Bijna vanaf het begin van mijn verbouw-activiteiten, stond een dergelijk apparaat op m'n verlanglijstje. Met zo'n stuk gereedschap zou ik hoogstwaarschijnlijk veel makkelijker fijne laagjes verf aan kunnen brengen vergeleken met een spuitbus.
Maar het is en blijft een kostbaar apparaat en zeker in het begin was voor mezelf nog helemaal niet duidelijk of ik wel verder wou gaan in het om- en verbouwen van modellen, wat de aanschaf ervan zou rechtvaardigen.

Tip: Ben je nog niet helemaal zeker of airbrushen wat voor jou is of niet, informeer dan eens bij mede-hobbyisten of een modelbouwclub en vraag of je misschien eens mag oefenen. Langsgaan bij een winkel die de nodige specialiteit in huis heeft op dat gebied, kan natuurlijk ook.

Naarmate de ombouw van m'n Lima hondekop vorderde, groeide ook de wens van het bezit en gebruik van een airbrush en geleidelijk zocht ik daar informatie over op.

Nadelen van spuitbussen

Opzich is er met spuitbussen prima te werken en er zijn hele aardige resultaten mee te halen. Naar mijn mening hebben ze echter een aantal belangrijke nadelen, te weten:

Airbrush: voordelen en nadelen

Als je slechts zo nu en dan eens een huisje of ander model van een ander kleurtje wil voorzien, kan je het beste bij spuitbussen blijven.
Wil je vaker modellen omspuiten, eens beginnen met (complete) zelfbouw van scenery of eens je eigen kleuren maken in plaats van de standaard spuitbuskleuren, dan ben je met een airbrush hoogstwaarschijnlijk beter af.

Heeft een airbrush dan alleen maar voordelen? Nee, het zou mooi zijn als dat wél zo was. De belangrijkste nadelen op een rijtje:

Mocht je over de aanschaf van een set denken, dan zijn er eigenlijk maar 2 regels:

Koop geen dure spuit om die vervolgens aan te sluiten op een bus met drijfgas. Op die manier heb je amper profijt van je dure gereedschap.
De druk zal tijdens het spuiten afnemen en de bus zal bevriezen. Dat laatste is niet zo'n probleem, het eerste is dat wel. Om de verf zo gelijkmatig mogelijk uit de spuit te laten komen wil je een constante druk en een compressor is daarom dé manier om je spuit van lucht te voorzien.

Mijn eigen aanschaf

Airbrush-pistool Badger 150 en potjes verf Ook bij mij speelde het kostenaspect een rol. Bij modelbouwzaken had ik wel eens airbrush-materialen gezien, maar van de prijzen sloeg ik stijl achterover. 350 euro en meer waren geen uitzonderingen.

Tweedehands materiaal was daarom mijn eerste keus, maar ja... je weet nooit of de vorige eigenaar goed voor zijn spuit gezorgd heeft. Wat de een 'goed schoongemaakt' vind, is voor de ander misschien een grote baggerzooi.

Alles is schoon te maken, maar ik had geen zin in eventueel vermoeiend schoonmaakwerk om de onderdelen schoon en open te krijgen.

Tweedehands set via beneluxspoor forum

Ik had het geluk in 2009 op het Beneluxspoorforum tegen een advertentie aan te lopen. Een meester-airbrusher moest zijn apparatuur verkopen omdat hij die wegens gezondheidsredenen helaas niet meer kon hanteren.

De compressor in de betreffende set was geen 'fluisterstil' type, maar ervaring met betere compressors had ik toch niet. Daarnaast zou de afzuiging van m'n spuitcabine ook herrie gaan maken, dus het had geen prioriteit.

Voor een zeer schappelijke prijs kwam ik in het bezit van een kleine compressor, 2 slangen, een glazen potje en metalen cup voor de bijbehorende spuit, een Badger 150.

Die wordt door sommigen verguisd vanwege de vele losse onderdelen - al leerde navraag mij op dat duurdere spuiten er net zoveel hebben - waarmee het schoonmaken geen leuke klus is. Ook de verfkwaliteiten met deze spuit worden niet door iedereen geprezen, maar voor mij voldoet hij vooralsnog prima.

Na het uit elkaar halen en het schoonmaken een paar keer geoefend te hebben - niet dat dat laatste nodig was, de vorige eigenaar had er perfect voor gezorgd - was het tijd om echt te beginnen met spuiten. Er was echter 1 probleem... De spuitnevel en de vrijkomende dampen.

Net als spuitbussen creëert een airbrush een spuitnevel. Ondanks de lagere druk wil je de dampen nog steeds niet inademen en is een afzuiging zeker aan te bevelen.
Een korte opmerking wat betreft de afzuiging: zorg voor een borsetlloze ventilator. De dampen die je afzuigt zijn over het algemeen ontvlambaar. Het risico op ontbranding daarvan is met een borstelmotor, hoewel te verwaarlozen, wel aanwezig.

Ik ging aan de slag met pen en papier en begon wat te schetsen... Mijn raam op het noordoosten van het huis kon immers naar binnen open. Dat is niet persé nodig, maar het maakt bevestiging van het een en ander wel een stuk makkelijker.
Na slechts 10 minuten had ik het geheel op papier staan en toog ik naar de bouwmarkt om het hout te kopen en te laten zagen. Ik koos voor 8 mm dik MDF. Dikker kon, maar daarmee werd de hele constructie erg zwaar en het in de raamopening tillen ervan alleen maar moeilijker.

Het idee

Een spuitcabine die in de raam-opening geplaatst wordt en via magneetsluitingen (officiëel heten ze magneet-snappers) de andere delen op zijn plaats houdt.
Door in het raamdeel een gat te zagen kan daar de uitlaat van een ventilator ingeschoven worden en kunnen via 2 PVC knietjes de schadelijke dampen afgezogen worden, rechtstreeks naar buiten.

SpuitcabineSpuitcabine Na een dag ploeteren, mocht het resultaat er zijn:

De spuitcabine volledig opgebouwd: het kastje boven op de cabine is de voeding voor de 24 Volt ventilator en is inmiddels vervangen door een ander, sterker exemplaar.

Hiernaast: Jaha... ik kan ook naar buiten kijken! Inmiddels is van de doorzichtigheid van dit stuk acryl (Plexiglas) nog maar weinig over...

De forse walsventilator in gebruik voor de spuitcabine-afzuiging De krachtige 24 Volt (borstelloze!) walsventilator die verantwoordelijk is voor de afzuiging, met aan beide kanten de PVC knietjes. De zuigkracht is zo groot dat de kamerdeur-op-een-kier opengetrokken wordt als ik de voeding op standje 'volle kracht' zet.

De PVC knietjes zijn inmiddels niet zo schoon meer...

Spuitcabine in het raam geplaatst, van buitenaf gezien En het wat aparte gezicht als je van buitenaf tegen de cabine aankijkt.

Nu kon ik eindelijk met m'n airbrush aan de gang!
Meteen heb ik wat verf uit een Humbroll blikje genomen en verdund met wasbenzine. Goed geroerd en in het glazen potje dat bij de spuit hoort, gegoten.

Van dat potje ben ik snel genezen. Zeker bij modeltreinen zijn de vlakken die je moet 'benevelen' niet groot en vereisen ze dus weinig verf. Het slangetje in het glazen potje dat de verf aanvoert vereist een redelijk gevuld potje om een 'sputtervrije' aanvoer van verf te verzekeren. Dat vereist meer verf, waarvan je een gedeelte niet eens in de spuit krijgt.

Al na 1 keer ben ik daarom overgestapt op het metalen cupje dat bij de spuit hoort. Daar lijkt in eerste instantie weinig verf in te kunnen, maar als je er eenmaal mee gewerkt hebt zul je merken dat je er bij wijze van spreken hele steden mee kan schilderen.
Ik zal eerlijk bekennen dat ik werkelijk versteld stond van de oppervlakte die je met een paar druppels verdunde verf kan spuiten.

Na nog wat geëxperimenteerd te hebben met de druk, vond ik het tijd worden om m'n eerste model te voorzien van een laagje verf.
Ik besloot met een van de sloop-opkoop modellen te beginnen, een simpel goederenwagonnetje, waar ik in totaal maar 3 (ok, eigenlijk 4) verschillende kleuren voor nodig had.

De mengverhouding voor de verf en de verdunner bedraagt 1:1, dus net zoveel verdunner als verf. Ik nam wat Humbrol bruin (133) en mengde tot dat een goed vloeibaar, egaal mengsel was. De dikte moet ongeveer overeenkomen met die van halfvolle melk.

Ik haalde de trekker over... en er gebeurde niets. Een onbenullig foutje, ik moest gewoon wennen aan het feit dat ik de trekker zowel in moest drukken en tegelijkertijd over moest halen om er verf uit te krijgen.

Al snel had ik door op welke druk ik graag spuit. Die waarde aflezen van de manometer is helaas onmogelijk vanwege de onnauwkeurigheid ervan. In ieder geval schroef ik de drukregelaar zover terug dat er nog net aan lucht uit de spuit komt, om hem daarna een halve slag terug te draaien. Daarmee zit ik op mijn ideale spuitdruk en komt er een rustige, fijne nevel uit.

Na een aantal laagjes nummer 133 (bruin) voor de bovenbouw, een aantal laagjes zwart uit een oud blikje Revell (iets wat hier en daar afgeraden wordt) voor de onderbouw, een mengsel van een grijs kleurtje (nr. 79) en zwart uit een recenter blikje (nr. 33) voor het dak, was het geheel zeer aardig in fantasiekleurtjes gespoten.

Inmiddels heb ik van het betreffende model het grote voorbeeld gezien, en klopt de kleur van de luiken eigenlijk niet, maar ik vind het model er aardig uitzien in zijn bruin-grijze jasje.

Metallics

Metallics spuiten is bijna een vak apart. De metaaldeeltjes zakken snel naar onderen of er blijft een vreemde laag bovenop de verdunner drijven, wat allebei enige spuitproblemen oplevert.
Een bij gebrek aan ervaring (vooralsnog) afdoende oplossing, is het goed omroeren/schudden van het mengsel en daarna zo snel mogelijk in het cupje van de spuit te gieten, om bezinksel te voorkomen.

Door de reflecties die deze verf oplevert krijg je tijdens het spuiten overigens snel de indruk dat er amper verf achterblijft op je model. Niets is minder waar. Kom dus niet in de verleiding meteen maar een paar extra lagen te spuiten of 1 dikke laag aan te brengen.

Lak

Waar ik nog minder ervaring mee heb is het spuiten van blanke lak. Ik kan er, tot nu toe, kort over zijn: ik haat het spul. Ik moet de druk behoorlijk opvoeren om geen sputterende spuit te krijgen, de aanvoer blijft sputteren en na afloop plakt alles waar geen lak hoort te zitten, de buitenkant van de spuit inbegrepen... Het schoonmaken ervan na een lakbeurt neemt ook twee keer zoveel tijd in beslag als met verf.


21-09-2011: Aqua Color verf van Revell: niet voor de airbrush...

Voor het spuiten van een DB-loc wou ik dit keer eens iets anders dan de standaard verf proberen. Ik besloot eens een paar potjes Revell Aqua Color te kopen. Acrylverf die in blauwe rechthoekige potjes verkocht wordt.
Om het voor de airbrush te kunnen gebruiken kocht ik er ook meteen een flesje Aqua-verf verdunner van dezelfde fabrikant bij.

BR 103 met potje Aqua lak van Revell ernaast Ik mengde de verf op dezelfde wijze als met wasbenzine en de 'traditionele' Revell potjes. Eerst wat verf in een klein glazen potje en daar vervolgens verdunner bij om dat tot een glad mengsel te roeren.
Uiteraard nam ik in plaats van wasbenzine nu de Aqua-verdunner.

Meteen nadat ik de verdunner bij de verf goot begon de boel te schiften. Bovenop werd een grauwe, half transparante laag zichtbaar met daaronder het pigment.

Ik roerde nog eens stevig, schudde het geheel wild een halve minuut door elkaar en roerde nog eens. Toen het mengsel meteen weer uiteen viel, herhaalde ik het proces nog eens.

Wat ik ook deed, hoe lang ik ook schudde of roerde, het 'mengsel' was gewoon niet stabiel. Ik heb het snel in m'n airbrushreservoir gegoten en gepoogd ermee te spuiten.

BR 103: loslatende verf op roostersKlontjes verf op BR 103 Kort gezegd: dat was een ramp. Ik moest de druk verhogen omdat de verf anders niet meegezogen werd en de spuit sputterde enorm. Na 15 seconden was er ineens geen verf-aanvoer meer en moest ik snel wat roeren en frotten in het cupje. Het pigment was naar onderen gezakt en had de aanvoeropening geblokkeerd.

Ik kon daarna weer even verder, om 10 seconden erna opnieuw te moeten roeren. Knap gefrustreerd heb ik m'n spuitklusje haasje-repje afgemaakt, wat hier en daar in de nodige lopers resulteerde.

De kap kon in de vensterbank uitharden, maar al snel bleek hoe slecht het resultaat was. Naast de lopers zaten overal spetters van het sputteren en diverse naden en fijne richels hadden vreemde slierten, alsof de verf er in draden uitgekomen was.

Toen de kap droger was, viel me ook op dat de verf weinig hechtkracht vertoonde. Ik kon met m'n vinger gemakkelijk zowel de laklaag als de primer-laag wegschrapen.

Omdat ik de primer dit keer minder tijd heb gegeven om te drogen, namelijk zo'n 9 uur in plaats van de voor mij normaal gebruikelijke 24 uur, zou dat ook daar te maken mee kunnen hebben. Een grondverf die de aqua lak niet verdraagt zou, gezien de resultaten, ook best een mogelijkheid kunnen zijn.

Het enige voordeel was dat de kap al heel snel stofdroog was, behalve op de plekken met een loper, die urenlang vloeibaar bleven.

Groot voordeel van deze verf is wel dat het er met een badje in warm water redelijk makkelijk weer af ging, al deed de spiritus het sneller en beter.
Ik besloot de Aqua verf niet meer aan te raken. Zeker niet toen ik, na een vraag over dat spul op het beneluxspoorforum las dat deze verf gevoeliger is voor beschadigingen, terwijl ik juist dacht dat deze 'lak' harder werd dan de traditionele verf.

Nadat de loc ontdaan was van de verf heb ik een nieuw laagje grondverf aangebracht en daarna bij de modelbouwwinkel een nieuw potje 314 gehaald. Dezelfde kleur, alleen nu in het bekende ronde blikje van Revell. Na dat op de gebruikelijke manier verdund te hebben de airbrush weer ter hand genomen en nu had ik in 1 keer een mooi resultaat.

Navraag op het beneluxspoorforum leverde op dat er meerdere mensen waren met deze problemen. Niet iedereen blijkt even gecharmeerd van Aqua-lakken en fasescheiding (schiften) was geen onbekend verschijnsel.

Vallejo-verf, maar goed, daar noem je ook een naam, schijnt prima te verwerken te zijn met de airbrush.
Een simpele conclusie: ik vergeet de aqua lakken en blijf voorlopig bij m'n gewone 'gifitge' Revell en Humbrol potjes.


10-10-2011: Over afplakken gesproken...

Kap van BR 103 na laagje beige verf De BR103 van Lima, waar ik het al eerder over had, besloot ik na 4 laagjes beige te voorzien van de aluminiumkleur op de roosters.

Voordat ik er aan begon ging ik eerst goed spitten in de foto's die ik her en der van het internet geplukt heb, om te kijken hoe de roosters precies geschilderd moeten worden.
Tot mijn grote schrik zag ik toen dat niet de roosters en alle richels daar omheen aluminiumkleurig moesten worden, maar alleen de roosters en de eerste richels daar direct omheen...

Dat betekende dus afplakken. Met de Hondekop in m'n achterhoofd, waar de 1ste klas-richel uitgelopen was op een fiasco, gaf ik het weinig kans. De Hondekop was vlak, dit model had overal richels, maar nog veel erger, ook klinknagels OP die richels.

Aan de andere kant moest ik de Hondekop met een Tamiya spuitbusje te lijf gaan, terwijl ik nu met de milde luchtstroom van m'n airbrush aan de gang kon. Maar dan nog... mijn ervaring was dat dunne reepjes afplakband te weinig houvast hadden om goed 'af te dichten'.

Kap van BR 103 met afplakband over lok en richels met klinknagels Nou ja, vol goede moed begon ik aan het afplakken. Eerst de zijkanten en daarna de boven en onderkant, want daarvoor hoefde ik geen masking-tape op maat te snijden.
De uitdaging zit 'm in alle richels tussen de roosters in. De horizontale richel tussen de 2 rijen roosters vereist een strip afplakband van 1,8 mm breed...

Ik plakte een strook van 18 mm breed zo recht mogelijk op een plaat plastic, en sneed er een lange sliert van en bracht deze aan op het model. Vervolgens ging ik met een scherpgesneden satéprikker over het plakband heen, om het over de klinknagels en 'in' de richel te duwen.

De verticale richels bedragen respectievelijk 2 en 3,2 mm breedte, wat dus weer snijwerk betekende. Ook die vervelend krullende slierten afplakband drukte ik zorgvuldig aan met de satéprikker.

Toen ik na 3 kwartier (ja, echt 3 kwartier) 1 kant gedaan had, begon ik aan de andere kant. Na anderhalf uur, herhaaldelijk opnieuw aandrukken van het plakband, stevig wrijven om de klinknagels te bedekken en te voorkomen dat het plakband juist daar omhoog zou gaan staan, was het tijd voor de airbrush.

Afgeplakte zijwand van kap van Lima BR 103 met aluminiumverf op afplakband en roosters Voor het roosterwerk heb ik een potje Revell nummer 61 (aluminium) gebruikt, wat inderdaad een metallic is. Metallics verwerken met een airbrush blijf ik iets aparts vinden omdat het spul zich zo apart gedraagd. Je ziet de pigmentdeeltjes duidelijk drijven en toch komt er 'kleur' op het model.

Na 1 niet-dekkend laagje (dat is nou eenmaal het mooie van een airbrush, je kan de laagjes geweldig dun aanbrengen) had ik eigenlijk zin om het plakband te verwijderen om te zien of ik last had van kruipers. Omdat er zoveel tijd was gaan zitten in het afplakken deed ik dat nu maar niet.

Na nog eens 2 laagjes metallic was het tijd om het afplakband te verwijderen. Voorzichtig haalde ik het plakband weg op plekken waar alleen de beige verf zat. Afplakken van vlakken waar ik m'n airbrushkunsten al op losgelaten had, had ik tot dan toe nog niet gedaan.

Kap van BR 103 met aluminiumverf op roosters, ontdaan van afplakband Maar de beige verf hield zich kranig en zat muurvast op de loc.
Met grote vrees begon ik aan het lospeuteren van al het band rond de roosters... dit móest haast wel de nodige kruipers veroorzaakt hebben...

Al m'n vrees was onnodig. Niets van dat alles! De roosters waren superstrak gelukt. Op slechts 2 plaatsen zat een kleine kruiper, zodanig klein dat dat met een satéprikker met wat alcohol bijna schadeloos opgelost kon worden.

Het kan dus wel: ik kan duidelijk merken dat ik in die 3 jaar die tussen m'n hondekop en dit model zit, stukken zorgvuldiger ben geworden als het op afplakken aankomt.

Aflakken...

Ja... daar ga ik weer. Dat was eigenlijk de eerste gedachte toen de BR103 op het punt kwam dat er transfers aangebracht konden worden.
Door veel fabrikanten van transfers wordt aangeraden voor het aanbrengen van de transfer(s) de ondergrond te voorzien van een laagje zijde- of satijnglans lak.

De vorige keer dat ik lakte was met een blikje nummer 135 van Humbrol en bepaald een regelrechte ramp. Het spul spoot verschrikkelijk moeilijk en alles plakte naderhand.

Ik had op het modelspoorforum gelezen dat meerdere mensen goede ervaringen hadden met de lak in het glazen potje van Humbroll.

Potje Humbrol Satin Cote transparante lak naast een Lima BR103 Dat besloot ik ook eens te proberen. Het was wel spannend, want de betreffende lak moet met terpentine verdund worden. Of de kap en de onderliggende verflagen dat gingen verdragen was even de vraag.

Ik mengde het op de manier zoals ik normaal met verf doe en goot het in het cupje. Dat was even een andere ervaring! Ik kon nu rustig spuiten zonder gesputter of plakkende vingers.

Het enige nadeel dat ik kan optekenen is iets dat puur met ervaring te maken heeft. Ik vind het heel moeilijk te bepalen of ik een 'dekkende' laag lak gespoten heb of niet. Voor de zekerheid herhaalde ik het lakken een dag later, om een extra laag aan te brengen.


13-2-2013: Lekkage...

Om niet voor 1 spuitklusje m'n airbrush schoon te moeten maken, spaar ik de zaken over het algemeen een beetje op.
Ik had 4 modellen netjes schoongemaakt om te gaan spuiten en sloot de airbrush aan. Ik spuit altijd eerst wat vloeistof door om te kijken of alles werkt zoals het hoort en daarbij viel op dat de luchtstroom regelmatig pulseerde.

Voordat ik er verf in zou stoppen, wou ik de oorzaak achterhalen. Het kon bijna geen vuil zijn. Daarvoor was het probleem te regelmatig en te gemakkelijk te reproduceren.
Desondanks haalde ik toch de hele spuit uit elkaar, maar alles was prima schoon.

Ik draaide alles weer in elkaar en voegde op elk schroefdraad wat nieuwe vaseline toe ter extra afdichting, maar dat hielp niet.
Pas toen merkte ik bij het indrukken van de trekker een 'stoot' lucht bij m'n middelvinger, die ik altijd om het uitsteeksel van het ventiel gevouwen heb.

Badger 150 airbrushpistool met luchtbellen rond lekkage Voelde ik het goed of was het slechts bedrog?

Ik besloot een gas-fitters trucje toe te passen en pakte een fles afwasmiddel. Ik verspreidde een druppel over de naad waar ik het lek vermoedde. Ik drukte de trekker in en jawel, de luchtbellen kwamen me rijkelijk tegemoet.

Tussen het ventiel en het huis van de spuit zat een fors lek. Het waren niet een paar luchtbelletjes, maar heel veel luchtbellen, wat aangaf dat er iets goed mis was.

Ik schroefde ook het ventiel geheel uit elkaar om het schoon te maken. De kans dat daar verf zit is zo goed als 0, maar goed. Ook daar voorzag ik het diverse schroefdraad van vaseline en draaide het geheel weer in elkaar, helaas zonder resultaat...


01-08-2013: Een poging tot herstel...

Zakjes met Badger airbrush reserve-onderdelen In Amsterdam kocht ik enkele reserve-onderdelen voor Badger-spuiten. Het meest belangrijke wat ik zocht was een nieuw ventielhuis, maar helaas was dat er niet. Met een nieuw ventiel en een nieuwe ventielhouder wou ik het ook best proberen. Dat koste me geen fortuin en zeker voor het lage bedrag waar ik de hele set ooit tweedehands voor had gekocht mocht ik er best wat aan besteden.

Helaas hielp dat beide niet en bleef de airbrush verschrikkelijk veel lucht lekken.

Ik begon te twijfelen: ik kon een nieuwe spuit kopen en met de huidige compressor door blijven werken, maar eigenlijk was ik beiden een beetje zat. Zowel een nieuwe spuit als compressor zou eigenlijk wel mooi uit komen.

Ik besloot er een aantal nachtjes over te slapen...


24-08-2013: Een nieuwe start!

Tja, 'hoe nu verder?' Was de gedachte. De Badger spuit deed het niet goed meer dus een nieuwe spuit was eigenlijk onontbeerlijk, vooropgesteld dat reparatie niet meer mogelijk was.

Ik begon wat te zoeken op internet en had, na veelvuldig lezen, een top 3 van spuiten waar ik wat uitleg over wou krijgen bij de betreffende zaak waar ik nieuwe spullen aan zou schaffen.

Een nieuwe compressor stond, na er kort over nagedacht te hebben, ook op m'n verlanglijstje. De herrie stond me nog het minst tegen van de compressor waar ik mee begonnen was. Het gebrek aan een drukvat was me inmiddels een doorn in het oog.
Steeds moest ik even stoppen met spuiten, de spuit buiten het werkstuk brengen, de compressor aan laten slaan en weer verder gaan met spuiten, omdat de druk net te laag werd.

Als ik per ongeluk de trekker bleef overhalen kwam er een druppel aan de spuit te hangen die dan spetters op het model spoot als de druk weer toenam. Nee, met m'n huidige compressor had ik het wel gehad en daar moest zeker iets beters voor komen.

Uiteindelijk ben ik op 24 augustus 2013 naar Airbrush Services Almere in (wat toevallig) Almere gegaan.
Ik nam ook m'n Badger spuit mee, in de hoop dat daar wel alle reserve-onderdelen te vinden waren.

M'n oude spuit werd buitengewoon vakkundig gerepareerd. De nozzle bleek onzichtbaar stuk, wat het pulseren veroorzaakte. Ondanks dat zocht ik ook een nieuwe spuit uit. Om kort te zijn: de Badger 150 is een aardige spuit, maar voor mijn handen niet de handigste. De betreffende spuit is een zogenoemde onderlader (de verf wordt aan de onderkant aangezogen) en daardoor zat het cupje altijd met m'n vingers in de weg.

Mensen zeggen altijd tegen mij dat ik slanke, maar vooral lange vingers heb, wat ook beaamd werd door de verkoper. Dat verklaarde ook waarom ik de spuit eigenlijk verkeerd vasthield en het cupje nogal in de weg zat. Hield ik 'm op de juiste manier vast, dan 'viel' het huis van de spuit gemakkelijk tussen m'n duim en wijsvinger in waardoor ik weinig controle had over de spuit.

Evolution 2-1 Airbrush met verlenghuls De keuze voor een Evolution 2-in-1 van Harder & Steinbeck was dan ook snel gemaakt. Een verlenghuls die het huis van de spuit met 3 centimeter verlengd zorgt voor een zeer prettige grip en een verhoogd gewicht, waardoor de spuit rotsvast in m'n hand ligt.

Het grootste voordeel van deze spuit is toch wel het feit dat dit een bovenlader is. De verf 'loopt' onder invloed van de zwaartekracht vanzelf de spuit in, waardoor je nooit meer een restje verf overhoud waar je niets mee kan. Want, hoe klein het cupje van de Badger ook was, 2 druppels verf bleven altijd achter in het cupje, omdat die niet meer aangezogen konden worden.

Nog handiger vind ik de snelkoppeling, al is dat niet spuitgebonden. Ik kan de spuit nu gemakkelijk loskoppelen van de slang zonder te hoeven schroeven, waardoor ook het afdichtringetje tussen koppeling en spuit niet meer weg kan raken.

Overigens kun je dergelijke verloopjes voor iedere spuit krijgen. Voor een klein bedrag kocht ik een extra verloopje zodat ik m'n Badger spuit ook op deze manier aan kan sluiten.

EuroTec 20A airbrush-compressor Nadat een Euro Tec 20A compressor, een extra naaldset voor de Evolution spuit, diverse verloopjes en andere extra's aangeschaft waren verliet ik tevreden de winkel.

De compressor is werkelijk een verademing. Hoewel ik m'n oude echt niet buitengewoon luidruchtig vond, is het prettige koelkast-gebrom van de Euro Tec 20A toch wel fijn.
Het drukvat is natuurlijk uitermatige prettig. De luchtstroom is nu constant en de compressor staat niet meer constant aan en uit te schakelen.


21-10-2015. Meer gemak

Naarmate ik meer ervaring met m'n nieuwe spuit opdeed zijn me een aantal dingen positief (en negatief) opgevallen.

Het is een groot voordeel gebleken naast de 0,2 en 0,4 millimeter naaldset, die beiden meegeleverd worden, ook de extra fijne naaldset (0,15 mm) aan te schaffen. Met de betreffende naald kan zo enorm fijn ge-airbrushed worden dat voor sommige kleine klusjes minder afplakwerk nodig is.

Hoewel dit niet eerlijk is om dit puur op de spuit te gooien (voor de Badger 150 zijn ook fijnere naalden en spuitmonden te krijgen) heb ik wel de indruk dat de Evolution gewoon makkelijker spuit. De hoeveelheid benodigde verf (2 of meer druppels) omdat dit een bovenlader betreft, vind ik het allergrootste pluspunt.

Pluspunt nummer 2, waar de Badger echt in het nadeel is, is het montage-gemak van de spuit. De Evolution is zonder gereedschap volledig uit elkaar te halen en weer in elkaar te zetten, waar bij de Badger een sleuteltje nodig is om de luchtkop los te draaien. Daarbij komt, eenmaal los, ook een klein kunststof ringetje vrij, dat gemakkelijk op de grond valt, hoe zorgvuldig de spuit ook uit elkaar gehaald wordt.

Daarnaast telt de Evolution een los onderdeel minder: de trekker en beugel die de naald achteruit duwt, zijn 2 onderdelen die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Bij de Badger was de trekker een los onderdeel, net als het beugeltje. Vooral het beugeltje opnieuw plaatsen na reiniging van de spuit, was niet makkelijk.

Er is naar mijn mening 1 belangrijk nadeel: de Evolution 2-in-1 wordt smerig. Erg smerig. Waar de Badger bij gebruik eigenlijk alleen bij het punt waar de verf aangezogen werd z'n sporen naliet in het huis en op de naald, zit bij de Evolution al snel alles onder.

De Badger reinigde ik zo nu en dan wel eens door middel van een proces dat ik alleen maar als backfiring kan omschrijven. Door de spuitmond te blokkeren zal de lucht in de verfbeker geblazen worden, wat extra reinigt.
Bij de Badger geen probleem: het vuil kwam niet voorbij de beker-aansluiting.
Met de Evolution kun je er zeker van zijn dat de hele spuit daarna onder zit, tot de naaldhouder aan toe.

Verder dan dat vind ik de Evolution een prima spuit. De opmerking van de verkoper, dat ik m'n Badger waarschijnlijk niet meer aan zou raken, was juist...


Moeilijke naaldkap

Spuitkop van Evolution 2-in-1 met naaldkap Iets waar ik snel achter was, was de andere vorm van de naaldkap.
De Badger heeft deze ook, maar heeft geen gaatjes en lijkt meer op een kroon.

Bij de 2-in-1 zitten er een aantal gaatjes rond de uitgang van de spuit. En je raadt het al: er komt verf in die gaatjes. De kroon van de Badger werd ook smerig, maar die van de Evolution is veel moeilijker te reinigen vanwege die gaatjes.
Daar de airbrush prima werkt zonder de naaldkap, besloot ik deze al snel weg te laten als ik ging spuiten.

Op de foto zie je de spuit met en zonder naaldkap.

Het voordeel is dat je de naaldkap niet schoon hoeft te maken, het nadeel is dat je verschrikkelijk op moet letten dat je de naald (en nozzle) niet beschadigt. Die naaldkap zit er namelijk niet voor niets.

Oefenen met de airbrush op de panelen van mijn spuitcabine Een andere tip waar ik inmiddels achter ben: hou enkele vellen A4 papier bij de hand. Op deze manier kun je aan het eind van je spuitklusje nog wat oefenen met de resterende verf.

Ik doe dat op de panelen van m'n spuitcabine, maar erg handig is dat niet. Normaal spuit ik richting het plexiglas ruitje, niet met de spuit naar links of rechts wijzend. Daardoor oefen ik iets andere bewegingen dan gebruikelijk, maar het zal vast z'n voordelen hebben.

Voordeel: als je het zat bent, spuit je het gewoon weer over.


18-4-2017: Kroonkurken als 'mengbeker'

Kleine spuitklus op de kop van een BR103 van Lima Voor het spuiten van kleine foutjes of beschadigingen, meng je al snel teveel verf, helemaal als je de ultrafijne naald in de airbrush gebruikt.

Zeker met de kleine mengpotjes die ik heb, gebruik je al snel veel meer verf én verdunner dan je eigenlijk nodig hebt. Dat is zonde van je verf, maar zorgt ook voor een hoger verbruik van oplosmiddelen. Naast je eigen portemonnee heb je dus ook het milieu er nog mee.

En: al die mengbekers en potjes, moet je ook weer schoonmaken. Dat kost nog eens extra middelen en papiertjes, wattenstaafjes en wat al niet.

Hoewel acryl-verf steeds meer terrein wint, werk ik nog veel met aklyd-verf. Voor een kleine spuitklus aan de BR103 van Lima, gebruikte ik daarom eens een kroonkurk als 'mengbeker'.

Een potje verf van Revell, een mengpotje en een kroonkurk die al gebruikt is als mengbeker De voordelen zijn dat er maar weinig verf en verdunner in past en je het geheel niet persé schoon hoeft te maken. Uit laten harden en daarna gewoon weggooien, is makkelijker.

Het nadeel is dat je de kroonkurk zelf eerst schoon moet maken en die bij het openen van het biertje of wat dan ook, niet teveel gekromd wordt.

Toch bleek dit een goede oplossing te zijn om het gebruik van papier en oplosmiddel flink terug te dringen. Daarnaast wist ik nu zeker dat ik maar enkele druppels verf gebruikte, waardoor ik ook minder lang de airbrush hoefde te legen.

Tot zover een overzicht van mijn airbrush-ervaringen...