De laatste dag waarop ik door het land zou reizen met het openbaar vervoer.

De vorige dag had ik een bericht gekregen van m'n moeder die meldde dat BBA weer
reed, maar ik had m'n telefoon op dat moment natuurlijk uit staan.

Met die boodschap was het niet moeilijk een besluit te nemen over de richting:
Vandaag zou het Den Bosch en omstreken worden, voor de bussen van BBA.

Dus wederom met de 104 (Purmerend Korenstraat - Amsterdam Centraal station) naar de
nationale hoofdstad getogen, bewapend met fototoestel, anderhalve liter water, en
een flinke broodvoorraad.

Op het centraal station is Citypendel 2026 weer te zien.

Ik neem de intercity richting Nijmegen, en die loopt op Amsterdam al goed vol: onder
andere een drietal jongeren die rijstpapieren lampen met zich meezeulen en deze bij
elkaar gepropt tussen de vloer en het plafond van de wagen weten te krijgen.

Uitgestapt op Utrecht merk ik al meteen een vreemd tikkend - en tussen de tikken door
knetterend - geluid op.
Mijn vader had me al eens verteld dat er ergens een stuk bovenleiding was waar flinke
vonken over moesten springen (niet zichtbaar overigens) omdat de knallen boven alles
uitkwamen, maar hier moet dus ook iets zitten: het knettert, en laat ongeveer twee keer
per seconde een tik horen (niet hard, maar duidelijk hoorbaar)

Goed, de hele reis vanaf Utrecht naar Den bosch sla ik over: geen foto's en daarnaast is
die reis niet zo interessant.

En dat is een heel verschil met 2 dagen geleden:
BBA rijd weer, het busstation is omgeven door mensen, er staan bussen, en het
regent niet, alhoewel dat laatste niets met BBA te maken heeft is het wel erg
bepalend voor het plaatje.

Het is even wennen: met de vele uursdiensten die BBA rijd, wacht iedereen geduldig
op 'zijn' bus.

Zodoende heb ik ook even tijd om wat bussen te vereeuwigen:
De bus waarmee ik (zo zou later blijken) naar Tilburg zou reizen; de bus keerde
volledig om, en bleef een paar minuten weg, waarna deze als bus naar Tilburg zijn
passagiers op kwam halen.

Ik ga in de rij staan om de bus naar Tilburg te nemen.
Bij de chauffeur staart een half afgesleten sticker met: 'Toon uw vervoersbewijs
of 65+ pas' me aan, dat is lang geleden dat ik die gezien heb.
Ik wil eerst bij een vis-a-vis zitplaats plaatsnemen: daar zit echter een flinke bak
in de vloer, waardoor je bijna met het hoofd tussen de kniëen zit. Daar ik van plan ben
de volledige rit naar Tilburg te maken besluit ik na een paar seconden toch maar een
andere zitplaats op te zoeken.

De bus - een oude Berkhof - is behoorlijk warm, maar dat is misschien geen overbodige
luxe, voor de gigantische duur van de rit die ik zal maken (ik kon me niets voorstellen
bij een ritje van Den Bosch naar Tilburg, maar onderweg kwam ik erachter dat die rit
heeel wat langer duurde dan ik in eerste instantie dacht)

Na een tijdje gewacht te hebben op andere passagiers, komt een gehaaste chauffeur
aanrennen: waar zijn collega heen is 'want hij zou met hem meegaan, want hij heeft
zich verslapen en is te laat voor de dienst'
Onze chauffeur lacht met een sarcastisch toontje, waarna er een snel (voor mij
onverstaanbaar) Brabants gesprek gevoerd wordt.
Daarna wordt de deur gesloten, en het heerlijke - voor mij slaapverwekkende - Berkhof
geronk van de motor wordt hoorbaar.

De bus is oud, dat is wel duidelijk: de hoofdsteunen zijn rubberen delen die over de
stoelen heen staan, en de stoelen zijn niet echt zacht meer te noemen, maar hebben wel
het Berkhof 'onderuitzakgevoel' van onze - door Arriva verstoten - Berkhofjes.

Vrij kort na vertrek voert de route over een weg van betonplaten, een paar minutenlang
knalt de bus over de naden in het wegdek, waarbij het muntenbakje aangenaam mee rammelt.

Uiteindelijk rijd de bus door een zo te zien rijke buurt: gigantische huizen aan
beide zijden van de weg, en diezelfde weg is pittoresk omgeven door een zo te zien
oneindige laan van bomen.
Vooral scholieren stappen op deze tijdstippen in en uit, een ding verbaas ik me steeds
over: iedereen loopt naar voren: kan men er achter dan niet uit?
Het antwoord is simpel: waar bij ons de achterdeuren in het midden van de bus
zitten, zitten die bij deze bus helemaal achteraan, en dus loopt iedereen die meer
vooraan zit naar de voordeur.

Met een heerlijk vaartje door allerlei dorpskernen karrend en met de herfstkleuren
sterk afstekend tegen het vaak supergroene gras is het alleen maar genieten
van ouderwets comfort.

Zo nu en dan wordt er even gestopt om een praatje te maken met 'die ene' die 'altijd
daar en daar wacht' waarna (om op tijd te blijven) het gas weer stevig ingetrapt wordt.
Aanplakposters voor optredens in buurthuizen en stamcafé's komen ook regelmatig voor-
bij. Ik overdenk alles eens: wat een bofkont ben ik toch: elk kwartier een verbin-
ding naar Amsterdam: en zelfs 2 buslijnen die de hoofdstad aandoen. Daarnaast nog de
nodige bussen vanaf ons busstation (Tramplein) naar Amsterdam, en in het opzicht van de
uursdiensten regelmatige verbindingen naar de kleinere dorpen rond Purmerend... Ik zou
de bussen bijna adopteren naar Waterland...

We draaien net niet de snelweg op, maar kiezen een afslag die over een industrieterrein
voert, waar zowaar nog iemand uitstapt ook.
Langzaam verschijnen er steeds meer routeborden richting de duinen bij Kaatsheuvel, en
zijn er steeds dichtere bomengroepen langs de weg te herkennen.

Plotseling rijden we een verlaten terrein op: het blijken de bushaltes bij De Efteling
te zijn, een pretpark waar ik nog nooit geweest ben (en wat ik ook niet van plan
ben overigens) De bus loopt leeg, en loopt daarna ook weer behoorlijk vol.
Na ongeveer 5 minuten gewacht te hebben, word de deur weer gesloten en draaien
we de 'parkeerplaats' weer af.

Voor korte tijd draait de chauffeur de snelweg op, en aan beide zijden zijn de
prachtig gekleurde bomen met de zon erop een prachtig gezicht.
Helaas duurt de rit ook niet lang meer, de bebouwing wordt steeds hoger (en lelijker)
Na onder het spoor doorgereden te zijn draaien we dan ook het busstation op.

Het busstation ziet er rustig uit, door het treinstation dendert nog net een goederen-
trein, waarvan ik de achterkant nog net kan bekijken.

Een tweede goederentrein komt echter al vrij snel de bocht om, en het driespan van
6400'en maakt een imposant geluid.

Henry (6458) en (mogelijk) 6473 en een onbekende 6400 komen door station Tilburg
met een goederentrein:

Nu snap ik ook waar modeltreinfabrikant Märklin het grijze dak en roosters voor
hun 1600 modellen vandaan heeft:

Loc 1618 veilig opgeborgen bij een werkplaats van Nedtrain in Tilburg: voor hem
staan nog wat 1600'en en onder andere een zwarte Class 66 loc.

Lettende op de seinen, verwacht ik opnieuw een goederentrein, en al vrij snel daarna
bevestigt het zoemende geluid van weer een driespan 6400 diesel locomotieven mijn denken.

Anton (6459), Theo (het nummer weet ik niet) en een onbekende 6400 zijn net onder de
kroepoek doorgereden en hebben zojuist weer extra gas bijgekregen.

Net na het nemen van bovenstaande foto komt deze stan ICK materieel
binnenrijden, het sluiten van deze deuren blijft een wat apart gezicht.

Ik besluit even terug te lopen naar het busstation in de hoop een gele DAF (want daar
ben ik voor gekomen) te kunnen bewonderen, maar nee, helaas, een dergelijke bus kan ik
waarschijnlijk wel vergeten.

2 Den Oudsten DAFjes: ze zijn wel geel, maar niet de DAFjes die ik zoek, links van mij
staat (amper in beeld) een bus van De Lijn (België) uit te rusten, de chauffeur leest
(met zijn voeten op het stuur) rustig zijn krantje.

Een blik vanaf de 'uitgang' van het busstation: het is een nogal chaotisch busstation als
je het mij vraagt: de bussen van BBA komen aan de achterkant het station op rijden, de
Tbussen (Vervoersbedrijf van Tilburg?) aan de andere kant.
De laatste rijden een rondje om vervolgens het busstation weer te verlaten.

Links in beeld staat een 'van Hool' te wachten op de terugrit na zojuist aangekomen te
zijn als lijn 2. In het midden een 2de Tbus, die op het moment geen dienst heeft.
Rechts stopt een bus van 'Saben' (?) Tours, en zo snel ik steeds kan zien zijn het niet
zulke bijzondere dingen, maar toch stappen de meeste mensen met flink wat bagage uit.

Zo, dat is een oudje... is de eerste gedachte die bij me opkomt wanneer ik deze bus
zie stoppen.

Erg oude DAF als Tbus naar Reeshof, naar dit soort bussen, ben ik ongeveer op zoek, ik
besluit echter niet in te stappen, want het is inmiddels al aan de late kant, en zeker
wanneer ik terugdenk aan de ritduur van de bus van Den Bosch naar Tilburg, zit ik niet
zo te wachten op een busrit naar een onbekende bestemming.

Die DAFjes blijken dus geen uitzondering te zijn: er rijden er een stuk meer rond dan
ik in eerste instantie dacht.

Blik op het busstation vanaf de 'BBA ingang' gezien.

Inmiddels wordt me wel 1 ding duidelijk: de meeste (wachtende) passagiers lijken niet
erg gecharmeerd van de fotocamera, er wordt regelmatig omgekeken, of snel omgedraaid
wanneer ik de camera richt (en niet eens specifiek op de passagiers overigens)

Op de wachtplaats bij de ingang van het busstation werd wederom een Volvo geplaatst, en
aan de chauffeur vraag ik naar 'dé' gele DAFjes, want nu ik er nog steeds geen één
gezien heb, heb ik niet veel hoop meer. In de zucht voor zijn antwoord is bijna een
gevoel van weemoed te ontdekken, en krijg ik het antwoord 'dat er daar inderdaad niet
veel meer van zijn maar dat hij ze wel voor me weet te staan'
Ik heb het adres van BBA Tours gekregen, waarvoor ik de chauffeur bedankte.
Voor de foto heb ik overigens (om al teveel overbelichting te voorkomen) m'n hand een
klein beetje voor de lens gehouden.

Ik besluit terug te lopen naar het station, waar mij - in de tunnel naar het perron
toe - de geur van verse kit me tegemoet komt, zojuist waren er nog een paar mannetjes
bezig wat af te werken aan het plafond.

Op het meeste buitenste spoor staat loc 1762 te wachten op verdere diensten.

Het is tijd om (voor de laatste keer deze herfstvakantie) op huis aan te gaan koersen.
Ik neem dezelfde buslijn die me op de heenweg van 's Hertogenbosch naar Tilburg
bracht, en nu (uiteraard) de andere kant op vertrekt.

Deze rijd alleen een totaal andere route terug dan heen, en zodoende verloopt de rit
dan ook sneller. We rijden kort door Tilburg waarna we al vrij snel het mini bus-
station aan de snelweg weer op draaien.

Na daar weer vertrokken te zijn stoppen we ongeveer een kwartier daarna op een tweede
busstation, rechts van ons staat een tweede bus, daarvoor staat een buurtbusje.
Ik weet niet waar we op wachten, maar met de uitlaatgassen rijkelijk de bus instromend
stappen er een paar mensen uit de bus en het buurtbusje naast ons in 'mijn' bus.
Nadat er een tweede buurtbusje aangekomen is waarmee ook een paar passagiers uitgewisseld
zijn, is het startsein gegeven: Verstoppen! Alle bussen en busjes staan in dezelfde rij
om te vertrekken: nadat we eenmaal weg hebben kunnen komen van de file die zich langzaam
op de rijbaan voor ons heeft gevormd zijn alle vierwielers in een mum van tijd vertrokken.

Veel sneller dan ik verwachtte rijd de bus 's Hertogenbosch binnen, waar ik de
Intercity richting Haarlem neem, en op Amsterdam uitstap.
In Amsterdam aangekomen neem ik de (inmiddels overbekende) 104 richting Purmerend.
De Scania is (zoals vrij gewoonlijk) koud, en de koude lucht stroomt dan ook weer
heerlijk langs de ramen naar beneden.
Vlak voordat we de 'Splitsing' opdraaien werp ik een blik naar links, en zie de lucht
waanzinnig mooi verlicht worden door de ondergaande zon: mooier dan dit kon de
herfsttoer niet eindigen.
Snel druk ik op het knopje om op de halte 'Pontje' uit te stappen, daar schiet ik een
paar plaatjes, terwijl alle bussen stampvol voorbijzoeven.

Ik heb er maar een paar woorden voor: WAUW (de andere woorden komen zodirect)

Waterland op z'n best: de schoorstenen van de Hemcentrale op de achtergrond, de
hoogspanningsmasten die langs de A7 voeren, en op voorgrond het dorp

Een mooier einde dan dit bestaat niet: ik blijf nog even een minuut met open mond staan
kijken hoe de zonsondergang wat roder kleurt, en besluit dan de eerstvolgende 104 of 107
te nemen.
Met een stevige wind die over het nogal vlakke land waait, steek ik ruim van te voren
m'n hand uit om een nogal volle Ambassador een stopteken te geven, ik stap in, en kijk
hoe de zonsondergang van mooi oranje naar rood gaat, om vervolgens helemaal te verdwijnen.

Voor de eerste en waarschijnlijk laatste keer ben ik uitgestapt op een van de ponthaltes,
Arriva heeft met ingang van de nieuwe dienstregeling (10-12-06) maar besloten er niet meer te
stoppen: want dat is zo hinderlijk voor de andere reizigers... tja wanneer je mensen
vervoert willen die er ook wel eens uit, zullen we de bussen alleen nog maar van begin
naar eindpunt laten rijden? scheelt zo in de rijtijd!

Deze 3 dagen Openbaar Vervoeren hebben me tot inzicht gebracht: ik mag verdomd blij zijn
dat ik in een regio rond Amsterdam woon, met de vele busverbindingen in mijn stad, en
rondom Amsterdam.
Als dan alleen de vervoerder van die busverbindingen in de stad en rondom die stad een
beetje hersens zou hebben zou het al een stuk leuker worden, maar misschien moet ik maar
gewoon niet klagen en eens kijken naar het Oosten en Zuiden van het land, waar uur-
frequenties de normaalste zaak van de wereld zijn.

De hefst was mooi, de vakantie was mooi, en... Nederland is zo slecht nog niet...