Een dag met de OV chipkaart...
Dinsdag 7 Augustus 2007: Na me flink in de datum vergist te hebben en een week te vroeg op m'n vakantiebaan te verschijnen, verkneukel ik mezelf als ik denk aan het feit dat ik nog een hele dag voor me heb, en vooral weer eens wil kijken of de OV chipkaart doet wat hij moet doen.
Ik loop een van de ingangen van metrostation Amsterdam CS in, en stel mij op voor een van de automaten die OV-chipkaarten hoort te verschaffen. 5 Maanden geleden kon ik fluiten naar m'n pas: er werd wel geld afgeschreven voor de pas en het saldo dat ik erop wou zetten, maar ik kreeg geen pas. Alleen een tegoedbonnetje. Na een claimformulier ingevuld en verstuurd te hebben, en een week of 4 later een brief te krijgen waarin stond dat er een heus 'onderzoek' uitgevoerd was naar mijn claim kreeg ik toch mijn geld terug.

Goed: na bij de automaat mijn keuze gemaakt te hebben voor een kaart waar ik meteen saldo op wil zetten verbaas ik me even over het feit waarom ik geen betaalmogelijkheden zie, het blijkt dat ik ook nog op 'betaal' moet drukken. Daarna krijg ik de optie tot PIN pas, creditcard en equivalenten. Helaas... mijn postbank pas wordt keihard geweigerd door de automaat en ik krijg nors het 'pas ongeschikt - betaal anders' advies.

Nu al geërgerd zoek ik een andere automaat op: het zijn dezelfde paslezers als in de kaartautomaten van de NS: en die weigeren ook bijna stelselmatig postbank PIN passen. Het zal blijken dat geen enkele automaat mijn doodgewone Postbank pas accepteert.

Ik probeer het in totaal 4 keer, bij ook vier verschillende automaten. Geen van allen laten ze mij betalen via mijn bankpasje: hoe dat straks moet als het systeem echt ingevoerd wordt is mij een raadsel. (let overigens niet op mijn hanenpoten...)

Claimformulier dat ik in moest
vullen om 8 euro terug te krijgen... Claimformulier
Ik pak een bankbiljet van 20 euro uit mijn portemonnee en duw deze voorzichtig in de daarvoor bestemde opening: het groene LED'je erboven knippert even en met een behoorlijke snelheid wordt het biljet de machine ingetrokken.

De automaat zegt vriendelijk even geduld te hebben, want mijn kaart wordt 'gemaakt' volgens het scherm. Nou ja, gemaakt, die kaarten liggen er kant en klaar in, maar worden alleen nog van hun informatie voorzien, en ze moeten natuurlijk iets op dat scherm zetten. Na een paar seconden komt mijn kaart uit de uitvoeropening: maar de machine geeft de kaart niet grijpgraag prijs: ik moet behoorlijk trekken aan het kaartje, wat daarna los lijkt te schieten. Het levert meteen de eerste flinke krassen op, niet dat ik daar om maal, als de electronica binnenin het kaartje het maar doet. Ik wijs 2 GVB mannetjes (nou ok, het is een vrouw en een man) op het feit dat de aanraakschermen nogal slecht reageren.

Saldolezers en oplaad-automaat De vrouw, die met een notitieblok de chipkaart automaten zo te zien naloopt op defecten wuift mijn aanraak-scherm problemen weg. Ze laat zien dat het zaak is gewoon kort te tikken op het scherm: haar magische GVB handen krijgen inderdaad in 1 keer alle gegevens op het scherm waar ik hard voor moest drukken, en ook een paar keer overnieuw mee moest beginnen.

Als ik haar na mijn scherm perikelen op de slechte pinpas lezers wijs, zegt ze dat ik de magneetstrip even schoon moet maken... iets wat een bekende en zo nu en dan werkende remedie is: probleem is dat automaten die de pas weigeren de pas wel lijken op te slaan, nogmaals proberen met dezelfde daarvoor geweigerde pas te betalen komt je onverbiddelijk op dezelfde melding te staan.

Goed. Ik heb eindelijk mijn kaart, en ik ben mijn eerste problemen dus al tegengekomen. Ik besluit de kaart allereerst eens voor een saldolezer te houden, en ik krijg te zien dat er inderdaad 10 euro op staat, het zou toch niet zo best zijn als dat al mis was gegaan.
Ik stop de kaart in m'n portemonnee, waar ook mijn identiteitskaart huist... ik weet al zeker dat dat problemen op gaat leveren, want de nieuwe nederlandse identiteitskaart kent ook al een chip, die volgens precies hetzelfde principe uitgelezen wordt. Ik weet 100 % zeker dat het problemen op gaat leveren de kaart foutloos te laten lezen, maar toch probeer ik het.
Maar nee: de poortjes en saldolezers zullen aangeven dat ik de kaart hoe dan ook in zijn eentje, dus niet in mijn portemonnee bij de lezers moeten houden: bij de poortjes gaat het vandaag een keer of 2 toch goed, en gaan de poortjes na 3 keer opnieuw lezen toch open: zij het met een gigantische vertraging.
De saldolezers geven een 'probeer opnieuw' piep, daarna een 'het gaat goed' piep, om daarna nogmaals 'probeer opnieuw' te zeggen. Met een beetje geluk kan je er kort tussendoor lezen hoeveel geld er op je kaart staat, maar ik besluit de kaart, naïef als ik ben, pas na een keer of 10 mislukte leespogingen deze dag, alleen nog in zijn eentje voor de lezer te houden, om problemen te vermijden.

Ik 'check in' op Amsterdam CS: wat na een keer of 3 wel resulteert in een opengaand poortje, maar met een rood lampje en de mededeling 'probeer opnieuw' op het scherm. Even wil ik doorlopen... maar dan sluit het poortje alweer. Nadat ik de kaart los voor de lezer houd ben ik volgens het systeem al in of uit gecheckt. Het is een peperduur systeem, maar het weet niet of je al binnen of buiten bent. Een van de controleurs ziet dat ik er niet zonder slag of stoot langskom, en zegt dat ik gewoon door kan lopen. Controle apparatuur hebben ze niet: dus kijken of ik echt ingecheckt ben kunnen ze niet (behalve dan dat de controleur nu zag dat ik echt probeerde in te checken)

Ik loop naar beneden, en besluit na ongeveer 3 minuten weer uit te checken: dan horen er geen kosten berekend te worden: maar inmiddels weet ik via een pagina over testen in Rotterdam dat het systeem vaak niet doet wat het wel moet doen, dus ik test het toch maar even. Later zal uit het eerste bonnetje blijken dat er inderdaad niets berekend is. Ongeveer een kwartier later check ik weer in. Maar dat gaat niet zonder problemen: niet alleen zit de kaart nog steeds in m'n portemonnee, bij m'n identiteitskaart, zodra het poortje open gaat, gaat slechts 1 helft van de 2 beweegbare delen open: ik pas er met mijn magere lijf waarschijnlijk wel tussendoor, maar ik heb niet zo'n zin om me voor het oog van een paar honderd reizigers door zo'n poortje te moeten wurmen. Even twijfel ik wat ik zal doen. Duwen? Ach ja, waarom niet. Metro naar station Nieuwmarkt
Dat systeem doet niet wat het hoort te doen, dus als ik wat verniel (wat ik vrij onmogelijk acht) is het niet mijn schuld. Met flink wat kracht duw ik tegen de andere helft van het poortje aan, wat echter muurvast zit. Dus ik wacht even, en probeer opnieuw in te checken: 'U bent al in/uitgecheckt' meldt het schermpje.
Dezelfde controleur als daarstraks schiet mij wederom te hulp, en vraagt wat er precies niet lukt. Wanneer ik zeg dat er slechts 1 helft open ging, is hij direct behulpzaam, en kijkt met zijn eigen pas even na of het waar is wat ik zeg. Wanneer hij zijn pas voor de lezer houd gaat het poortje natuurlijk wel correct open, maar hij gelooft me wel: 'Reis je voor half geld ofzo?' grapt hij 'Ja, ze hebben daar wel vaker last van' zegt hij er nog achteraan, terwijl hij het metalen geval wantrouwend bekijkt. Ik loop daarna door richting het perron. De metro is er nog niet, en zo rondlopend merk ik op dat er nergens saldolezers te bekennen zijn, terwijl ik heel graag wil weten wat de instapborg kost.
Uitleg: zodra je incheckt wordt er naast het basistarief en de reiskosten een soort borg afgeschreven: vergeet je uit te checken, dan ben je die borg ook kwijt. Als je wel uitcheckt, dan krijg je de borg terug, maar worden de reiskosten wel afgeschreven.
Na een paar minuten komt lijn 53 aan, om kort daarna richting Gaasperplas te vertrekken. Ik zal uitstappen op de eerstvolgende halte, station Nieuwmarkt.

Instapborg...

Op station Nieuwmarkt check ik weer uit, om kort daarna weer in te checken: Ik wil nu toch wel eens weten hoeveel de instapborg precies kost: dus ik probeer, naief als ik ben, wederom in te checken met de chipkaart in m'n portemonnee.
Nadat dat zoals te verwachten was weer mislukt haal ik de kaart er toch maar weer uit, en houd deze voor de lezer, om na het poortje naar de vrouwelijke controleur te lopen en te vragen of ik even terug mag lopen door een nog niet gesloten poortje, en bij een saldolezer te kijken hoeveel de instapborg precies bedraagt.
Het zal echt niet alleen de taalbarrière tussen mij en de controleur zijn, maar ook dat ze geen snars snapt van wat ik bedoel: dat het personeel van het GVB zelf niet zo op de hoogte is van het systeem zal me vandaag nog wel wat vaker duidelijk worden.
Ik probeer uit te leggen dat ik wil kijken hoe hoog de instap borg is, waarop ze me in zeer gebrekkig Nederlands vraagt wat ik bedoel. Ik leg uit wat de instapborg precies is, en met een blik van onbegrip loopt ze met me mee naar de automaat, het woord 'saldolezer' is haar onbekend: de automaat heeft echter een probleem met het scherm: het scherm is naar linksboven verschoven, en aan de kanten waar er eigenlijk geen beeldinformatie meer is, is het scherm nog eens te zien. Ik bedoel echter de saldolezers, dus ik loop nu op m'n doel af.
Nu kom ik er achter dat de instapborg 2,50 bedraagt. Nu ik dat weet loop ik weer een van de geopende poortjes door, naar het perron beneden, met een gevoel alsof ik de GVB medewerkster compleet verbijsterd achtergelaten heb. Iets dat me niets verbaast: Ik had verwacht in de tijd dat ik rondhing op Amsterdam CS, wel een paar medereizigers met een chipkaart te zien. Maar nee, ik ben tot nu toe de enige.

Op het benauwd warme perron wacht ik op de eerstvolgende metro. Met een slaapverwekkend gebonk vervolgt de roltrap zijn eindeloze rondgang naar boven. Wanneer de metro gearriveerd is, stap ik in. Als de metro net vertrokken is komt de automatische halte-afroep melden welk station we naderen. Het begint met een gezoem, daarna de toon en daarna in oorverdovend onverstaanbaar geschal de naam van de halte. Met kort gezoem wordt de luidspreker duidelijk weer uitgezet. Ik ben blij dat ik niet bij een station aan kom waar ook diverse bus-aansluitingen te vinden zijn: die zouden dan op hetzelfde volume omgeroepen zijn.

Op het Waterlooplein loop ik naar de voor mij dichtstbijzijnde uitgang, om daar uit te checken. De controleurs die er staan leunen allebei ergens tegenaan, en kletsen vrolijk over het leven van alledag. Ik onderbreek ze, en vraag waarom er op de perrons die afgesloten worden met poortjes geen saldolezers te vinden zijn. Alsof ze beiden op een briljant idee gekomen zijn blijft het stil, kijken ze even naar elkaar en komt een van de twee: 'wel verdomd, dat is waar. Maar dat kan je daar toch nakijken?' Zegt hij, wijzend op de automaat die aan de andere kant van de poortjes staat. Maar dat wil ik dus niet, ik vind het wel handig om straks OP het station na te kijken of ik na het uitchecken de kaart misschien op moet laden of niet, maar dat kan dus niet op perrons die afgesloten zijn door poortjes. Saldolezer werkt niet
'Nou ja, schrijf een grote klachtenbrief naar het GVB' is het advies van een van de controleurs. Ik check uit door het poortje en besluit m'n eerste bonnetje te printen. Zodra de machine het nu al lange bonnetje in het uitvoerbakje spuugt, trek ik het kassabon-achtige
geval eruit, en loop even wat frisse lucht tegemoet. Ik probeer alvast na te kijken welke volgorde aangehouden wordt, maar ik raak de
draad al snel kwijt: ik heb net toch echt als laatste uitgecheckt op Waterlooplein, maar die staat ineens tussen de eerste 2 transacties
op Amsterdam CS in... Vreemd, nou ja, dat moet ik thuis dan nog maar eens op m'n gemak nakijken, op naar de volgende halte. Ik check uiteraard weer in, en het scherm bij het poortje meldt, zoals het hoort, 'overstap' en ik loop langs dezelfde 2 controleurs die ik net ook tegen kwam. Het scheelt wel: met de strippenkaart moet je eerst stempelen, en vervolgens je strippenkaart nog tonen: nu ze zien dat ik door het poortje ga kraait er geen haan naar me: maar daar komt dan wel de lastige uitcheck handeling voor terug. Ook op dit station bonkt de roltrap omhoog, maar gelukkig komt de metro nu bijna aanrijden op het moment dat ik de trap afloop.

Op station Weesperplein stap ik weer uit, en loop uiteraard weer door de poortjes, die zowaar na 2 keer proberen met de pas IN m'n portemonnee, open gaan.
Op dit station check ik ook weer in, maar daarna gaat het met het systeem niet helemaal goed: op station Amstel zal ik het tweede bonnetje van vandaag printen, en zien dat ik zojuist op precies dezelfde tijd dat ik op Weesperplein uitgecheckt ben, ook een overstap 'gepleegd' heb. Iets wat natuurlijk onmogelijk is. Na deze onmogelijke transactie ben ik weer ingecheckt, maar in plaats van 'overstap' staat er op mijn bonnetje 'check in: ik heb wel degelijk een overstap gemaakt, maar die heeft mij maar liefst (Volgens het bonnetje althans) 2,50 euro gekost. Wanneer ik het derde bonnetje iets minder dan een uur later uit zal printen zal blijken dat de check in handeling op station Weesperplein, waarvoor ik op het tweede bonnetje 2,50 verschuldigd ben, ineens verdwenen is: daarnaast kan ik nooit naar station Amstel gegaan zijn, want volgens het 2de bonnetje ben ik op station Weesperplein voor een 2de keer uitgecheckt: maar dat klopt dus niet, ik ben wel degelijk ingecheckt en op de metro naar station Amstel gestapt. Volgt u het nog? Ik in ieder geval niet meer.

Op station Amstel gaat het sowieso al fout: ik wil uitchecken, maar de gele lezer is onverbiddelijk: 'U bent al in/uit gecheckt'
Even sta ik te twijfelen wat ik zal doen. Ik schrijf het probleem wel op uiteraard, maar de kaart bij een andere lezer houden zal wel weinig uitmaken: het is toch dezelfde chip die bij een andere lezer, echter aangesloten op hetzelfde systeem, gehouden wordt. Toch heeft mijn 'truc' effect: een andere lezer laat mij wél uitchecken, maar waarom de ene wel en de andere niet? Het uitchecken is op zijn minst een handeling die je vergeet: ik lees van een oudere mede- tester, die het al een jaar of 50, net zoals ik, maar dan een jaar of 15) gewend is gewoon een bus tram of metro uit te stappen, dat de uitcheck handeling gewoon iets is wat niet zo snel in je op komt. Wanneer ik dan ook het bonnetje uitprint op station Amstel, schrik ik even van het saldo op m'n kaart, dat dan slechts 6,60 bedraagt. Maar dat komt omdat ik nog niet uitgecheckt heb: maar nergens zit er in het systeem een waarschuwing voor dat 'probleem' geen waarschuwing op het scherm van: 'u heeft nog niet uitgecheckt' of iets dergelijks.

Op station Amstel wacht ik op de volgende metro, om op weg te gaan naar station Spaklerweg. Wanneer ik daar uitcheck, en even rond blijf hangen bij de poortjes, komt er een vrouw op een opoe fiets aanrijden, met op de bagagedrager aan de voorkant een gigantische houten kist. Behendig stuurt ze haar tweewieler door het poortje voor invaliden. Even komt de lichtelijk sadistische gedachte in me op van het poortje dat vlak voordat zij er doorheen wil rijden ineens sluit. Naast me hoor ik ineens het gepiep van een van de chipkaart automaten, en ik zie een vrouw van een jaar of 25 (ik ben niet zo goed in leeftijden schatten) een anonieme kaart uit de automaat halen. Omdat ik vandaag in m'n eentje ben kan ik de 'zwartrijder' test wat moeilijker uitvoeren.

Zwartrijden? Iemand?

De site over de ov-chipkaart beweert dat het er allemaal veel veiliger op wordt, omdat er overal poortjes komen te staan. Vooral dat laatste klopt niet, want er komen ook stations waar alleen lezers komen te staan: de zwartrijder kan dus alsnog zo opstappen, maar heeft dan alleen de poortjes op een ander station als mogelijke hindernis. Ik leg mijn bedoeling aan de mede-chipkaart reizigster uit, en vraag of zij wil inchecken, en dat ik dan achter haar aanloop, om te kijken of het voor zwartrijders heel veel moeilijker wordt. Nou, niet dus. Ik loop rustig een geschatte 75 centimeter achter haar aan, maar de poortjes doen geen enkele moeite mij tegen te houden. De poortjes beginnen wel te piepen, maar aangezien controleurs hier ver te zoeken zijn, is er niemand die er om maalt. Op een station waar wel controleurs staan wordt het misschien wat anders, maar dan nog vraag ik me af of je in een grote stroom reizigers dat ene piepende poortje opmerkt, en degene die er daar zojuist 'ongeauthoriseerd' doorheen liep nog wel in de kraag kunt vatten. Ik praat wat met de jongedame, en stap op de eerstvolgende metro in de richting van Gaasperplas. Even wil ik naar de Veenserpolder, maar wanneer ik op de haltetabel in de metro kijk zie ik dat die halte een flink eind verderop ligt. Ik besluit daarom op Van der Madeweg uit te stappen, waarna de jongedame haar reis naar Schiphol voortzet. Ik loop naar de andere kant, om in 1 ruk terug te gaan naar Amsterdam CS. Op Amsterdam CS ontloop ik de mensenmassa die in de rij staan om de roltrap te nemen. Ik neem de gewone trap, en kijk boven even verwonderd wanneer ik zowaar een tweede persoon zie uitchecken met een chipkaart. Een zakenman, in pak, koffertje in de hand, houd geroutineerd zijn kaart voor de lezer, en loopt door het opengaande poortje. Een gezin met 2 kinderen, of het toeristen zijn weet ik niet, wil achter de man aanlopen, maar kijken verwonderd op wanneer het poortje voor hun neus weer dichtgaat. Verbaasd proberen ze zich tussen de stroom mensen te wurmen die wel door het juiste poortje gaan, en verbaasd kijken ze op als ik wel door het poortje kom. Ik heb net uitgecheckt, en bekijk op de eerste de beste automaat mijn transacties, en laat er een derde bonnetje van printen. Ik heb geluk dat de automaat 'herkent' dat er een deel wegvalt op het bonnetje, maar daarna print de automaat alle gegevens die eigenlijk verloren zijn gegaan op de plek waar ze horen, toch nog onder de witte vlek. De zakenman, 2 automaten naast mij, is zijn kaart of aan het opladen, of eenzelfde onduidelijk bonnetje aan het printen. Hij heeft in ieder geval hetzelfde probleem als ik: het aanraakscherm reageert gewoon niet geweldig op gewone mensenvingers, ook hij staat herhaaldelijk te drukken op de virtuele knoppen.
Ik bekijk mijn bonnetje even, maar wederom kan ik echt niet in 1 oogopslag bepalen waar ik ben geweest. Naast mij komen twee toeristen naar een chipkaart automaat lopen, en weten de taal in ieder geval op Engels te krijgen. Ik waarschuw ze dat die kaart duurder is dan de normale strippenkaart, maar ze antwoorden dat het de eerste keer is dat ze met de metro willen. Ik leg ze uit dat ze met een strippenkaart kunnen reizen, maar ja... hoe leg je dat uit in het engels? Ik hou het maar op een 'stamp ticket' en de ene jongen port zijn vriend en zegt 'yeah show him, show him' De jongen graait in zijn zak, en haalt er een doodnormale strippenkaart uit, die ze zojuist in de bus
bon 1
gebruikt hebben. Ik leg uit dat die kaart voor zowel bus, tram en metro gebruikt kan worden, en ze bij de gele stempelautomaten een stempel moeten zetten. Daarna ontraad ik met klem dat ze zeker geen chipkaart moeten kopen, die voor hun doel absurd duur is, en daarnaast niet broodnodig is om de poortjes te openen (dat dachten de twee, waar ik me iets bij voor kan stellen) Ze bedanken vriendelijk, en zeggen dat ze naar een vlooienmarkt gaan in de buurt bij Waterlooplein, en ze vragen nog even hoeveel strippen ze daarvoor nodig hebben. Nogmaals bedanken ze, en vragen of ik soms ook Amerikaans ben, maar ik ben natuurlijk hartstikke Nederlands. Ze steken hun duim op en lopen naar de stempelautomaten.

Eerder op de dag heb ik al meer geworstel gezien met de poortjes: toeristen noch Nederlanders snappen geen hout van de roestvrijstalen poorten, met 'houd uw kaart voor de lezer' op de schermen. Een paar Engelse toeristen die mijn poortje 'ophouden' proberen met hun strippenkaart het poortje te openen door de strippenkaart over het logo te wrijven, uiteraard zonder succes : 'The bloody thing won't work, fucking crazy shit' uit een van de toeristen, ik wijs ze op de 'opened gates' en dat ze daar door heen moeten, ze bedanken vriendelijk en lopen door. Maar ook zie ik mensen hun strippenkaart bij de saldolezers houden, en vooral ouderen zoeken naar de geopende poortjes, want echt duidelijk is dat niet.

Ik kijk de mensenmassa even aan, en vraag mij af hoe al die poortjes straks al die mensen moeten verwerken. Na mijn overdenksels loop ik naar de bus die mij naar huis zal brengen, en ik kan het niet laten om de chauffeur, die zijn hoofd ongeïnteresseerd op zijn hand laat steunen, te pesten met mijn vraag wanneer het ov-chipkaart systeem in de bussen van Arriva in werking treedt. Terwijl ik dat vraag wijs ik op de gele lezer. De chauffeur haalt achteloos zijn schouders op, en antwoordt vanachter zijn hand: 'eind van het jaar... ofzo'

Het is mij duidelijk: het systeem biedt voor mij niet het gemak dat in de reclames belooft wordt (maar daar was ik al wel wat eerder half van overtuigd) De bonnetjes zijn gigantisch vaag te noemen, en alleen uit m'n eigen administratie kan ik opmaken welke route ik precies heb afgelegd.

Details van de bonnetjes:

Links bon 1, rechts bon 2: het zijn dezelfde transacties, en toch verschillen ze:

Verschillen tussen de bonnetjes

(bon rechts) Let goed op de tijden: Dit is de allereerste bon die ik geprint heb: Ik ben op Amsterdam CS ingecheckt, en kort daarna weer uitgecheckt, vervolgens weer ingecheckt, en op Nieuwmarkt uitgecheckt (deze handeling staat niet op deze scan van dit bonnetje) Waterlooplein is tot nu toe de laatste handeling die ik verricht heb, maar die is tussen de eerste 2 transacties geplaatst.

Een dag later, wanneer ik na ga kijken of de kosten die berekend zijn wel juist zijn, kom ik tot de teleurstellende ontdekking dat het GVB nog met zones werkt voor de OV chipkaart. Precies het systeem dat door de overheden, TLS, en de vervoersbedrijven zo 'oneerlijk' en 'lastig' gevonden wordt. Op zich is het een eerlijker systeem dan het hectometertarief, en het laat ook wat duidelijkheid over, want het tariefsysteem wordt tenminste niet helemaal omgegooid. Om nou te zeggen dat het geweldig werkt... nee. Jammer eigenlijk dat ik niet meer bonnetjes uit heb geprint, dan had ik er wc papier van kunnen maken en het samen met de ov chipkaart door kunnen spoelen.

onduidelijk bonnetje 2