OV chipvraag bij loket van het GVB: "Wow, dat weet ik niet, ik zit hier alleen maar!"

Voordat ik het kantoortje binnenloop dirigeer ik een stuk of 12 toeristen van de OV-chipkaart automaten naar het GVB kantoortje, na een 'demonstratie' hoe slecht het chipkaart systeem werkt. Helemaal eerlijk was mijn demonstratie niet: mijn plan was de metro in te stappen met mijn chipkaart, die ik, terwijl ik voor een van de poortjes stond, niet bij me bleek te hebben. Om de toeristen af te raden een chipkaart te kopen hield ik mijn portemonnee, die nog in mijn jaszak zat voor de lezer, die daarop telkens 'probeer opnieuw' verkondigde: in mijn portemonnee zit namelijk ook een identiteitskaart met een chip, die op precies hetzelfde principe van uitlezen berust. Daarnaast reageren de OV-chipkaartlezers ook nog perfect op de toegangspas die ik voor school nodig heb, en natuurlijk op precies dezelfde manier uitgelezen wordt.
Echt veel maakt het toch niet uit: ook met OV-chipkaart hebben de saldolezers moeite met het lezen van m'n pas. Soms zegt de automaat ineens 'probeer opnieuw' terwijl je de kaart allang verwijderd hebt uit het leesbereik.

Ik stap het kantoortje van het GVB binnen, waarvan beide deuren openstaan. Binnen
ruikt het alsof er zojuist een stinkbom afgegaan is, er hangt een stevige lucht van rotte eieren.

Ik ben vrij snel aan de beurt, en leg mijn vraag voor.

"Goedemiddag, ik heb gehoord dat er test-teams rondom de OV-chipkaart zijn, of geweest
zijn, zijn die er nog steeds en wat houd het precies in?"
"Wat zijn dat?" Zegt de mevrouw achter de glasplaat zo Surinaams als maar kan.
Even denk ik na: wat zijn dat? Ja uh, teams die de ov-chipkaart uittesten?
"Teams die de ov-chipkaart uittesten?" Probeer ik.
"Wat doen die dan?"
"Kijken of dat ding wel werkt," zeg ik zo vriendelijk mogelijk (hoe moeilijk wil je het maken zeg...)
"Wow, dat weet ik niet, dan moet je de klantenservice bellen, ik zit hier alleen maar!"
Zegt de gezette vrouw, terwijl ze mij een briefje overhandigt met nummers van de
klantenservice en informatie over stremmingen van tram en metrolijnen.

Zo gaat dat dus, zo wimpel je klanten af. Ik twijfel even sterk of de 12 toeristen die ik
zojuist in groepjes van de Chipkaart automaat naar het GVB kantoortje verwezen heb, wel een
kaartje hebben gekregen, en niet door mevrouw naar de strippenkaart-automaat verwezen zijn.

Ik loop het kantoortje weer uit, en loop richting de bus terug naar huis, daarvoor natuurlijk nog even een ondergronds chipkaart-doorsteekje plegende, wat natuurlijk gewoon goed gaat. Het zal wel een foute keus blijken nu al naar huis te gaan. De Scania bus (van Arriva, voor de duidelijkheid) waar ik instap blijkt voor het eerst warm te zijn. In die bussen is het vrijwel nooit warm: de airco staat bijna altijd aan, ook als het buiten maar 15 graden is, en als de airco dan een keer een reden heeft om aan te staan dan blaast hij de koude lucht op je benen en armen, die daardoor steenkoud worden.
Ik neem plaats op de verhoogde stoeltjes vlakbij het harmonicagedeelte van de verlengde bus. Wanneer ik merk dat het bij het stoeltje het dichtst bij het raam nog wat warmer is, ga ik even verzitten. Kort daarna komt een verstikkende deken warme lucht over me heen. Als ik mijn hand bij de ventilatie-uitgang houd brand ik me bijna. De lucht is gloeiend heet, en ook passagiers achter mij hoor ik zuchten onder de hitte. HA. Ik ben eindelijk eens niet de enige die de temparatuur, op zijn zachtst gezegd onaangenaam vind. Nadat ik kort wat gelezen heb in het foldertje over reizen met een abbonement en de OV chipkaart, vind ik het genoeg, en besluit ik de chauffeur toch maar eens het defect aan de ventilatie te melden. De chauffeur krabt zuchtend op zijn hoofd: "ja, ik weet het, ik kan er niets aan doen, dat ding is stuk, hij hoort 'm eigenlijk op 20-21 graden te houden, maar de thermostaat is kapot, en dus staat ie op 33 graden..."

Ik ga weer zitten, en stap voor de verandering, maar vooral vanwege de hitte, eens twee haltes eerder uit dan normaal.