Deel 23: Nog wat chipkaartreizen en een triest jaaroverzicht: 17 claims in bijna 2 jaar.

Incident... incident... Tot ziens incident!
Ruzie
Oyster, Suica en aanverwanten.
NS paal en GVB paal
Hallo...Tot ziens!
Een triest overzicht
Houston, we have a problem.
Radio.

2 maanden geen artikel meer, maar nu toch weer wel. Het was eigenlijk de bedoeling dat dit als een jaar-afsluiting van 2008 zou gelden, maar daar kwam ik niet echt aan toe.

Over de kop gesproken: de 17 claims in bijna 2 jaar zijn inmiddels al weer opgelopen naar 20 of 21 stuks, zo niet meer: de laatste paar maanden van 2008 waren rampzalig.
Inmiddels is al meer in dit artikel alweer verouderd: het GVB heeft bijvoorbeeld eindelijk kostentabelletjes op internet staan.

Waarom een tijdje niets over de chipkaart? Heel simpel: ik had vaak geen zin om achter de computer te kruipen en m'n meest recente bevindingen uit te typen, of er was gewoon niets nieuws te melden (nee, het ging dan niet goed, maar zo bedroevend slecht dat het dit computerscherm bijna niet kan verdragen)

Een kort overzicht: Eind oktober werd de apparatuur in de bussen en trams van het GVB in werking gesteld, kort erna schijnt een grootschalige campagne gevoerd te zijn om de Amsterdammer over de streep te trekken: ik heb daar niets van gemerkt.
Opmerkelijkste aan het invoeren van het plastic geval op bus en tram is het ontbreken van de controle-tabelletjes voor de prijsberekening: men noemt het allemaal een test, maar prijs-correctheid lijkt mij toch juist de hoofdzaak van een test in chipland!
Dat heb ik het GVB ook geschreven, waar ik als antwoord op kreeg 'dat het nog niet mogelijk was'
In November ben ik een paar keer op stap geweest met de kaart in Amsterdam, met als trieste dieptepunten het keer op keer berekende basistarief bij het doorsteken in de metro, en de overstap van Connexxion naar het GVB die volledig de mist in ging, toen de lezer bij het instappen 'Tot ziens' zei en bij het uistappen 'Overstap OK'

December dan: 'Eindelijk goed nieuws over de OV-chipkaart' was de kreet van een nieuwslezer op de radio, nadat het CBP aangegeven had geen problemen meer te hebben met de OV-chipkaart (hoe onafhankelijk is dat besluit geweest?) Dat dat ding gewoon niet werkt hoor je nog steeds niemand over (ik probeer de media te interesseren, maar niemand hapt)

Naast een reis die zowaar goed ging (of nou ja, half goed ging) ging het ook hopeloos mis in de metro.
Ging een reis in de tram, waarbij ik, op dezelfde halte IN de tram even uit en weer incheckte, helemaal goed, in de metro ging het grandioos mis, toen mij voor een metroreis van slechts 7 cent (!) maar liefst 8 euro afhandig gemaakt werd.

Ander nieuws uit December: ineens kan ik met mijn kaart binnenstappen bij het Noord-Zuid koffiehuis (voor diegenen die het niet weten: een groot plaatsbewijzenkantoor van het GVB) en a la minuut m'n geld terug krijgen bij een foute transactie.

Of nou ja, gedeeltelijk dan: toen ik eens het kantoortje binnenstapte met een vraag om restitutie van m'n instapborg (4 euro) kreeg ik een bevestigend antwoord. Welke dag ik die 4 euro overigens kwijtraakte is me overigens even ontschoten: het is me in de maand december maar een keer of 3 overkomen.
Ik overhandigde m'n kaart, en de lokettiste printte een aantal bonnetjes, en ook allerlei controlebriefjes werden erbij gepakt om mijn geldteruggave in goede banen te leiden.

Maar m'n verbazing was groot toen ik van m'n 4 euro slechts 3,30 terugkreeg (ik weet trouwens weer waar ik die 4 euro bij kwijtraakte: het was de volledig mislukte overstap van Connexxion naar het GVB, waarbij ik bij het inchecken 'Tot ziens' te zien kreeg, en bij het uitstappen 'Overstap OK')
Ach, nee, helemaal normaal natuurlijk! Ik heb, omdat het systeem het natuurlijk niet goed deed, feitelijk niets betaald als die 4 euro volledig vergoed werd.
Het bonnetje dat ik uit de automaat had gehaald, kreeg ik terug, maar ik vroeg daarna nog even een exemplaar van de lokettiste: dat wou ze in eerste instantie niet, maar toen ik erop stond kreeg ik toch een bonnetje mee.

Hehe. 70 cent betaald voor een ritje van iets van 1,30 of iets dergelijks, bedenk ik me terwijl ik het net ontvangen bonnetje opvouw.
De kou buiten slaat me net zo hard in m'n gezicht als m'n verstand: 70 cent? NIETS 70 CENT! Ik ben overgestapt, en die 70 wordt mij dus teveel gerekend! Bedenk ik me.

Bus en tram... of metro... of beide

Uit nieuwsgierigheid, hoe het 'bijplaatsen' van het saldo op de bonnetjes gemeld wordt, vouw ik het bonnetje dat ik net uit handen van de lokettiste ontvangen heb, weer open.

Direct na het bekijken van het opladen van 3,30 op station CS blijf ik hangen bij de transacties daaronder: na de volledig mislukte overstap ben ik doorgestoken via de metro... maar niet volgens het bonnetje van het loket: Volgens hun bonnetje ben ik in bus of tram gestapt (iets dat de lokettiste ook zei: 'Ja, je bent in een bus of tram gestapt, maar 2 minuten later op dezelfde halte weer uitgecheckt' Ik zei dat dat niet waar was, maar mevrouw hield vast aan haar bonnetje: daar gaat je bewijsplicht!

Print ik bij de automaat weer een bonnetje, dan is er nergens iets van mijn metro-incheck in bus of tram te vinden...

Op 12 December 2008 was ik met de tram op stap naar de Bilderdijkstraat, vanaf CS. Met mijn chipkaart ben ik daarvoor net geen euro verschuldigd, maar 99 cent.
Met een strippenkaart ben je 2 strippen kwijt, met een totaalprijs van 0,97 cent (met 15 strippenkaart)
Tenminste, dat is de theorie. Zodra de deuren opengaan is het ontbreken van de conducteur voor veel mensen aanleiding hun strippenkaart weer gniffelend op te bergen: Lekker eerlijk tegenover reizigers met zo'n chitkaart!

Als test, want dat had ik gelezen op internet, checkte ik bij de halte 'Dam' uit, maar stapte niet uit de tram. Een tiental seconden later, toen een grote stroom reizigers zich naar binnen had gewerkt, checkte ik weer in. Waarom? Op internet was te lezen: 'Wat moet ik doen als ik heb uitgecheckt maar de verkeerde halte voor me heb?'
Welke vervoerder een dergelijk slim scenario als vraag op zijn website had geplaatst weet ik niet meer: elke vervoerder spreekt zichzelf (en anderen) tegen, en de informatie verandert vaak ook snel.

Het antwoord op die vraag was overigens: 'U dient dit zelf te corrigeren, door weer in te checken in dezelfde bus of tram.'
De praktijktest ging goed: bij het weer inchecken in de tram werd mij overstap OK gewenst, en was ik voor de laatste 11 cent of iets dergelijks onderweg van Dam naar Bilderdijkstraat.

Overigens was het bij de halte de Dam dat ik een sterke neiging van anarchie voelde opkomen: weer was een paar handen vol reizigers ingestapt zonder te stempelen (hoe weet ik dat, het zouden net zo goed abonnementshouders kunnen zijn? Nee ik zag vrijwel iedereen gniffelend z'n strippenkaart weer opbergen na het instappen) Ik had zin om gewoon uit te checken en de resterende afstand zwart te rijden. Mocht ik gecontroleerd worden (wat net zo zeldzaam is als regen in de woestijn) dan ontsteek ik in woede... als ze m'n chipkaart al uit kunnen lezen (in het geval dat het laatste een 'nee' opleverde, dan had ik m'n woede gewoon achterwege gelaten)

Op de terugweg werd ik gecompenseerd voor die tientallen zwartrijders op de heenweg, toen het chipsysteem niet na kon gaan waar ik in- en uitgestapt was, en de teller op 0 euro bleef staan.
"Haha, ik hoef niet te betalen!" Zei ik spontaan tegen een reiziger achter mij die aanstalten maakte de tram te verlaten. Ik vermoed dat hij geen Nederlands verstond, want hij keek me aan alsof ik niet goed bij m'n hoofd was (of hij was gewoon overrompeld door zoveel spontaniteit, dat kan ook)

Ergens vlak voor de kerstdagen was ik nog even opstap met de metro, om bij een winkel met de Bijlmerbajes voor de deur wat te kopen.
De metro was rustig: het was kerstvakantie, en dat was duidelijk te merken.
Op Amstel stapte ik uit: ik was in de metro naar Amstelveen gestapt en ik vergeet altijd of die op Spaklerweg nog halteert, of dat die na Amstel al afbuigt voor zijn route. Voor de zekerheid stapte ik daarom maar op Amstel uit, en stapte over. Het ging vlekkeloos, maar op Spaklerweg ging het fout, en niet zo'n beetje ook (dat kan bijna niet anders: tegen elke goede werking/transactie lijkt wel een evenredig aantal foute transacties te staan)

Wanneer de metro aankomt op Spaklerweg herinner ik het me ineens weer: dit was 'Station Incident' tenminste, het station waar mij iets van een maand of 8 geleden 'tot ziens incident' gemeld werd.
Helemaal in gedachten (er was toen een pendelbus voor een tramlijn die er een tijdje uit lag of iets dergelijks, en dacht daar een leuke foto van te kunnen maken, maar een pendelbus heb ik nooit gezien) loop ik naar de poortjes die ik, bij het afdalen van de trap aan mijn rechterhand heb: ik moet juist de andere kant hebben, maar daar kom ik pas achter als ik uitgecheckt heb, en ruw gewekt ben uit m'n gedachtenstroom.

Een handjevol reizigers snelt naar beneden en verdwijnt: waarheen weet ik niet. Ik noteer de tijd en kosten van station Spaklerweg, iets wat ik eigenlijk in de metro zou doen, maar vergeten ben, en houd m'n kaart voor het poortje.
'TOT ZIENS INCIDENT' Meld het poortje, met daaronder de volgende gegevens: 4.00 - 12.82.
Wel verdomme! Het is werkelijk niet te geloven, maar nu, meer dan een half jaar later, is de situatie niet veranderd!

Het kan ook zijn dat het euvel weer terug is, maar ik vermoed gewoon dat niemand die chipkaart gebruikt: en als ie al gebruikt wordt dat niemand op Spaklerweg in of uitcheckt... en dus blijft die fout onopgemerkt.
Ik loop naar de automaat om een bonnetje te printen, maar de automaat is defect, dat wil zeggen: alles brand en alles is 'aandrukbaar' op het scherm, maar de 'chipkaartdetectie' van het 'bakje' is defect: een euvel dat ik ook op station Amstel tegenkwam, en er, net zoals het 'tot ziens incident' onopgemerkt bleef omdat niemand die dingen ooit gebruikt (of er wordt gewoon niets aan gedaan, iets wat me, met de geweldige klachten-afhandeling van het GVB, niet eens zo'n vreemd idee lijkt)

De saldolezer doet het wel, maar veel wijzer word je daar, als je niet begrijpt wat er gebeurd is, niet van.
Omdat ik, als al zoveel eerder gezegd, alles benader als een gesloten stations-situatie, check ik weer in, om de andere kant op te lopen, omdat ik (zoals ook al eerder gezegd) simpelweg aan de andere kant moet wezen.
Slecht plan: nogmaals wordt mij een incidentiëel tot ziens gewenst, en ben ik nog eens 4 euro armer. Ik heb, om maar eens in beetje Amsterdamse termen te blijven, maar liefst 8 euro gedokt voor een metroritje dat me, vanwege m'n overstap op Amstel, normaal slechts 7 cent (!) van m'n digi-doekoe zou kosten.

Ik noteer mijn bevindingen, en ga op weg naar de winkel waar ik moet wezen, om ongeveer een kwartier later weer in te checken. Maar ja, door dat 'incidentiële tot ziens heb ik natuurlijk geen overstaprecht, want de reiziger moet natuurlijk niet een handig en goed werkend systeem voorgeschoteld krijgen, waarmee niet genoeg verdiend word.

Op CS been ik het Noord-Zuid koffiehuis weer binnen, en trek daar een nummertje, en wacht mijn beurt af (wat nog wel even gaat duren met 23 wachtenden voor je)
Ik neem plaats bij een soort kachel, uit het rooster in de soort vensterbank komt in ieder geval heerlijk warme lucht. Ik pak m'n hele zooi bonnetjes, en begin alvast de benodigde 2 eruit te zoeken, om m'n geld terug te vragen.
Het hele zooitje bonnetjes trekt de aandacht: verschillende mensen kijken verwonderd naar wat ik precies aan het doen ben: ik reageer er niet op met iets van 'ov-chipkaart, niet aan beginnen...' dat heb ik namelijk al vaker gedaan, en vaak zijn het mensen die niet eens weten wat een OV-chipkaart is, of mijn opmerking wegwuiven met 'zo'n vaart zal het toch niet lopen' of 'nou, zo erg kan het toch niet zijn?'

Wanneer ik aan de beurt ben, leg ik m'n kaart neer en overhandig m'n bonnetjes en leg uit wat ik graag wil.
"Je bent 2 keer 4 euro kwijtgeraakt, maar we kunnen slechts 1 keer teruggeven, voor die andere moet u een claimformulier invullen."
"Waarom is dat nu weer?" Vraag ik geïrriteerd (hoewel die mensen er ook alleen maar zitten en misschien net zo over de chipkaart denken als ik, bereid ik ze maar vast voor op wat komen gaat)
"Ja dat is zo geregeld, we mogen maar 1 keer teruggeven." Zegt mevrouw nogmaals.
Ze legt de kaart in het bakje, en print een bonnetje: inmiddels zijn de vreemde 'Tot ziens' verwensingen uit de geschiedenis van m'n kaart verdwenen, en dus ook niet aanwezig op het bonnetje van de lokettiste.

Ze pakt een map uit de kast, waar iets van 'stappenplan OV-chipkaart teruggave' opstaat, ze slaat hem open en volgt de aanwijzingen. Wanneer die blijkbaar niet voldoen pakt ze er een ander papiertje bij, en klikt nog het nodige aan op het scherm.

"Ik uh, ga even m'n chef erbij halen..." Zegt ze volledig overrompeld.
De balie blijft een halve minuut leeg, maar daarna komt ze terug, met een man, die dus blijkbaar haar chef is. Een citaat van de woordenwisseling tussen de twee, die uiteindelijk ontaardt in een ruzie.

"Kijk, er is 4 euro gerekend, maar dat staat niet meer op het scherm, maar wel op dit bonnetje.
"Ja dat maakt toch niet uit, hij heeft een bonnetje, dus bewijs," Zegt de man terwijl hij het bonnetje aanwijst.
"Ja, maar hier in de map staat wat anders, daar staat dat teruggave alleen geschied als de betreffende transactie in de geschiedenis terug te vinden is." Zegt de vrouw terwijl ze haar vinger over het scherm laat glijden.

Ook de man gaat mijn bonnetje nog even na, en gaat daarna verder met de uitleg aan zijn collega.
"Ik kan geloof ik niet teruggeven, want de geschiedenis ontbreekt," Zegt de vrouw nogmaals.
"Nee, je kan wel teruggeven, want je heb een bonnetje waar het op staat." Zegt de man er nog nadrukkelijk achteraan.
"Ja maar waarom moet ik jou dan roepen als het anders gaat dan wat in het stappenplan staat!" Zegt mevrouw kribbig.
"Ja, maar in dit geval is er gewoon restitutie mogelijk, omdat er een bonnetje is, daar maak je gewoon een kopie van." Zegt de man.
"Maar waarom roep ik jou dan als er wat anders in het stappenplan staat dat dan weer niet klopt!? Dat heb je zelf gezegd!" Zegt mevrouw kwaad tegen haar hogere.

Hier eindig ik het citaat, veel meer dan over en weer gekibbel over het wel of niet kloppen van een of ander stappenplan werd het niet meer. Pas toen ik echt (na bijna een minuut of 10) geldteruggave tegemoet kon zien lag het bureau van de dame in kwestie vol met het stappenplan, een ander blaadje met regels over wel of niet terug geven van geld, mijn bonnetjes, een claimformulier, en nog wat controlebonnetjes die de apparatuur om haar heen uitgespuugd hadden.

'Te betalen: -3,30' verscheen er op het display van de kassa.
"WAT!?" Riep ik luid.
"Nee nee, niets 3,30, gewoon 4 euro terug!" Zei ik er luid achteraan.
"Nee dat kan niet, we zijn wettelijk verplicht basistarief te rekenen."
"Nou ja, wat is dit voor onzin?" Zei ik er kwaad achteraan.
"Ja, ik heb het ook niet bedacht."

Volledig over de zeik maakte ik een aantekening op m'n klembord over het feit dat ik geen 4 euro maar slechts 3,30 terugkreeg.
"Ja, maak er maar een aantekening van!" Zei mevrouw op een toon waaraan ik niet kon merken of ze nou bedoelde dat ze blij was dat er eindelijk tegengas gegeven werd, of dat ik niet zo moeilijk moest doen.

"Handig he, 1 kaart voor al het openbaar vervoer!" Heb ik haar ook nog gezegd, waarop ze (wijselijk denk ik) maar niet antwoordde.
Ik kreeg een envelop, een claimformulier, mijn bonnetjes en mijn kaart weer terug, en borg alles weer op. Hetzelfde gold voor mevrouw: zij moest ook het nodige opbergen, en vooral de bonnetjes bij elkaar nieten en aan een formulier bevestigen dat dan waarschijnlijk weer in een gigantische administratieve rompslomp beland.

Ik draaide naar links, en zag een man vergenoeglijk zijn aanvraagformulier voor een persoonlijke OV-chipkaart in zijn tas stoppen: sinds Amsterdam bekendgemaakt heeft de metro begin April verboden gebied te verklaren voor de strippenkaart hoor ik overal ineens mensen een persoonlijke kaart aanvragen.

Hoe meer ik de vergelijkingen uit het buitenland hoor, hoe meer ik er over op zoek, hoe groter de verschillen worden:
Bij de Oyster card (Londen) zijn de oplaadautomaten op zijn zachtst gezegd heel anders in gebruik.
Waar ik m'n chipkaart hier in Nederland in het diefstalgevoelige bakje moet leggen, en er vervolgens saldo bij moet plaatsen, houden Oysteraars de kaart heel even tegen het leesvlak, en krijgen vervolgens de inhoud van de kaart te zien inclusief de opties om dingen bij te laden.

Dat opladen doe je dus ZONDER dat er ook maar 1 oyster kaart in het apparaat ligt. Je stuurt de oplaadhandelingen dus naar de automaat, en om je transactie 'af te maken' dien je je kaart alleen nog even voor de lezer van de automaat te houden en klaar! Iets waarom ik me af ga vragen waarom het opladen van een chipkaart hier zo eindeloos lang duurt: in Londen is het een kwestie van je kaart langs de lezer te halen, je kaart is voorzien van z'n nieuwe producten en saldo, waar ik in Nederland minstens een halve minuut uit moet trekken na het intoetsen van een PIN-code, en daarna vriendelijk gewaarschuwd wordt m'n chipkaart nog niet te verwijderen: Als het in Londen zo snel kan, kan het hier ook. Maar ja, we zouden eens een bestaand systeem gewoon overnemen!

En dan de Suica kaart, in gebruik in Tokio (en misschien wel gebieden daaromheen, maar dat is mij niet bekend)
De meeste stations kennen de meest vriendelijke vorm van toegang: geen poortjes, zelfs geen tourniquets: nee, gewoon een soort 'consoles' die in de hal geplaatst zijn, en een lezer inclusief een display in zich hebben, en zodoende in en uitchecken mogelijk maken: er is dus geen fysieke belemmering om het station onbetaald te betreden, maar de mentaliteit is daar anders, er wordt waarschijnlijk streng op gecontroleerd, en het openbaar vervoer zal er (als belangrijkste factor) waarschijnlijk ook wel wat goedkoper zijn...

En dan de automaten: waar wij hier zelf een voor een muntjes in de automaat moeten werpen voor het opladen van de chipkaart, flikker je daar gewoon een zooitje muntjes in een bakje, dat binnen no-time geteld word, en je van een suica kaart voorziet, en je ook binnen dezelfde ogenblikken je wisselgeld teruggeeft.

En dan als belangrijkste voordeel: kom je er als toerist, dan koop je een Suica kaart voor 2000, yen(hoeveel dat in euro is weet ik niet) en dan krijg je niet een of ander wegwerpgevalletje, maar een kaart vergelijkbaar met onze anonieme kaarten. Je gebruikt die kaart zolang je 'm nodig hebt, en als je het land verlaat lever je de kaart weer in, waarna je het aankoopbedrag volledig retour krijgt: een regeling die ik hier in Nederland niet snel toegepast zie worden (men zou de reiziger eens te vriend houden!)

En dan nog van die opmerkelijke verschillen waar je in de media nooit wat over hoort:
Doen we hier moeilijk met kortingsregelingen waarbij de leeftijd van de kaarthouder op de chip in de kaart vermeld moet worden, wat natuurlijk een privacyrisico is, in China of iets dergelijks heeft men een kleurenregeling: wil je op korting reizen, dan krijg je een (geloof ik) een roze kaart, en zo zijn er nog iets van 2 kleuren die aangepaste bedragen rekenen voor het gebruik. Als je dus op korting reist, en een controleur vertrouwt je niet, dan is aanvullende legitimatie voldoende, als dergelijke zaakjes daar al voor komen: men betaalt daar gewoon voor het openbaar vervoer.

En dan de displays: waar wij hier irritante LCD schermpjes hebben (die in een beetje zon aardig onleesbaar worden) heeft men in de meeste andere landen gekleurde displays, een beetje op de manier zoals je ze vind bij kassa's.
Check je uit, dan staat er in het groen het nog resterende saldo op je kaart, en in rode cijfers wat er van je kaart afgetrokken is voor je rit, en ergens heb ik dat zelfs geloof ik nog vergezeld zien gaan van een tekstje met 'afgeschreven' en 'resterend' (maar dan in die superhandige chinese tekens, waar je veel minder ruimte voor nodig hebt)

Hoe ik dit weet? Ik ben er in ieder geval niet op vakantie geweest. Via Youtube zijn echter veel filmpjes te vinden van hoe de betreffende betaalsystemen daar werken.

En mocht je onverhoopt toch nog eens een probleem met je kaart hebben, of te weinig saldo hebben, dan wordt dat je zelfs akoestisch gemeld, en nee, niet met zo'n dubbele piep zoals hier, maar een stemmetje dat je vraagt een loket op te zoeken (ook weer in het Chinees of Japans uiteraard, in het Nederlands zal dat wel te lang duren (En bovenal te veel kosten)

In het laatste deel meldde ik dat ik op station Amstel uitstapte om de chip-gekte daar verder te bekijken.
Daar viel me gelijk op dat de chip-palen van NS verschillen van het GVB (in uiterlijk, maar het zou me niets verbazen als inchecken voor de trein bij de GVB palen helemaal mis gaat)
Wat heb je in vredesnaam aan 1 kaart voor het openbaar vervoer als je de kaart nog voor de juiste lezer moet houden ook? Volgens mij gaat NS miljoenen verdienen aan de verbeurde instapborgen, die bij NS voor anoniemers maar liefst 7,50 bedraagt!

Eerlijk gezegd zou bovenstaande theorie me niet eens verbazen. De eerste keer dat ik bij Connexxion in de regio Haarlem en omstreken aan de chip ging, viel me bij terugkomst in Amsterdam op dat de automaten van het GVB niet eens konden zien waar ik was geweest met Connexxion!
Wat heb je dan in vredesnaam aan 1 kaart?

Sterker nog: waarschijnlijk zal het ook nooit gebeuren, dat de automaten van vervoersbedrijven onderling de uitstaphaltes en dergelijke kunnen achterhalen, want dat schijnt bedrijfsgeheim te zijn!

Er is nog meer geheim trouwens. Toen ik een keer bij een 'Tickets & Info' kantoortje van het GVB binnenstapte en vroeg of ze dieper konden graven dan m'n laatste 10 transacties, kreeg ik te horen dat dat in verband met privacy-regels alleen door de klantenservice gedaan mag worden. Wat een onzin. Ik sta daar in levende lijve, zelfs met een anonieme kaart, dus ze kunnen toch niet bewijzen dat ik diegene was die werkelijk daar en daar gereisd heb (misschien zit daar dat privacy-aspect wel in verborgen)

Inmiddels is er 'geschiedenis' blijven hangen in mijn kaart: Wat ik ook doe, er staat nu al een maand een transactie van 24 Oktober 2008 op mijn kaart, en inmiddels dateert de meest recente transactie van 13 November, en is daartussen zoveel gereisd dat die transactie van 24 Oktober al veel eerder had moeten verdwijnen. Een medewerkster bij het kantoortje op metrostation CS kon me er geen antwoord op geven, en heeft zelfs gezegd dat ze vermoed dat alle oplaadhandelingen in de geschiedenis blijven staan, wat niet waar is, want anders was m'n bonnetje of absurd lang geworden, of alleen nog maar volgeschreven met oplaadhandelingen.

Over opladen gesproken: Mijn oom heeft een kortingskaart van de NS, die heeft hij per maart 2009 opgezegd omdat hij te weinig met de trein gaat om dat kaartje nog van nut te laten zijn.
Dat ding is echter tegelijkertijd ook een chipkaart, die hij (ik geef hem geen ongelijk) angstvallig in zijn jaszak houd, om te voorkomen dat de lezers in de bus in Beverwijk per ongeluk saldo afboeken.

In naam der wetenschap heb ik die kaart eens meegenomen en in de automaat op metrostation CS eens uitgelezen, en wat bonnetjes geprint. De grootste verrassing is waarschijnlijk dat het kortingsrecht waarschijnlijk een jaar later vervalt dan mijn oom opgegeven heeft (opgegeven verloopdatum eind maart 2009, maar op de automaat was toch echt 2010 te lezen)P> "Maar kunnen ze dat dan controleren als ik na die tijd de trein instap met dat ding?" Vroeg m'n oom begrijpelijk genoeg. Ik vermoed van niet, omdat de handlezer in geen velden of wegen te bekennen is, onder andere bij gebrek aan een treintraject waar je met een chipkaart kan betalen.

Na de datum van verlopen van het kortingsrecht proberen we trouwens nog eens uit te lezen, om te zien of het kortingsrecht nog steeds geld (en ik vermoed van wel...)
Toen ik me afvroeg of op reductie reizen in de bus of tram ook mogelijk was, nam ik maar aan van wel: op de automaat stond 'reductie 65+' maar ja, dat was van NS afkomstig, dus ik kon me niet voorstellen dat het systeem zo slim zou zijn om dan ook meteen reductietarief te rekenen bij de bus of iets dergelijks. Toen hij dat even later probeerde bleek er in de metro inderdaad reductietarief gerekend te worden. M'n oom was echter wel meteen genezen bij de andere kant van het station, toen hem daar bij het uitchecken binnen de gestelde 20 minuten, toch het basistarief afhandig gemaakt werd.

Dat is mij inmiddels ook een keer of 3 gebeurd op metrostation CS. De laatste keer sprak ik controleurs er eens over aan, dat dat tot nu toe steeds mis ging. Het scheen al doorgegeven te zijn. Ho. Wacht even. Doorgegeven? Loopt de klok in dat poortje systematisch verkeerd, en wordt er daarom steeds geld gerekend voor een 'uitzwaai-moment'?
In ieder geval trok m'n klembord, met op de achterkant de tekst 'Ik ben tegen de OV-chipkaart' de aandacht.
Een van de controleurs vroeg waarom, waarop ik meldde dat het systeem wel moet werken. Weer vlogen de woorden 'kinderziektes' en 'aanloopperiode' me om de oren. Daar moet ik bijna van kotsen. Men is nu meer dan 2 jaar aan het aanmodderen in de Amsterdamse metro, en nog langer bij de RET in Rotterdam, maar het blijft gewoon slecht werken (des te meer reden om het natuurlijk gewoon in te voeren)

Toen hij zei dat ik moest klagen bij het GVB, en ik zei dat ik dat al een paar keer geprobeerd had, maar er geen antwoord op kwam, vroeg hij me naar andere fouten die ik al eens tegen was gekomen.
Ik begon de verkeerd lopende klokken die ik ooit eens op station Bijlmer tegen ben gekomen (ik ben er ook nooit meer geweest daarna) op te lepelen, samen met het 'uitchecken in de min' wat gewoon hoort te kunnen, maar waar het systeem sinds een bepaalde datum ineens geen genoegen meer mee neemt.

"Dat is echt onmogelijk!" Zei de jongen. gestoken in zijn controleursjasje, en ging weer op zijn vaste plek staan bij de roltrap. Ok, zij moeten ook hun werk doen, maar vandaar bleef hij me toebleren dat wat ik opnoemde absoluut niet mogelijk was, en dat het (goh...) aan mij lag, en dat ik het fout had gedaan.

Om reizigers die nog niet overtuigd zijn van het 'gemak' van de OV-chipkaart, heeft het GVB een demobus ingezet, die regelmatig de nodige plaatsen in Amsterdam aandoet. Op een miezerende vrijdagmiddag besloot ik eens af te reizen naar Buikslotermeerplein, alwaar het vehikel geparkeerd zou staan. Geheel in stijl ging ik daarheen met een bus van het GVB en betaalde met m'n chipkaart, iets wat sinds een kleine maand mogelijk is.

De chauffeur die ik bij het instappen op CS trof trof zag het systeem gelukkig niet zo rooskleurig in als het voorgesteld wordt, en begreep mijn notities dan ook volkomen.
Ik legde hem uit dat ik het OV totaal niet veiliger zie worden met dat ding: weigert de lezer bij de voordeur, maar heeft de passagier toch echt genoeg geld op zijn pas staan, dan krijgt de chauffeur de ellende over zich heen (Eventuele extreme uitspattingen nog niet meegeteld)

"Dat niet alleen, ik had het laatst dat bij de achterdeuren die dingen niet werkten. Dus toen moest iedereen er bij de voordeur uit, en dat duurt lang! Nee hoor, het werkt echt geweldig," zei hij terwijl hij hoofdschuddend de motor van de bus weer starte.
In die tijd stroomde de bus nog aardig vol, maar niemand zag ik betalen met een chipkaart. Iedereen gebruikte zijn veilige, overzichtelijke, makkelijke strippenkaart of papieren abbonement.

Pas toen we bijna wegreden kwam er nog een vrouw aanrennen die zowaar een chipkaart tegen de lezer hield, die daarop iets als 'Jr geldig t/m **datum**' meldde (de datum weet ik niet meer, en boeit me ook niet)
Ik kon een streepje bijschrijven op m'n turflijstje van lotgenoten, en we vertrokken. Bij de halte Buikslotermeerplein bleek drie-kwart van de bus daar over te stappen/te gaan winkelen/in het niets te verdwijnen, en ook de vrouw die ik net in zag checken: ik zag haar niet uitchecken, maar om eerlijk te zijn gaat zo'n apparatuurpiepje snel verloren in het reizigersgeroezemoes.

Op Buikslotermeerplein liep ik even te zoeken naar de demobus, maar die ontwaar ik nadat ik een trap afgelopen ben. Temidden van het wat sombere winkelcentrum van Buikslotermeerplein staat een bus die amper nog bus genoemd kan worden met alle beplakkingen.
'Kom maar op met die OV-chipkaart!' kan ik zelfs van 100 meter afstand lezen (voor degenen die het niet weten, mijn rechteroog schommelt tussen -5 in de ochtend en -8 later op de dag, dus ik zie over het algemeen niet zo geweldig)

Nou! Voor een demobus omtrent een betaalmiddel waar onder reizigers een enorm draagvlak bestaat moet het vast stormlopen! Ik ben voorbereid om platgedrukt te worden onder grote hoeveelheden mensen die graag het naadje van de kous willen weten, m'n zitplaats met alle geweld te moeten bevechten (nee de bus rijd niet, maar zitten kan, met mijn hoeveelheid klachten, een voordeel hebben)

Wat een teleurstelling! Niets van het bovenstaande. De meeste mensen lopen er straal aan voorbij, de bus volledig negerend, een enkeling blijft even staan kijken en loopt daarna verder. Ik loop op de achterdeuren af, en even vraag ik me af of de bus wel bemand is. Maar ik hoor iemand telefoneren (aan het ontbreken van een weerwoord is dat duidelijk te horen) en ik ben zowaar de enige op dit moment.

Hoe het gesprek precies begonnen is weet ik niet meer, maar ik heb in ieder geval m'n ongenoegen geventileerd. Een paar dingen waar ik stevig op gereageerd heb:
GVB mannetje: 'Het is nog maar een testperiode."
Ik: 'Waarom kan ik dan niet controleren of de kosten die berekend worden wel juist zijn?'
GVB mannetje: 'Ja daar krijg ik heel veel klachten over.'

Bovenstaande discussie is uiteindelijk geëindigd, waarna het over het 'voordeel' en 'gemak' van dat ding kwam te praten.

GVB mannetje: 'Ik bedoel, kijk naar Londen, kijk naar Hong Kong, daar heb je een vergelijkbaar systeem, en daar werkt het perfect. Die Londenaren kijken ons met grote ogen aan waar wij zo moeilijk over doen.' [de Nederlander doet niet moeilijk, maar wordt gewoon een te complex en onhandig systeem opgedrongen]
Ik: 'Ho, wacht even: in Londen is het slechts stedelijk ingevoerd, en slechts bij 1 vervoerder, en in Hong Kong geldt bij mijn weten een eenheidstarief.'
GVB mannetje: 'Daar heb je gelijk in, dat klopt.'

Toen ik vroeg naar een stapeltje abbonnements-hoesjes, zo te zien volgestouwd met papier, legde hij uit dat dat testkaarten waren voor het systeem in de bus: in de bus draaide namelijk een simulatie van een bus of tramlijn (zo nu en dan werd een volgende halte omgeroepen zonder dat de bus een meter reed, maar dat was alleen om het chipsysteem uit te leggen)

'Oh, dus ik kan mijn gewone kaart er ook niet voor houden?'
'Nee, dan schrijft hij saldo af, en dat moet je dan weer terug vragen.' Zei het GVB mannetje: nergens stond aangegeven dat je in deze bus niet met je huis-tuin-en-keuken chipkaart aan de haal moest gaan, maar wat was iedereen in het bezit van zo'n ding van plan die die bus binnenstapte? Juist, die trok de chipkaart om het te proberen, waarop het GVB mannetje antwoordde dat je dat niet moest doen.

Op een gegeven moment stapten er 2 oudere dames in, die allebei de nodige vragen hadden.
De een vrouw was net onder de 65, en de GVB'er legde uit dat zij dus nog even moest wachten tot zij reductie-korting zou krijgen op haar chipkaart.
Na een kort gesprekje, waarbij de jongere dame het zo te zien wel begreep kregen ze beide een kaart in de handen gedrukt om het in- en uitchecken eens te proberen.

In alle rust legde de GVB'er uit wat er op het scherm kwam te staan bij het inchecken, en bij het uitchecken. Aan de vrolijke gezichten te zien zagen ze dit wel zitten, maar ja, in zo'n demobus in- en uitchecken is wel heel wat anders dan in een volle lijnbus met de hete adem van een tiental andere reizigers in je nek proberen uit te checken, terwijl dat niet lukt, omdat of de lezer weigert, of je saldo ineens te laag is. En zelfs de 2 genoemde vertragingen hoeven niet eens voor te komen om de boel op te houden. Ik ben al regelmatig in Connexxion bussen gestapt waar 90 % van de reizigers een abbonnement heeft: iedereen houdt dat een halve seconde omhoog, en het haviksoog van de chauffeur kan in die korte tijd precies zien of het betreffende stukje papier geldig is of niet: het gaat dus snel.

Totdat ik binnenstap: hoewel de meeste strippenkaartreizigers de lezer niet blokkeren, en ik dus eigenlijk best al in kan checken wacht ik toch vaak tot de chauffeur zicht heeft op mijn handelingen, anders wordt ik misschien nog wel tegengehouden omdat hij denkt dat ik niet betaald heb bijvoorbeeld.

Het irriteert reizigers, en ook bij het uitstappen wordt je maar al te graag naar buiten gewerkt door andere passagiers: de gevallen dat de lezers defect waren bij de achterdeuren en ik me langs de passagiers (die natuurlijk niet uit de weg wilden gaan) bij de voordeur moest wurmen, en die keer dat ik met een negatief saldo ineens niet uit kon checken, en ik de chauffeur ook niet te lang op wou houden, daargelaten.

Daarnaast trek ik ook bekijks: ik heb al heel wat bussen vol verbaasde blikken in mijn richting zien vertrekken nadat ik uitgestapt was: ik vermoed dat dat reizigers zijn die alle goede praatjes over het OV-chipje wel geloven en ook vermoedden dat de electronica het altijd bij het juiste eind zal hebben.

Niet alleen bekijks bij passagiers trouwens: toen ik op 13 November op weg was naar IJmuiden, en in bus 82 betaalde met mijn chipkaart, kwam ik met de chauffeur in gesprek (overigens pas nadat de bus leeggelopen wass: ergens op die route van die lijn ligt een halte waar vier-vijfde van de passagiers eruit moet, maar wat er te zien/vinden/doen is, ik heb nog steeds geen idee)

Overigens was het in diezelfde bus dat ik even hoopte gratis te kunnen reizen: ik stapte binnen, en kon deze lezer met een prachtige melding aanschouwen: ik heb m'n kaart er met mijn stomme hoofd nog voor gehouden ook. Stom omdat ik niet weet wat er met dat ding aan de hand was: misschien was me anders zomaar meer geld gerekend, je weet het maar nooit.

"Waarom is dat nou weer? Dat is toch niet vriendelijk richting de reiziger?" Zit de chauffeur beduusd.
"Maar die kaart is ook helemaal niet bedoeld om mensen het OV in te krijgen, hij is juist bedoeld om mensen het OV uit te krijgen." Antwoord ik droog.

"Kunt u nu niet beter de lezer bij de voordeur ook uitzetten?" Zeg ik op een gegeven moment tegen de chauffeur.
"Nou ja, kan ik wel doen, maar m'n collega zet 'm dan waarschijnlijk gewoon weer aan." Zegt hij terug. Ik weet niet wat er in een gemiddelde diensttas van een Connexxion buschauffeur aanwezig is, maar een papiertje en een balpen lijken me toch aanwezige attributen, dus daar kan je ook gewoon opschrijven dat de boel defect is, en dan het briefje even op het stuur leggen of iets dergelijks, maar nee, daar denkt hij niet aan.

Er wordt aan wel meer dingen niet gedacht, maar dat ligt dan vooral aan Connexxion en niet aan de chauffeur(s).
De chauffeur zegt dat deze bus al bijna 5 dagen rondrijd met defecte chipkaartapparatuur, en dat ik niet de enige ben die daarover zijn beklag heeft gedaan. Ik vermoed dat men in de regio IJmond gewoon precies genoeg bussen heeft voor de concessie, en dus geen tijd heeft om er een bus tussenuit te nemen om de chipzooi weer in werking te stellen.

Wanneer in IJmuiden het eindpunt bereikt wordt (dat denk ik tenminste) rijdt de bus de kleine standplaats dicht bij de halte Dennekoplaan, op, en wacht op zijn collega die hem komt vervangen. De bus gaat namelijk nog door richting het strand. Ik vind het allemaal best, want dan hoef ik net wat minder te lopen.

Na een minuut of 2 stilstand komt zijn collega hem vervangen, en rijden we weer verder. De beste man weet alleen niet dat ik met een chipkaart betaal... Wanneer ik dan ook bij de halte aan kom waar ik eruit wil, opent de chauffeur de voordeuren voor passagiers die in willen stappen, en kijkt verbaasd op als ik opsta, en me, na het uitchecken, langs de instappers wurm.

Verder is het allemaal goed gegaan, maar het uitchecken blijf ik lastig vinden: de GVB'er in de demobus snapte niet wat ik zo onhandig vond aan het aflezen van de lezer bij het uitstappen.
"Kijk, hier staat wat je verreist hebt, en hier wat er nog op je kaart staat, ik zie niet in wat daar onhandig aan is."
Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik heb meer aan m'n hoofd bij het uit bus of tram stappen: vooral de laatste geeft in Amsterdam nogal eens het risico op een aanrijding als je op een van de ultrasmalle perron-eilandjes van hooguit 4 tegels breed uit dient te stappen, en precies aan de andere kant van die 4 tegels je de zeer vergevingsgezinde taxi's je bijna van de sokken rijden... sorry, maar m'n leven gaat voor dat wat er op zo'n lezer aan me gemeld wordt.

Overigens moest ik volgens de beste man niet zo zeuren: "Ik weet precies hoeveel ik op m'n rekening heb staan," Zei hij triomfantelijk. Leuk. Ik niet, en dat wil ik ook niet, volgens de GVB'er was dat in ieder geval ook reden dat hij precies wist wat er op zijn chipkaart stond.

En daar zit nu juist het probleem: je weet niet wat je voor een bepaald ritje moet betalen, dus je kan niet zomaar zeggen van: bij de volgende keer dat ik uitcheck ben ik 3 zones verder, en betaal ik (ik zeg maar wat) dus 2 euro, nee... alles moet preciezer, en dus onoverzichtelijker.

Overigens werkte het bij hem natuurlijk allemaal perfect. Hij had nooit problemen, en hij vond het prachtig. Waarom hij zo moeilijk doet met in- en uitchecken terwijl hij nog gewoon een GVB kaartje heeft waar dat gewoon op staat weet ik niet, maar in ieder geval had hij nergens last van. Maar ja, er zal nogal wat verschil zitten tussen een reiziger die gewoon moet betalen voor zijn ritjes, en tussen een werknemer die een vrij-vervoer kaart voor een bepaald gebied heeft (het schijnt niet gratis te zijn, maar steeds aangevuld te worden)

Toen ik vroeg hoe ik de kosten kon controleren zei hij dat ik gewoon even een 'Mijn OV-chipkaart' aan moest maken, terwijl ik daarvoor al een paar keer gemeld had dat ik een anonieme kaart bezit, en geen persoonlijke.
Voor een demo-bus vond ik het erg slordig dat meneer niet wist dat dat met een anonieme kaart niet mogelijk was, terwijl hij vol bleef houden van wel (het gaat niet, zoals ik al een keer of 10 (verspreid over een jaar) geprobeerd heb)

Waar in de eerste weken in de regio Amstelland en omstreken de reizigers die betaalden met een chipkaart nog tegengehouden werden door de chauffeurs, dacht ik dat ze inmiddels allemaal wel op de hoogte waren. Op donderdag 27 November bleek van niet, toen ik tijdens het inchecken in lijn 74 bij de halte Stadskantoor in Beverwijk de chauffeur mij met een norse stem tegenhield.
"Wat is dat!?" Vroeg hij alsof hij me elk moment de bus uit kon trappen.
"Een chipkaart..." Stamelde ik verbijsterd, terwijl ik hem het stukje plastic toonde.
"He?"
"Een chipkaart!" Antwoordde ik nogmaals.
"Heb je 'm er wel echt voorgehouden?" Vroeg hij daarna nog even nors als dat hij begon.
"Ja natuurlijk!" Zei ik geïrriteerd: als je je passagiers niet vertrouwd moet je geen chauffeur worden. Hmm, hoe lang gaat het duren voordat een dergelijke verantwoordelijkheid weer onder de chauffeur komt? Oftewel dat je de bus binnenstapt en aan de chauffeur vraagt of hij je in wil checken?

Ook die dag ging zowaar alles goed, wel met weer zo'n eigenaardig verschil in prijs tussen de heen en terugweg: de heenweg van Beverwijk NS naar Stadskantoor Beverwijk kost me 98 cent, de terugweg, van precies dezelfde haltes kost me 99 cent... weer zo'n vreemd verschil van 1 cent waar ik niet bij kan.

Hallo...Tot ziens!

De vrijdag erna was het trouwens een stuk erger gesteld met het systeem. Een 'heen-en-weertje' van Sloterdijk-IJmuiden (en dus ook weer terug) met de chipkaart ging zowaar helemaal goed: ik mocht uitchecken in de min, ook toen er op de terugweg nog maar 60 cent op m'n kaart aanwezig was, en ik daardoor bij het uitchecken -2,40 kwam te staan. Ik heb de kaart toen met 3 euro opgeladen. Het ging allemaal goed, totdat ik de GVB-bus betrad om van Sloterdijk naar Amsterdam CS te gaan. Ik hield mijn kaart voor de lezer, maar dat ging niet in 1 keer goed. In plaats van 'probeer opnieuw' zei de lezer van het nieuwe type: 'Laat uw kaart nogmaals lezen'

Dus ik hield mijn kaart er nogmaals voor, en toen kwam het verbijsterende bericht op het scherm: 'Tot ziens 0.00 - 0.60'
De chauffeur begreep niets van mijn uitroep die duidelijk moest maken dat ik absoluut niet blij was met het resultaat, en toen ik onderweg nog wat vroeg bleek maar weer dat hij totaal geen verstand had van het systeem, aan de antwoorden en vragen te horen leek het meer alsof hij alle begrippen voor het eerst hoorde.

Tijdens de rit overdacht ik mijn volgende handeling, het uitchecken, even: het was duidelijk dat ik niet in het systeem zat, en ik dus gratis kon reizen. Maar ja, als testreiziger, waarbij de regel 'Altijd in- en uitchecken' is ging ik natuurlijk op Amsterdam Centraal gewoon uitchecken. Voor dat potentiële gratis ritje wat ik had kunnen maken draaide ik dan ook meteen op, toen ik mijn kaart bij het uitstappen voor de lezer hield: 'Overstap OK' Zei de lezer, en ik was nu dus ver in de min gezakt, -3,40 om precies te zijn, en mij was dus m'n instapborg van 4 euro afhandig gemaakt omdat er iets gruwelijk mis ging met het systeem.
Er zijn mensen die zullen zeggen dat ik nog even snel de bus in had moeten springen om weer uit te checken: niet alleen denk je daar niet snel bij na, ik had ook gewacht totdat ik de laatste was die uit moest stappen: ik hou de boel toch alleen maar op. Daarom gingen de deuren na mijn uitstap meteen dicht en reed de bus naar de bufferplaats.

"Ik ga weer even m'n favoriete dame bij het GVB kantoortje een bezoekje brengen," zei ik tegen een kennis die met me mee was, en in bezit is van een OV-studentenkaart: ook hem hebben ze een spoedige levering van een chipkaart beloofd, maar net zoals het bij mij 2,5 jaar gegaan is, heeft 'ie nog geen chipkaart.

Ik stapte het kantoortje binnen, en legde uit wat er mis gegaan was, met een bonnetje wat ik net uitgeprint had erbij.

"De klok heeft denk ik stilgestaan in de bus waarin ik net zat." Zei ik enigszins nijdig.
"He? de klok heeft stilgestaan? De klok van wat?"
"De klok van het OV-chipsysteem in de bus waarin ik net gezeten heb, want de tijd van in en uitchecken is hetzelfde," Zei ik duidelijker.
Ze legde de kaart in het bakje en printte zelf een bonnetje.
"Ja, maar er staat hier dat je een overstap hebt gemaakt op station Centraal: je moet niet vergeten uit te checken in de bus en de tram."
"Ja dat ik heb dus gedaan, en toen zei de lezer overstap OK."
Het mevrouwtje snapte er niets van, en liep met een balpen alle transacties na.
"Tja, het systeem verwacht een uitcheck. Je hebt niet uitgecheckt." Zei ze nogmaals.
"Ja, dat komt omdat de lezer bij het inchecken tot ziens zei, en bij het uitchecken overstap ok.
Ze liep weer alles na, en draaide toen even het computerscherm naar mij, en wees aan dat het systeem een uitcheck verwachtte, omdat ik natuurlijk een 'overstap' gemaakt had.
Verdomme, wanneer luistert ze nou eens?
Ze riep er een collega bij en legde ongeveer mijn verhaal nog eens half uit, en overhandigde het door haar geprinte bonnetje.
"Sloterdijk, Sloterdijk... CS." Mompelde het andere dametje.
"Je hebt niet uitgecheckt: je moet niet vergeten uit te checken in de bus en de tram." Peperde zij me ook nog eens in.
"Ja dat heeft hij gedaan, maar toen zei de lezer dat hij een overstap maakte."

Het kwam er, uiteraard, weer op neer dat de oorzaak onvindbaar was, en ik een claimformulier mee kreeg, maar vooral 2 gezichten die geloof ik duidelijk moesten maken dat mijn fout niet bestond, en dat ik niet zo moeilijk moest doen.

Omdat ik wel een doorsteekje wilde plegen, om niet weer de bovengrondse drukte in te moeten duiken, ging ik mijn kaart opladen. Dat was het plan tenminste... ik heb 5 pogingen ondernomen met m'n PIN-pas, maar geen enkele keer aceepteerde ook maar 1 van de 4 automaten mijn pas. Dus ben ik maar weer het kantoortje binnengelopen om daar m'n kaart op te laden.

'U staat wel in de min he," Zei het vrouwtje van zojuist tegen mij.
"Ja dat weet ik, dat is net gebeurd," zei ik op een toon die duidelijk moest maken dat ik echt niet aan geheugenverlies lijdt.
"Ja, maar dan is het geen 5 euro op uw kaart als u er 5 euro bijzet, maar 1,60." (Een BL'er (Bekende Leidenaar) die ook over dit klotesysteem schrijft, heeft gelijk: men ziet de reiziger bij het GVB niet voor volwassen aan)

Een triest overzichtje:

Sinds 9 Februari 2007 tot heden heb ik maar liefst 17 claims ingediend wegens onterechte kostenberekening: in lang niet alle gevallen kreeg ik mijn geld ook terug, waar de NS toch wel met kop en schouders bovenuit steekt, door van m'n in totaal 10,10 kostende reis van Schiedam Centrum naar Rotterdam CS slechts 5,40 te vergoeden: 7,50 straftarief - 2,10 voor een enkele reis tussen eerder genoemde stations: de 2 kortings-enkeltjes waar de automaat op station Schiedam Centrum toch echt de mogelijkheid voor bood om ze op te laden, krijg ik niet terug, want die kunnen ze 'niet zien' volgens de klantenservice (volgens mij is dat onzin, maar ja, je zou je klanten eens te vriend houden!)

Naast die trieste hoeveelheid claims, voor een systeem dat volgens alle overheden en vervoersbedrijven perfect werkt, is er nog een ander triest punt te melden.
2,5 jaar lang werd mij beloofd dat ik, naast mijn papieren studenten OV-kaart ook een chipkaart zou krijgen, waar een pasfoto voor ingeleverd moest worden.
Achteraf gezien had ik die pasfoto pas in moeten leveren als het echt zover was, maar omdat 'echt' net zo relatief is in chipwereld als de 'de juiste kostenberekening' was daar nog maar moeilijk op af te gaan.

Inmiddels heb ik sinds de 2de helft van dit jaar geen recht meer op zo'n machtige 'gratis-reizen' pas, en zal ik zo'n studentenchipkaart ook niet meer ontvangen (denk ik... of dat 'echt' zo is, weet ik niet)
Maar ik heb daar wel een pasfoto van een euro en nog wat voor ingeleverd: via een systeem dat aan alle kanten rammelt, want je moest daarna zelf controleren of je pasfoto 'echt' wel in bezit was van de juiste instantie: iets wat, getuigende vele verklaringen van studenten op internet, vaker niet dan wel het geval was.

Maar (nu komt de clou) omdat dit systeem toch wel doorgedrukt wordt, en ik graag van wat meer mogelijkheden gebruik wil maken van dat klote-systeem (even vooropgesteld dat het er 'echt' komt) dacht ik eens gek te doen en bij het GVB een persoonlijke pas aan te vragen.

Binnen anderhalve dag plofte de grote envelop op de deurmat, met de benodigde papierwinkel voor het aanvragen van zo'n digitaal betaalgeval. Nadat ik de eerste envelop geopend had en toen de tweede onder handen nam (in de grote envelop was alles nog eens ingepakt in nog een envelop) bleek ik 2 aanvraagformulieren toegestuurd te hebben gekregen. He? Waarom? Ik heb er maar 1 aangevraagd!

Het waarom wordt snel duidelijk uit de brief, waaruit blijkt dat het GVB niet kan wachten totdat iedereen zo'n onding aangeschaft heeft: 'Wilt u meteen reductie aanvragen voor iemand onder de 11 jaar of een persoon boven de 65? Gebruik dan het tweede aanvraagformulier! (Iets van gelijke strekking stond er tenminste in de welkomstbrief waarin me veel gemak en plezier gewenst werd met dat ding)

Omdat de IB-groep in het bezit is van een mooie pasfoto van mij voor die studentenchipkaart die ik toch nooit meer krijg, besloot ik eens te bellen en te vragen of ze de daar aanwezige pasfoto door konden sturen naar het GVB, zodat die daar op m'n persoonlijke pas gezet kon worden.
Wel... na veel heen en weer gebel, en uiteraard van het kastje naar de muur gestuurd te worden, ben ik er na 45 minuten (!) achter gekomen dat mijn pasfoto heel waarschijnlijk niet meer bestaat: ik heb niets meer met de IB-groep van doen, dus wordt mijn pasfoto vernietigd. Een pasfoto die ik dus voor niets ingeleverd heb: daarom kunnen ze me bij het GVB ook een hele hoge boom in, en stuur ik een eigen gemaakt fotootje op: ze bekijken het maar.

Tijdens het vele heen en weer gebel, kwam ik ook een keer of 2 (misschien wel 3, ik weet het niet meer) terecht bij de telefoonlijn over de OV-chipkaart, waar ik mijn verhaal deed over wat ik wilde, en waar ik al naar toe gestuurd was door andere mensen. Nadat duidelijk was dat men helemaal niets van een pasfoto wist (dat ging toch echt via andere bedrijven dan hun, terwijl ik door de IB-groep naar de OV-chipkaart telefoonlijn verwezen werd 'want daar gaan de pasfoto's heen') vroeg de beste man of ik verder nog vragen had: hij was behulpzamer dan de medewerkster die ik even daarvoor aan de lijn had, en bij voorbaat al niet snapte wat ik wou:
"U wilt een chipkaart, maar ik kan daar echt niet zomaar studentenkorting op zetten hoor," Zei mevrouw sloom.
"Dat wil ik ook niet, ik heb een pas aangevraagd bij het GVB, en ik wil de pasfoto van de IB-groep, of waar die ook mag wezen, op die pas laten zetten, want er is een mooie pasfoto, dus dan kan ie vast ook doorgestuurd worden nietwaar?"
"Nou, ja uh, ik kan toch echt niet zomaar een chipkaart maken met de studentenkorting voor de NS..." Zei mevrouw nogmaals.
"DAT WIL IK OOK NIET!" Zei ik nadrukkelijk, "Ik wil de foto die, ergens aanwezig zal zijn, naar het GVB laten sturen, zodat ze 'm daar op die pas kunnen zetten."
"Ik ga even overleggen met iemand die er meer van weet," En daarna bleef het kort stil.
"U zult even contact op moeten nemen met de studentencontactlijn* daar weten ze er meer vanaf." Ik hing op, en draaide het nummer dat me zojuist gegeven was.

* studentencontactlijn: Zo werd het door mevrouw geloof ik genoemd, het was in ieder geval het nummer rondom de studentenchipkaart.

"Goedemiddag, ik heb zojuist gebeld met de IB-groep over mijn pasfoto en... (hele verhaal wat ik hierboven ook zo'n beetje getypt heb) en zou graat willen weten of die foto naar het GVB gestuurd kan worden."
Om dit ook weer redelijk lange verhaal kort te maken: volgens mevrouw bleek er helemaal geen pasfoto meer van mij te zijn: 'u staat niet meer ingeschreven bij de IB-groep, dus wordt de pasfoto vernietigd'
Dus maar weer bellen met de IB-groep... waarom lever ik op verzoek van hun dan een pasfoto in, die, naar later blijkt, vernietigd wordt als ik er niet tijdig gebruik van maak zeg maar.

Ook dat had weer veel voeten in de aarde: om de medewerkers daar duidelijk te maken dat het mij menens was herhaalde ik telkens het hele verhaal, inclusief alle doorsturingen die ik bij andere telefoonnummers had gekregen.
Ik kreeg uiteindelijk een man aan de lijn, die er (uiteraard, zucht) niet het fijne vanaf wist. Hij moest overleggen met een collega die meer 'into the ov-chipkaart' was.
Na een minuutje wachten kwam hij terug... wat blijkt: De IB-groep weet eigenlijk niet eens wat er met die pasfoto's gebeurd: ze staan er volledig buiten, en of de pasfoto's naar OV-chipkaart.nl gestuurd worden, of TLS, of dat ze op het postkantoor (!) bewaard worden, men weet het niet.

Men weet wel meer niet. Op 30 November stuurde ik een klacht richting het GVB wat betreft het controleren van de kosten die berekend worden in bus en tram met de chipkaart. Daarnaast ook de fout die ik tegenkwam tijdens de rit van Amsterdam Sloterdijk naar Amsterdam CS.

Een kopie van mijn verstuurde klacht:

**********************************************************************************************

Beste,

Afgelopen Vrijdag besloot ik, als zelfverklaarde testreiziger weer
eens te gaan chippen bij 2 vervoerders.

Bij het GVB ging het helemaal mis (en dat is niet de eerste keer!)
en werd mij 4 euro gerekend voor een rit van station Sloterdijk naar Amsterdam Centraal.

Uw personeel kan er ook niet wijs uit worden, toen ik met mijn bonnetje, uit
de automaat, het 'Tickets & Info' kantoortje binnenstapte.

Gezien het feit dat dit de zoveelste keer is dat het systeem
gewoon niet doet waar het voor gemaakt is, dien ik maar weer eens een klacht in.

Daarnaast: ik snap niet dat er overal geschreeuwd wordt dat het allemaal zo perfect werkt, want
dat doet het gewoon niet. En dan: hoe kunt u spreken van een 'testperiode' als 1. toch al bekend
is dat het systeem doorgedrukt gaat worden, en 2. de kosten die berekend worden voor bus en
tramritten niet eens gecontroleerd kunnen worden! Dat lijkt me toch iets wat voor een 'testperiode' de hoofdzaak is!

Al met al is er niets om positief over te zijn rondom dit systeem, maar voor
de kritiek sluit u de ogen... gezien mijn eerdere versturingen van een klachtenbrief
(dan echter op papier en niet via internet)

Als laatste: Bij Connexxion is het ook al een keer fout afgelopen met een
chip-avontuur, en belde ik de klantenservice daar over op: toen hoorde ik dat het teveel
gerekende bedrag direct op m'n chipkaart geschreven zou worden zodra ik in een bus van
Connexxion zou inchecken: dit ging perfect, maar dat doet mij afvragen: waarom kan dat bij
het GVB niet?
Mocht bovenstaande wel mogelijk zijn, dan zie ik graag de bedragen van onderweg zijnde
claimformulieren bijgeschreven worden op m'n kaart zodra ik weer eens de metro of zo binnenstap.
**********************************************************************************************

Ik kreeg als antwoord dit verbijsterende mailtje terug:
**********************************************************************************************

Geachte heer Voorloop,

Hiermee reageer ik op uw klacht over de OV-chipkaart

Wel goed
Spijtig dat u dit weer is overkomen. Wat het extra spijtig maakt is
dat het blijkbaar al eerder verkeerd is gegaan tussen u en de OV-chipkaart.
Toch meen ik dat het spoedig - nu al? - ten goede zal keren. Dat durf ik te schrijven omdat
het werkelijk in verreweg de meeste gevallen en transacties wel gaat zoals het hoort.

Transacties
Telkens wanneer u het woord test in relatie tot de OV-chipkaart tegenkomt
is er sprake van een testfase. En de tests krijgen inderdaad gaandeweg een steeds
algeheler karakter, want - in weerwil van alle berichten en uw mening - het gaat zonder
overdrijving wel steeds beter met de OV-chipkaart. Het aantal foute transacties is in
verhouding tot het totaal aantal transacties zeer klein.
Feitelijk meen ik dat het aantal fouten dat op dit moment met de strippenkaarten en de ster-
abonnementen gemaakt wordt een veelvoud daarvan is. En dat is ondanks de lange bestaansperiode van dat systeem.

Connexxion
Connexxion beschikt zelf over de mogelijkheid het saldo op uw OV-chipkaart aan te passen.
Dat is plezierig voor de klant en voor Connexxion. Ik heb me laten informeren dat iets
dergelijks helaas bij GVB niet doenlijk is - vooralsnog - omdat de vervoerssituatie bij
GVB een stuk complexer is. Mogelijk dat iets dergelijks ooit wel bij GVB wordt ingevoerd,
maar ook dat zal dan pas na de nodige tests gebeuren. Nu is GVB nog niet zo ver.

**********************************************************************************************

Wat heb je hier aan? Vrij weinig. Het meest vreemde zinnetje vind ik "Toch meen ik dat het spoedig - nu al? - ten goede zal keren."
Nu al?... oftewel: ik schrijf dit, maar ik weet niet zeker of dat wel zo is, maar probeert u liever zelf even of het allemaal gaat zoals het hoort!

Dan die vervoerssituatie bij het GVB: het GVB rijdt alleen in Amsterdam... en Connexxion bedient veel meer plaatsen, dus waar de complexiteit nou ligt...
Het enige verschil is dat Connexxion op dit moment alleen gebieden met bussen heeft waar de chipkaart te gebruiken is, en het GVB zowel bussen, trams en metro's heeft rijden. Maar het kan toch niet zo moeilijk zijn om dat centrale systeem waar alles (hopelijk) op aangesloten is, te vertellen dat mijn saldo opgewaardeerd dient te worden? Maar dat zal wel weer te simpel gedacht zijn.

Overigens is het GVB geslaagd voor de reactietermijn van 20 werkdagen: de limiet waarin ze je hopelijk een antwoord sturen: deze keer dan tenminste, want op mijn wens/suggestie (eigenlijk een klacht, namelijk de niet controleerbare kosten in tram en bus) van 17 November is nooit gereageerd.

Bij Connexxion laten ze hun klanten het liefst helemaal niets horen: al 2 keer (of 3 keer) heb ik daar een mail heen gestuurd met een klacht, maar nog nooit heb ik daar antwoord op gekregen.
Laatst, toen ik een bericht zag waar een informatiepakket rondom de OV-chipkaart aangevraagd kon worden en er een e-mailformulier voor 'ingericht' was, heb ik dat ingevuld.

Tien minuten na de versturing kwam de domper, of liever gezegd, een fout, en dan één van het kaliber waar ik niet van opkijk rondom de OV-chipkaart.

**********************************************************************************************
This is an automatically generated Delivery Status Notification.

Delivery to the following recipients failed.

klantenservice-chipkaart@connexxion.nl

**********************************************************************************************
Even bellen met de klantenservice dan maar, om toch dat felbegeerde informatiepakket in bezit te krijgen.

2 dagen later was het dan zover, en plofte een envelop van een bescheiden formaat op de deurmat.
Het opmerkelijkste verschil: bij het GVB worden 2 A4'tjes meegeleverd, aan beide zijden bedrukt, met een absurde zooi lettertjes over wat je wel en niet mag met je persoonlijke chipkaart, bij Connexxion ontbreekt die papierwinkel.

Verder zit er in beide pakketten standaard foldermateriaal waar je overal mee doodgegooid wordt, in de trand van: 'het gaat altijd goed, en fouten kennen we niet'

Het is tijd om een flink sprongetje te maken: er is behoorlijk veel gebeurd, en daardoor is de volgorde van dit artikel ook ver te zoeken, maar die volgorde is rondom de OV-chipkaart toch al ver te zoeken, dus wat maakt het uit.

Sinds begin dit jaar is het niet meer mogelijk om bij GVB automaten strippenkaarten te kopen: ook de automaten die in sommige metrostellen hingen werden buiten dienst gesteld per 1 Januari 2009. Volgens het GVB omdat er geen onderdelen meer voor gemaakt worden, wat reparatie bemoeilijkt.
Het is natuurlijk wel waar, maar het hele probleem zit 'm in het feit dat men zich waarschijnlijk rijk gerekend heeft met de chipkaart, en in het vooruitzicht daarvan, al een flinke tijd ervoor te besluiten de automaten in de ban te doen, omdat de chipkaart toch per 1 januari 2009 geheel ingevoerd zou zijn, maar ja, de zaken liepen, zoals gewoonlijk, weer iets anders, dus dat het hun eigen schuld is zet men er maar niet bij.

Het sorteert, voor het GVB althans, in ieder geval het gewenste resultaat: veel mensen lopen nu richting een chipkaart automaat om daar een rittenkaart te kopen of een anonieme kaart (maar ik heb al wat mensen af zien knappen op alleen de aanschafprijs van dat ding, die met 7,50 ook weer terug is op het normale niveau)
Naast de verkoop die gestegen is hoor je ook net wat vaker piepjes van poortjes en lezers, maar ook weer niet zo'n bijzonder aantal dat half Amsterdam gebruikmaakt van het stukje plastic: nee hooguit 2,5% zie ik reizen met dat ding (ik doe een schatting, tellen op metrostations en in trams is geen sinecure)

2,5 % Het zijn er een stuk minder dan de 35% waar de RET mee pochte begin van dit jaar. Met de afschaffing van de strippenkaart in zicht bracht de RET wat cijfers naar buiten over het gebruik van dat ding.
Volgens journalistiek onderzoek lag dat aantal effe lager, en lag het aantal reizigers dat aan de chip was rond de 20 %, en het zou me niets verbazen als verkeerd rekenen daar de oorzaak van is (we nemen het aantal transacties als maat voor het aantal reizigers dat reist met dat ding, maar vergeten daarbij gemakshalve maar even dat 1 reis uit 2 transacties bestaat)

Alle vertrouwen natuurlijk van de directeur van de RET (Pedro Peters) en ene mevrouw Baljeu, allebei heilig overtuigd dat de invoering geen enkel probleem zal zijn op 29 Januari 2009, en dat het 100 %-chip-gehalte gemakkelijk gehaald wordt voor die datum.

Iets wat wat makkelijker gehaald werd waren de foutieve transacties: kort erna werd bekend dat er in het afgelopen jaar maar liefst 220.000 keer niet uitgecheckt was. Maar volgens de RET, die het liefst bovenop die cijfers wwas blijven zitten maar toch niet kon voorkomen dat de boel uitlekte, viel dat wel mee: slechts 1 procent van het totaal aantal reizigers trof dergelijk ongemak, en in de metro was dat percentage veeel lager.

Op 25 miljoen ritten was het maar 220.000 keer misgegaan: 'een heel laag aantal' zei iemand van de RET.
Ook hier vermoed ik een aardig staaltje misrekening (of eerder vervalsing) van de cijfers: die 25 miljoen ritten waren niet het aantal chipritten, maar wederom het aantal transacties die men gerekend heeft, gedeeld door 2, komt dat getal toch in de buurt van de 2 procent.

Maar gezien het feit dat slechts zo'n 20 procent gebruik maakt van de chipkaart, en dat toch echt 100 % wordt, zal het foutpercentage waarschijnlijk net zo hard stijgen, en gaat het op 100 % chipkaart gebruik ineens 10 % fout, en dat zal echt niet altijd aan de reiziger liggen!

En als het dan niet aan de reiziger ligt, dan ligt het wel aan personeel van vervoersbedrijven.
Met gepaste bombarie ventileerde NS wat berichtgeving over testen met de kaart op de Flevolijn: op de 4 grootste stations rond Amsterdam kon je saldo op je kaart laden, en anonieme kaarten uit de automaat trekken.

Dus op een maandagmiddag maar eens op pad. Ik was eerst even met de tram op stap in Amsterdam, waar mij een aangenaam laag tarief (75 cent tegen 1,04 normaal) aangeslagen werd omdat de apparatuur niet wist waar ik in en uitgestapt was.
Gelukkig resulteerde dat er wel in dat de apparatuur wist dat ik 20 minuten later overstapte, en me dus niet opnieuw het basistarief berekende, en ik voor 54 cent van de Kinkerstraat in Amsterdam naar het Amstelstation gereden werd, in een rtam die ik nog steeds de grootste sof vind voor Amsterdam: de Combino. Krakend, knarsend, piepend, kreunend, dreunend en wat al niet is het enige wat deze trams doen: het hinderlijke 'waggelen' op plaatsen waar de rails in wat minder geweldige conditie is daargelaten.

Niemand zie ik overigens met een chipkaart betalen: ik ben, zoals gewoonlijk, de enige. Wel trof ik een keer in de 13, op de heenweg, een man aan die voor mij incheckte: ik had er die dag even genoeg van en reisde op m'n geldige eerder gezette strippen, en wenste m'n voorganger succes.
Een kort gesprek volgde waarbij bleek dat ook hij wel eens problemen ervaart, maar niet zo erg als ik: waar waarschijnlijk een wat minder 'extravagant' gebruik van die chipkaart tegenoverstaat. Maar ja, wat is extravagant? Die kaart hoort gewoon al het mogelijke aan te kunnen, en zoals het nu gaat kan 'ie dat nog lang niet.

Maar goed. Terug naar de NS. Op Amstel zoek ik de eerste kaartjesautomaat op die ik tegen kom. Een sticker is geplakt op het plaatje plastic waar eerst een OV-chipkaart logo prijkte met iets van 'Houd uw kaart hier' erop.
Wat ik ook doe: niets, de automaat geeft geen krimp. Ik klink een enkele reis aan, om die op m'n chipkaart te laden: ook niet mogelijk.
Ik geef het op, en loop het loket binnen. Dat heet tegenwoordig eigenlijk 'Tickets & Service, maar er worden nog steeds kaartjes door een levend persoon verstrekt, en dus is het voor mij een loket.

"Goedemiddag, ik wil graag saldo opladen op m'n chipkaart." Zeg ik droogjes. Mevrouw achter het loket valt nog net niet van haar stoel.
"Uh nou, ik ga m'n best doen: je bent de allereerste," een antwoord dat maar weer aangeeft hoezeer die kaart onder reizigers leeft.
Ze houd m'n kaart voor een lezer die onhandig tussen andere apparatuur geplaatst is.
"Uw OV-chipkaart is niet gelezen. Houd uw kaart nogmaals voor de lezer," wordt mij gemeld op het schermpje waar normaal papieren-kaart verkoop-info gemeld wordt. Wat ik er dan ook aan heb is me een raadsel, want ik kan niet bij de betreffende lezer.

Ze houd de kaart nogmaals voor de lezer, en een triomfantelijk 'ja!' van de loketmevrouw doet haar draaien naar het scherm met alle mogelijkheden.
Ze vult alle opties in, en vult het bedrag van 10 euro in.
Er verschijnt niets op het scherm dat naar de reiziger is gedraaid.
"He, wat vreemd. We hebben er een speciale cursus voor gevolgd," zegt mevrouw. Voor zoiets moet je medewerkers niet speciaal op moeten leiden, maar het moet gewoon duidelijk zijn, zonder al teveel bijscholing, maar dat zal wel weer te simpel gedacht zijn.

Ze herhaalt haar handelingen, wederom zonder succes.
Ze stapt van haar stoel en pakt een map uit de kast, waarvan ik nu wel zeker weet dat er 'stappenplan' op staat. Duidelijk staat er 'Stappenplan opladen OV-chipkaart' op.
De eerste 2 stappen kan ze overslaan, want dat is zoiets als: 'houd chipkaart voor lezer, en wacht tot deze gelezen wordt, en omdat ze die stappen al heeft gedaan, gaat ze verder met wat het stappenplan haar vertelt.
Weer niets.
"Nou, gaan we even helemaal overieuw beginnen." Zegt ze waarbij ze alles wist.

Houston, we have a problem.

Ze herhaalt alle stappen, en begint nu eens van voor af aan met het stappenplan.
Wederom weigert het programma om 10 euro bij te laden.
Uiteindelijk wordt speciaal voor mij een collega opgeroepen, onder de droge oproep 'we hebben een probleem'
Kort erna gaan de schuifdeuren open en komt een mede-NS'er binnenwandelen.
Het hele verhaal wordt uitgelegd, en meneer vraagt natuurlijk om precies de al eerder verrichte handelingen toch nog maar eens te herhalen, wederom zonder succes.

"Ik kom even naar de andere kant," zegt hij. Hij was eerst aan de reizigerskant, waarschijnlijk in de veronderstelling dat het probleem snel opgelost zou zijn.
2 paar handen, inclusief het aantal beschikbare vingers glijden over het computerscherm om alle restricties en opties aan te wijzen.
Ik volg alles met een grote grijns, terwijl de 2 NS'ers turen naar het computerscherm.
Inmiddels is achter mij de rij gegroeid als kool, en laat ik de andere reizigers maar even voorgaan: ik heb toch de tijd.
De mannelijke NS'er is inmiddels met de map in een achterkamer vertrokken, nadat het nog steeds niet gelukt is. "Ik ga dit uitzoeken," zei hij er nog bij.

Ik vermoed dat speciaal het hoofdkantoor of iets dergelijks gebeld is, omdat men op zulke lastige vragen, met zulke tegenspartelende apparatuur geen antwoord heeft.
Na een minuut of 3 komt hij terug, maar veel wijzer is hij er waarschijnlijk niet van geworden: we gaan opnieuw aan de slag met het stappenplan, wat uiteraard wéér uitdraait op een mislukking.

"Oh god, dat is die restrictie of zo iets," zegt de man van het duo medewerkers ineens.
"We mogen maar 5 euro per keer opladen." Zegt hij terwijl hij met een hand over z'n voorhoofd wrijft.
Ik ben zo verbijsterd dat ik er niet eens op geantwoord heb: wie bedenkt nou weer zo'n absurde maatregel?
"Nou, dan zet ik er toch 2 keer 5 euro bij, kan mij het schelen," zegt de vrouw.

Hardop volgen ze allebei de stappen op, en na 2 maal 5 euro opgeladen te hebben kan ik veilig m'n tientje overhandigen, en ben ik in iets minder dan een kwartier later wel 10 euro saldo rijker!

Ik heb ook nog gevraagd of ze mijn 'RailEasy' product konden zien: niet alleen antwoorde de man volledig verbaasd wat dat nu weer was, het was ook niet te vinden: ik vermoed dat het Rotterdams is/was, en daardoor niet te vinden was (als RailEasy überhaupt nog een geldig reisproduct is binnen NS)
De uitdraai die daarvoor voor mij gemaakt werd moet je overigens helemaal niet gebruiken om je reishistorie na te gaan: er klopt niets, maar dan ook werkelijk helemaal niets van.

Wat klopt er nog meer niet?
Na nadere bestudering van het formulier met m'n reisgegevens klopt de geldigheid van m'n kaart niet: na 31 december 2011 is m'n kaart waardeloos geworden, en zal ik een nieuwe moeten kopen. Volgens de NS kan ik m'n kaart echter tot 6 Augustus 2012 gebruiken, en verloopt de boel daarna pas.

Daarnaast klopt, voor zover ik op het nummer af mag gaan, het nummer niet:
Onder 'OV-chipkaart' staat duidelijk 'nummer' met daarbij dit cijfer: 14DFEA4B.
Ik had sterk het vermoeden dat het een hexadecimale vermelding van de laatste 10 cijfers is van m'n chipkaart. De betreffende cijferreeks invoeren in een rekenmachine levert echter de volgende nummer combinatie op: 35 02 18827. Dat zijn allereerst al geen 10 cijfers, maar de laatste 10 cijfers op mijn kaart zijn ook de volgende: 02 0121 8233. Het komt dus totaal niet overeen, maar misschien zoek ik er wel teveel achter (hoewel een verkeerde geldigheidsdatum niet echt veel vertrouwen wekt)

Radio

Het hele chipgebeuren ontgaat niet iedereen, alhoewel de belangrijkste bezwaren, dat dat ding gewoon niet werkt, nog steeds onopgemerkt blijven. Maar, de beerput ging, met de 220.000 niet-uit-checkers in Rotterdam toch een beetje open.
Naar aanleiding daarvan was het een van onderwerpen in 'De Peiling' een radioprogramma op Radio Noord Holland waar het publiek zijn zegje kan doen over bepaalde onderwerpen. De vrijdag dat ik reageerde was het een 'vrij-peilen' dag, en waren er verschillende onderwerpen waaruit gekozen kon worden, maar het is vrijwel alleen over de chipkaart gegaan.
De meest waanzinnige uitspraken vlogen door de telefoon richting de luisteraar, met als veel terugkerende uitspraak toch wel het illegaal opladen, omdat dat ding zo makkelijk te kraken is. Toen vond ik het welletjes, en pakte de telefoon.
Beluister hier mijn verhaal: om het geheel kwa bestandsgrootte binnen de perken te houden is de kwaliteit uiteraard flink omlaag gebracht.

En dan tot zover dit artikel... het is afwachten, maar ik vermoed dat in Rotterdam vanaf 29 Januari de pleuris uitbreekt, zodra geen enkel poortje nog opent voor een strippenkaart...

AANVULLING! 1-9-2009: Te veel betaald!

Ging ik op 12 Januari 2009 voor 54 cent van de halte Kinkerstraat naar het eindpunt van tramlijn 12, het Amstelstation, bij de controle, toen er eindelijk via 9292 kostentabellen geplaatst werden, is deze rit er tussendoor geglipt: na controle blijkt deze rit in de categorie FOUT te belanden, mij is 3 cent teveel gerekend, of ik dat nog terug kan krijgen is maar de vraag, met de belachelijke termijn die het GVB hanteert waarbinnen een claim ingestuurd moet zijn (2 maanden)
Maar ik ga uiteraard m'n best doen om die 3 cent terug te krijgen, desnoods dien ik het hoofdkantoor te bezoeken: het gaat nu meer om het principe dan om het geld.