van 2,4 millimeter (3/32ste inch). De binnendiameter heb ik naar 1,8 millimeter opgeboord, wat niet al te gemakkelijk is zonder draaibank.
Enkele mislukte pogingen later had ik eindelijk een stukje buis en sneed ik een stukje van ongeveer 2 centimeter om het goed vast te kunnen houden bij het verlijmen.
Het vastlijmen heb ik met secondelijm gedaan en het was uiteraard zaak de boel er recht in te lijmen. Na het lijmen het buisje tot een lengte afgevijld die zoveel mogelijk overeenkomt met het origineel.
Op de foto het frontsein voor het afvijlen. Ik heb geen goede vergelijkingsfoto met een origineel sein kunnen maken en door het kleurverschil lijkt het witte sein tot nu toe groter dan het origineel.
Een nieuwe mijlpaal bereikt: de 1ste klas bak is voorzien van de blauwe reclamebanen.
Na veel afplakwerk zijn aan beide zijden de blauwe strepen verschenen, wel met aan 1 kant een foutje. De banden lopen niet door tot aan de onderkant en tot aan het dak, daar zit een kleine ruimte tussen die gewoon geel is. Of ik dit aan ga passen weet ik nog niet, aan de andere zijde zitten de banen wel goed.
Na dit karwei is 'hét grote afplakken' begonnen: de 1ste klas bak heeft namelijk boven de ramen een blauwe onderbroken lijn zitten. Ik ben nu begonnen met het afplakken daarvan, maar het is een verschrikkelijk karwei, daarover binnenkort meer.
1-6-08 Laatste bakken in de grondverf, tweede bak in de gele verf
Inmiddels zijn alle bakken in de verf gezet, dat wil zeggen dat de 2 kopbakken in de grondverf staan, en de 2 tussenbakken in de gele verf zitten.
Bij de eerste gele bak heb ik nog wel wat onvolkomenheden ontdekt, die ik nog even moet verhelpen.
Hiernaast de kopbak met het gereconstrueerde frontsein, een aantal uur na het aanbrengen van de primer.
Jahaa... vertel nu nog maar eens welke kop het gereconstrueerde derde frontsein heeft, dat heb ik (al zeg ik het zelf) aardig gedaan.
Ai, die was ik dus vergeten: op de kopbak die nog niet in de grondverf zit is nog een 'gietpunt' aanwezig.
Die heb ik uiteraard maar weggesneden, en de betreffende plek even opgeschuurd, waarna de bak alsnog in de primer ging.
Na het gronden van de andere kopbak komen duidelijk plamuur-onzuiverheden aan het licht: hier ben ik duidelijk nogal onzorgvuldig geweest.
Wat dat betreft is de laag grondverf een handig hulpmiddel: naden en randjes die je zonder grondverf niet ziet, worden met een laagje primer ineens wel zichtbaar, en kan je dus nog even bijwerken voordat de eerste laag gele verf er op aanbreng.
In de verf, uit de verf.
Zo staat de eerste bak in de gele verf, heeft het zijn reclamebanen en zo is het zijn verf weer kwijt.
Ik was niet tevreden over het kwaliteitsverschil tussen de tweede bak en de eerste bak en besloot daarom al snel alle verf weer te verwijderen.
Bij het verwijderen van het afplakband bleek de verf niet overal even goed 'gepakt' te hebben. Vermoedelijk heb ik niet goed genoeg ontvet.
Blue Wonder, zo had ik gelezen, werkt heel aardig om verf van de meeste modellen te verwijderen, iets dat ik ook al persoonlijk had ondervonden.
Nou, Tamiya verf dus niet. Na een paar dagen weken en met een tandenborstel over de in de Blue Wonder geweekte delen borstelen was er geen vooruitgang merkbaar.
Ik heb uiteindelijk een oude lap in het schoonmaakmiddel gedrenkt en ben gaan 'schrobben'.
Na erg agressief wrijven over de verflaag begon een van de reclamebanen langzaam te verdwijnen, maar eigenlijk wist de Tamiya verf niet van wijken wat Blue Wonder betreft.
Tijdens het schrobben duidde een luide 'knak' er ook op dat een van de gelijmde wanden het begeven had.
Over de gehele lengte van de bak was de wand losgelaten van het dak. Dit werkte niet, dus op zoek naar iets anders.
Alternatieve middelen
Toevallig liep er op het beneluxspoorforum net een draadje over verf verwijderen en de middelen die je er wel en het beste niet voor kan gebruiken.
Daar las ik dat ketonatus alcohol wonderen verricht. Even naar de drogist (in mijn geval een Kruidvat, bij de Trekpleister heb ik het niet kunnen vinden) en daar een flesje gekocht.
Thuis meteen een oude lap gepakt en daar wat druppels van het spul op laten vloeien en aan de slag gegaan. Na 3 keer heen en weer gaan zat de lap al onder de gele aanslag en kon ik na even doorgaan zelfs de primerlaag al zien. Op sommige plekken was ik zelfs daar al doorheen. Dit werkte dus.
Zo stond er na kort boenen met de alcohol een kale bak voor me. In dit geval is zelfs de fabrieksverf zonder moeite verwijderd. Dit geeft me de kans het spuitwerk overnieuw te doen, en vooral de reclamebanen juist aan te brengen.
22-6-08 Nieuwe primer en bakken allemaal in de gele verf
Na veel schoonmaakwerk, om er absoluut zeker van te zijn dat de bak die de alcohol-behandeling gekregen heeft echt geen resten meer had, ben ik weer verder gegaan met het spuitwerk.
Allereerst was de gele verf op. Ik heb het nog niet eerder vermeld, maar ik ben volledig afgestapt van Dupli-Color verf: de verfkorrel daarvan was gewoon te grof.
In plaats daarvan gebruik ik nu Tamiya verf, te weten: TS47 (Chrome Yellow) voor het geel en TS-10 (French Blue) voor de blauwe reclamebanen. Voor het dak ga ik 'Gunship Grey' (TS-48) gebruiken, of de deuren dezelfde kleur krijgen weet ik nog niet.
Ik had al vaker gelezen dat geel een erg moeilijke kleur is om dekkend aan te brengen. Met Dupli-Color verf had ik daar geen last van. De dekking was perfect, vaak al bij de eerste laag. Met Tamiya verf is het toch een ander verhaal: de grijze primer-lagen blijven nog lang zichtbaar onder de gele verf.
De oplossing is vrij simpel: Witte primer gebruiken.
Terwijl ik m'n handen al vol had aan de spuitbusjes gele en blauwe verf (ik heb meteen maar de winkelvoorraad meegenomen, om niet nogmaals door de verf te raken) kocht ik ook een spuitbus witte primer.
Over de hechting van de bus Vallejo Primer kan ik kort zijn. Die is perfect. Ook wordt het oppervlak er erg ruw van (iets dat in mijn ogen de bedoeling is)
Helaas kwamen er vrij snel na het opbrengen aan 1 kant van de 1ste klas bak vreemde 'barsten' in de verflaag. Het plastic was er ontzettend week geworden, zo week dat je het moeiteloos kon verbuigen. De barsten bleken ook enorm diep en niet te camoufleren met het geel.
Ik kon opnieuw met alcohol aan de gang, om de helft van de bak weer van z'n verf te ontdoen.
Na wederom grondig schoonmaakwerk heb ik de bak zonder primer direct in de gele verf gezet, want ik wilde niet nogmaals het risico lopen dat het mis ging.
Hiernaast de A-bak (1ste klas bak) op de foto ben ik de deuren aan het afplakken. De lastig bereikbare hoekjes bij de deuren druk ik voorzichtig aan met een tandenstoker.
Nu staan alle bakken weer te wachten tot de verf droog is, waarna de blauwe banden op 3 van de 4 bakken aangebracht worden.
De 1ste klas bak doe ik als laatste, wegens de geweldige onderbroken 1ste klas 'lijn' boven de ramen. Daar heb ik misschien een handig idee voor opgedaan, maar dat beschrijf ik in een volgende update.
Drie van de 4 bakken met hun reclamebanen, nu wel met ruimte tussen het dak en de onderkant.
Hiernaast de enige echte 'misser' die ik kon vinden na het verwijderen van de afplaktape voor het opbrengen van de reclamebanen.
Op deze plek heb ik het afplakband net te vaak losgetrokken om te corrigeren, een les dus voor de volgende keer: als je twijfelt of de tape nog goed genoeg afplakt, gewoon verwijderen en een nieuw stuk p(l)akken.
Ik heb deze misser geretoucheerd met alcohol en een satéprikker:
Doop de punt van de satéprikker in de alcohol en ga hiermee VOORZICHTIG over het gedeelte waar teveel verf is gespoten.
Wrijf voorzichtig en je zult zien dat na een paar keer opnieuw bevochtigen van de tandenstoker de teveel gespoten verf oplost en de onderliggende kleur nog aanwezig is. Wrijf je te hard dan beschadig je de gele verflaag ook en ben je verder van huis.
Grijze daken
Zo nu en dan eens de bende in mijn kamer bekijkend gleden mijn ogen zo nu en dan langs mijn hondekop viertje, dat inmiddels op de (nog niet) voltooide spoordijk geplaatst was, en klaar stond voor het ontvangen van zijn grijze daken en deuren.
Juist... daar moest maar eens wat aan gedaan worden...
Hier ben ik bezig met het afplakken van alles dat niet grijs moet worden.
Dat is, in vergelijking met het allereerste afplakwerk voor het geel, heel makkelijk. Ik hoef niet uit te meten waar het plakband precies moet komen.
Het afplakbank gewoon langs de masking tape voor het dak aanbrengen en na afplakken van de kop het afplakband van het dak verwijderen. Simpeler kan het niet.
Leuk hoor, zo'n ingepakte trein. Maar uh, Menno, ben je niet wat vergeten? Inderdaad. Ik heb de deuren ook afgeplakt, maar die moeten ook grijs worden.
Met een mesje heb ik het afplakband bij de deuren voorzichtig losgesneden en verwijderd. Deze methode ben ik trouwens blijven hanteren, want het stukje tussen de deuren en het dak is zo smal dat het niet te doen is dat apart af te plakken.
Jawel: dat ziet er goed uit. Grappig, hoe een paar laagjes verf een treinstel veranderen. Dit was een goede 7 maanden geleden nog een kop- en tussenbak met een blauwe baan over de ramen.
Na nieuwe verf gehaald te hebben is overigens ook de derde bak voorzien van z'n grijze deuren en dak.
Het enige dat nu nog rest is de 1ste klas bak: deze zal echter eerst nog een paar lagen geel moeten krijgen, om daarna de reclamebanen en 1ste klas stippellijn aangebracht te krijgen.
Aanvulling 30-7-08 Poging tot 'eerste-klas-stippellijn' een regelrecht fiasco...
Nou, het begin van deze aanvulling vat alles wel samen. Een poging om de stippellijn op de 1ste klas bak aan te brengen is grandioos mislukt.
Na minitieus afplakwerk voor de blauwe eerste-klasse baan nam ik de spuitbus ter hand. Ik probeerde goed in m'n achterhoofd te houden dat ik heel rustig dunne laagjes aan moest brengen, omdat het afplakband amper hechtkracht heeft.
Dat geeft een groot risico op 'kruipers', mijn benaming voor verf die onder het afplakband terecht komt door capillaire werking.
Helaas ben ik blijkbaar toch te gretig geweest bij het spuiten, want dit was dus het resultaat...
Ik kan niet echt spreken van een mooie, onderbroken 1ste klas lijn, maar ik heb toch wat van dit voorval geleerd.
Hierboven schreef ik al over de satéprikker-methode, maar dat ging niet met de stippellijn. Het afplakband dat nog aanwezig is om het dak geen geel kleurtje te geven zuigt vrijwel meteen de alcohol op.
Daarnaast zijn de lopers bij de stippellijn zo dun dat ik op meerdere plekken de gele verflaag verwijderd heb... Het enige dat nog rest is, jawel, weer de verf verwijderen. In ieder geval het blauw moet weg, om een extra laagje geel te spuiten.
Hoe ik de stippellijn aan ga brengen blijft dus even een punt van twijfel: ik denk aan transfers, maar of die te krijgen zijn weet ik niet. Tot die tijd hou ik me denk ik maar bezig met het afmaken van de andere 3 bakken. Alle 2de klas ramen hebben inmiddels een zwart kleurtje gekregen (de randjes natuurlijk, niet het glas zelf)
Aanvulling, 6-9-2008: Ramen zwarten.
Na wat opruimen op een van m'n bureau's kwam ik het zakje met de ramen voor de eerste klas gelukkig weer tegen. Ik was even bang dat ik die voorgoed kwijt was en was dus erg blij met deze vondst. Ik ben toen maar meteen begonnen om alle ramen te 'zwarten'
De ramen die bij het Mastica setje geleverd worden zijn ten opzichte van het originele Lima-glaswerk al een hele verbetering, maar door de raamspijlen en sponningen een kleurtje te geven staat het nog net even mooier.
Benodigdheden
- Een paar satéprikkers
- Een watervaste stift (ik gebruik een Edding Mini-marker 0,5)
- Schuurpapier (korrel 400 voldoet)
- Kniptangetje (om de ramen los te knippen van de gietramen)
- Eventueel wat vijltjes om al te erge bramen vast te verwijderen.
Werkwijze
Pak een raam en verwijder dit van het gietraam.
Leg het raam daarna met de opstaande randjes op het schuurpapier. Dat is dus de kant waar je straks vanaf de buitenkant tegenaan kijkt.
Schuur het raampje nu lichtjes op en verwijder daarna het stof.
Pak nu een watervaste stift en ga hiermee over de opstaande randjes van het raam.
Als je uitschiet op het 'zichtbare' deel van het raam, pak dan een satéprikker en ga met de scherpe punt over de misser heen. Je zult zien dat de vlek zonder problemen verwijdert kan worden, zelfs zeer grote uitschieters heb ik zo goed kunnen behandelen.
Hoewel haast bij het wegwerken van een vlek niet geboden is, heb ik wel gemerkt dat bij de watervaste stift de inkt na 2 seconden al erg droog is. Daarna zul je harder (en meer) moeten wrijven om het vlekje te verwijderen.
Heb je echt te lang gewacht dan zul je de punt van de prikker even in de alcohol moeten dopen, en dan moet het geen probleem zijn om de 'oude' vlek te verwijderen. Aan het einde heb je zo een stel ramen met mooie zwarte sponningen.
24-5-2010. Al een hele tijd niets gedaan...
Na de stippellijn-misser, had ik even genoeg van het hondekop-viertje. Alles werd op de spoordijk geplaatst en ik ging me bezighouden met andere modellen.
Uiteindelijk ben ik maar begonnen met het verwijderen van de blauwe verf. Voorzichtig 'schrapen' met een glasvezelpotlood deed de blauwe verf verdwijnen, maar beschadigde ook de gele laag. Hier en daar is zelfs de primerlaag zichtbaar geworden.
Overigens was deze actie lachwekkend. De gele verflaag is echt belachelijk dik in vergelijking met wat ik nu presteer. Ik had toen echt de neiging om met 1 dikke laag verf snel klaar te zijn.
De stippellijn wil ik nu niet meer aan gaan brengen met een spuitbusje, maar met de airbrush. Daarvan kan ik gewoon veel beter de spuitkracht en hoeveelheid verf regelen. Ik vermoed dat ik het dan wel in 1 keer goed krijg.